A J A X CLUBNIEUWS - PAG. 193
te buiten, waarbij zij zich gedragen mag achten
door de sympathie der Noordelijke Voetballief
hebbers, die echter op hun beurt hooggespannen
verwachtingen der kampioenen hebben
Velo heeft o.i. inderdaad beter gevoetbald dan
ze voorheen tegen ons deed. Van tempo tekort, in
andere jaren een typische kwaal der Groningers
bij het begin der kampioens?competitie, was nu
niets te bemerken. Integendeel, het tempo was, ge?
zien het technisch vermogen der groen?witten, te
hoog opgevoerd. Schier alle ballen werden hoog
op het doel gespeeld, waarbij echter van werke?
lijk plaatsen slechts zelden sprake was. Het is een
speculatief spelsysteem, gebaseerd op een over?
donderen der tegenpartij, op fouten daarvan of op
toevalskansen. Daaraan is echter een bezwaar ver?
bonden. Als de tegenpartij zich niet laat overdon?
deren en géén fouten maakt, dan resten alleen de
toevalskansen.
En zoo kwam het, dat het geheele met geweldig
élan ingezette offensief doodliep op een muur van
beheerschte verdedigingstechniek en de enkele
toevalskansen te niet werden gedaan door een
keeper, die al waren er slechts enkele momen?
ten om het te kunnen toonen van buitengewone
klasse was.
De eenige zwakke steê in onze defensie was
Doon, die tegen de groote moeilijkheden, die deze
wedstrijd bood, niet opgewassen was, doch wat
onze linkshalf tekort kwam, werd rijkelijk aange?
vuld door het trio: Diepenbeek?Puttelaar?Ande?
riesen, die met Keizer achter zich een voetbalbol?
werk vormden, waartegen zelfs de groote voetbal?
geestdrift der Noordelijken het moest afleggen.
Het was een lust te zien, hoe Diepenbeek met
z'n rake manier van ingrijpen steeds weer het ge?
vaar voorkwam en vooral het kopwerk tegen z'n
langere tegenstanders was schitterend. Puttelaar
weerde zich eveneens uitstekend, liet geen moment
los en was voor Velo's rechterwing een waar
struikelblok. Anderiesen minder vinnig dan onze
backs vulde hun werk aan met een rustige vastbe?
radenheid en technisch voetbalvermogen, die hem
weer eens tot den besten speler van het veld
stempelde.
Het middenveld werd voortdurend door hem be?
heerscht.
Het is dan ook onze verdediging geweest, die den
wedstrijd won. Onzen aanval trof dezen keer het
verwijt, dat zij niet productief was.
Ten Have liet en paar fraaie schotkansen on?
benut evenals Oudendijk, die met een paar ballen,
die hij toeloopend kon kogelen juist van de
soort, waarin hij anders zoo sterk is niet z'n ge?
vreesde schotzekerheid toonde.
Vooral in de tweede helft had onze voorhoede
het goede voorbereidende werk der verdediging
definitief moeten bekronen met een paar goals, die
de onzekerheid welke een 10 voorsprong nu een?
maal heeft, zouden opheffen. Nu dient er bij ge?
zegd, dat onze aanval ook Velo's sterkste deel
tegenover zich vond. Een uiterst stugge verde?
diging, die op elke manier bereid was een doelpunt
te voorkomen. We zagen eens Pots zich met z'n
borst voor Oudendijk's voeten werpen om een
kogel tot corner te leiden.
Een speelwijze, die zoo riskant is, dat men z'n
lichaam waagt om een doelpunt te voorkomen,
kunnen we niet waardeeren.
We vragen ons af, als Oudendijk den bal eens
gemist had en Pots den vollen trap in de borst te
incasseeren had gekregen, wat er dan gebeurd
zou zijn.
Intusschen willen we hier gaarne verklaren, dat
Velo's spel forsch, doch eerlijk was en gunstig
afstak met hetgeen we vroeger wel eens mee?
maakten.
Een systematisch wedstrijd?verslag te leveren
valt niet mee, als men het wedstrijd?gebeuren lig?
gend, zittend, leunend en rekkend volgen moet.
Het begin bij ons entrée op 't veld was hoopvol.
Velo's secretaris leidde ons welwillend naar de
overdekte tribune en wees ons een prachtplaats op
de eerste rij toe, zoodat we reeds dachten van een
prachtoverzicht op het veld verzekerd te zijn en
zelfs hoopten, onder de bedrijven door, nog een
paar foto's te kunnen maken. Toen echter het
eigenlijke Ajax?gezelschap verscheen, bleek de
plaatsruimte zelfs niet eens voldoende te zijn voor
de vrouwen en meisjes onzer spelers. Enfin, om
kort te gaan, de schoone? overdekte eerste rij
droom vervloog spoedig en weldra zaten we „ge?
reserveerd eerste greppel" aan den kant van het
veld en nog niet eens eerste rij, want weldra vlijde
zich een nieuwe schare, die geen plaats kon vinden,
nog tusschen ons en de zijlijn. En waar onze
greppel? en veldgenooten even enthousiast buiten
de lijnen waren als hun spelers daar binnen en
telkens oprezen om beter de spannende momenten
te kunnen zien, viel het niet mee elk spelonderdeel
