mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
A J AX CLUBNIEUWS
- PAG. 123
kende linksbuiten blijkbaar wil voorzetten. De bal
komt effectvol hoog in den hoek, v. d. Male
reageert een moment te laat, en met een elegant
boogje verdwijnt de voddenbaal in de touwen. Nu
komt Ajax eerst recht los en figuurzagend trekken
onze jongens de Feyenoord?defensie uit elkaar,
maar telkens als wij den prijs uit de loterij denken
te incasseeren, zoeken wij het doel te hoog of
hebben we de richting niet, of brengt v. d. Male
redding. Uit een de zooveelste door ten Have
genomen hoekschop weet Volkers den bal in te
peeren, maar ook deze dubbel?en?dwars verdiende
goal gaf niet die bevrediging en was ook niet het
resultaat van brillant voetbal. Het was alsof ons
team dit ook voelde, nóg feller, nóg vuriger gingen
we spelen, maar het alleszins verdiende, hét be?
geesterende, enfin hét doelpunt bleef uit, en met
een mooien twee?nul voorsprong, gingen we rusten.
Bij de thee hadden we afgesproken, dat we alles
op den aanval zouden blijven zetten, maar Feyen?
oord dacht er blijkbaar net zoo over, en reeds bijna
van den aftrap af, hadden ze succes. Een scrim?
mage vdor het Ajax?doel werd ons noodlottig, een
goed geplaatst schot in den uitersten hoek, een
uiterste poging van Puttelaar, die met z'n hand den
bal stopt, en met gillende dissonant van den
scheidsrechter?fluit, wordt de bal naar de beruchte
witte stip gedirigeerd: een knal en een juichende
Feyenoord?dans besluit dit drama. Wat kan zoo'n
massa toch een keel op zetten dacht ik nog, maar
nu zijn wij weer aan de beurt en het is heerlijk zoo?
als wij toen van leer trokken. Zes?minuten?offen?
sief, achter elkaar, wéér een hoekschop van ten
Have, Piet krijgt den bal goed voor z'n voeten, en
Koolhaas en Elzinga geven me een por in m'n
ribben, dat ons duiventilletje er van rammelt.
Sodemerammel, wat geeft dat een opluchting, zegt
Maar tegen me, en Elzinga gaat gelukkig op
z'n eigen likdoorn staan. Kort hierop wordt Keizer
wel gepasseerd, maar het was zoo'n geheid buiten?
spel?doelpunt, dat zelfs de verwoedste Feyenoord?
supporter niet mopperde, dat dit doelpunt niet
werd toegekend. We bleven het beste van het spel
behouden, hoewel de tegenpartij er alles op zette
tegen te scoren, maar Jan Diepenbeek knalde en
kanjerde er lustig doorheen. Onze spil gooide
steeds met prachtige lange ballen het spel open en
ook Schubert kwam er hoe langer hoe beter in. Nu
heeft Koning den bal weer, een fraaie schijnbe?
weging en Pauwe is voorbij, een klein listig trapje
naar Anderiessen, vrijloopen van Koning, die
meteen den bal weer terug krijgt, een prachtcenter
naar Mulders, een voorzet,en van Reenen, die
notabene met z'n rug naar v. d. Male staat, knalt
met een prachtig effectvol schot in den uitersten
hoek. Is het wonder, dat ons duiventilletje op z'n
laatste beenen loopt en nog alleen maar voor
afbraak geschikt is. Wel zet van Heel nog eens alles
op alles, gooit de vleugels om en gaat zelf in de
halflinie spelen, maar met de overwinning in zicht,
doorstaat onze achterhoede ook dit offensief en
komen we zelfs weer in den aanval. De scheids?
rechter die puik floot blaast inrukken,, en ook
nu weer toonen de Feyenoorders zich fijne en faire
sportllui, die een nederlaag weten te dragen. Onze
captain heeft diverse gelukwenschen van Van
Heel en z'n mannen in ontvangst te nemen en
onder handjesgedruk verdwijnen de elftallen in de
kleedkamers. Twee?en?twintig jonge kerels, vier?
en?veertig heele beenen, geen enkel incidentje en
toch een vinnige en vurige strijd. Wat jammer
toch, dat deze wedstrijden blijkbaar witte
raven uit voetballuilekkerland zijn.
In Pschorr hebben we natuurlijk het feest voort?
gezet en tijdens het borreltje, dat er als een
preek bij een ouderling inging hebben Broek?
mann en Schetters mij bewogen de twee behaalde
punten aan Ajax over te doen. Voor een „dubbele"
heb ik toen maar afstand van m'n rechten gedaan,
waarvan acte. De oude garde lust nu eenmaal geen
koffie. Ook tijdens het diner was er hoogtij?stem?
ming en mede namens m'n vrouw, dank ik niet
alleen voor de vele vriendelijke woorden aan ons
adres gericht, maar tevens voor het buitengewone
attractive cadeau, dat de spelers mij bij monde van
Wim Volkers offreerden. Het was rrreuze, man?
nen, en het zal zeker een eereplaats in m'n stulpje
te Arnhem innemen. Ook op de terugreis was alles
O.K. en ik durf er een lief ding onder verwedden,
dat, als ons team steeds met zoo'n heerlijk élan het
veld ingaat, onze oude kampioensvlag dit jaar
weer trotsch van onze tribunes zal wapperen, als
een waardig afscheid van ons dierbaar plekje in de
Meer. Het zij zoo.
JAN SCHOEVAART.
