PAG. 148 - A J A X CLUBNIEUWS
spel van Wimbledon uitstekend partij van z'n snelheid
en zuiverde telkenmaal z'n gebied met krachtige trappen.
Blomvliet deed vooral na de rust als rechtsbinnen goed
werk; we zagen 'n paar goede passen van hem naar
v. Reenen gaan en hij verzuimde ook niet op het juiste
moment te schieten.
Jan v. Dordt was het voor 't eerst, zoolang wij
hem in actie zagen, met alle scheidsrechterlijke be
slissingen eens!
Tenslotte nog de finale Z.F.C.Altona.
Dat was 'n wedstrijd, die zware eischen stelde aan
de spelers. Was het veld den vorigen dag nog kurk
droog, nu werd het door de herhaalde stortbuien plot
seling uitermate drassig en glibberig. Dat de Duitschers
op dit veld meer gehandicapt waren dan de Z.F.C.-ers,
is o.i. wel aan te nemen.
Altona nam vrij spoedig de leiding. Nadat van 't
Kaar eerst 'n kei van spil Lobert uit doel had gekopt,
kwamen de Duitschers goed combineerend terug. Wel
werd deze aanval nog eerst afgeslagen, doch opnieuw
ingrijpen bezorgde linksbinnen Möller weer de kans,
die onberispelijk benut werd.
Een strafschop bracht Z.F.C. weer gelijk en 'n keu
rige aanval van Altona's rechtervleugel besloot Clasen
met 'n uitstekend geplaatst schot, waarmee Altona op
nieuw in 't voordeel was.
Kort vóór de rust kwam het succes weer aan Zaan-
sche zijde. Een van de talrijke hooge voorzetten van
Lust werd door keeper Freyenhagen recht omhoog ge
stompt en Hoogmoed kopte den gelijkmaker in Altona's
net.
Lust liep even later fel door op 'n schijnbaar uit
loopenden bal. Hij hield het leder nog juist binnen en
met 'n scherp schuin schot gaf hij Z.F.C. de leiding.
Ook na de rust bleef de doelpuntenregen voortduren.
Binnen 5 minuten hadden de Hamburgers gelijk ge
maakt, doch 10 minuten later had Z.F.C. uit mooie
snelle aanvallen driemaal gedoelpunt.
Met 63 leek Z.F.C.'s positie vrij veilig. Doch ook
nu weer bedroog de schijn, want Altona zette den eenen
aanval na den anderen op; het werd ten slotte 65 en
de spanning bleef tot het einde.
De gelijkmaker kwam echter niet meer en de Zaan-
kanters kwamen wederom zegevierend uit den strijd.
Bravo Z.F.C.! Bravo captain Lust!
AJAX UITGEBEKERD.
Ons afscheid van het N.V.B.-bekertournooi is kort,
maar krachtig geweest. Reeds in den allereersten wed
strijd wipte Tubantia ons met 30. Bijzonderheden
daaromtrent kunnen we U niet vertellen, daar we bij
den gelijktijdig plaats vindenden kampioenswedstrijd
Avanti 2Ajax 5 wilden zijn.
AJAX 5 KAMPIOEN!
,,Hè, hè, eindelijk!" zullen Kermer en z'n jongens wel
gezucht hebben, toen ze na wekenlang wachten hun
laatst te spelen wedstrijd Avanti 2Ajax 5 op het
programma zagen staan.
Onze vijfde-elftalspelers waren zoowaar al wat in
hun zomerslaapje gevallen en konden het goede
tempo, dat voor doel-treffend optreden noodzakelijk
is, slechts na veel moeite vinden.
Aanvankelijk leek het zelfs heelemaal niet noodig,
om klaar wakker te worden, want Avanti was 'n ma
tige tegenpartij en vooral toen de onzen reeds in de
eerste minuten de leiding namen met 'n keurig door
Evert Muller gescoord doelpunt, scheen er niet veel
inspanning noodig te zijn, om de zooveelste overwin
ning van Ajax 5 te kunnen vermelden. Avanti was
echter taaier dan de eerste minuten van den strijd
deden verwachten.
De lange doelman hield verschillende goede schoten
uit z'n goal, al was eenmaal het leder waarschijnlijk
het doelvlak gepasseerd.
Bovendien raakte de roodzwarte verdediging gelei
delijk meer en meer ingespeeld en toen tevens
ons binnentrio wat traag in het benutten van schiet
kansen bleek, viel het maken van doelpunten niet mee.
Gelukkig stond Tinus Middendorp bij ons in de
goal; zonder hem zou de 1O-voorsprong waarschijn
lijk nog verloren zijn gegaan, toen de vrijstaande cen
tervoor van Avanti een voorzet van rechts in den
linker bovenhoek knalde. Op uitstekende wijze voor
kwam Tinus echter 'n haast zeker lijkend tegenpunt.
Na de pauze realiseerden onze menschen het feit,
dat met 10-voorsprong het kampioenschap aan den
bekenden zijden draad hing en werd er meer vaart
?n het spel gelegd.
Knaack en Thiry zetten onophoudelijk hun voor
hoede aan het werk en de weinige malen, dat Avanti
probeerde ons doel te naderen vonden zij den weg
versperd door Brouwer en v. Tuyl, die met energiek
ingrijpen hun gebied schoon hielden.
Voor het Avanti-doel bleef het echter „knudde",
zelfs 'n penalty werd gemist.
Eindelijk kreeg Thiry er genoeg van, dreef door
tot in het strafschopgebied en scoorde het beslissende
tweede doelpunt. Toen was het ijs gebroken; weldra
volgde nr. 3 uit 'n tweeden strafschop en nr. 4 door
'n schot één onzer, dat door 'n back van richting ver
anderd, den keeper voor 'n hopelooze situatie plaatste.
Even later klonk het laatste arbitrale fluitsignaal.
