KAMPIOENS-IMPRESSIES.
PAG. 144 - A J A X CLUBNIEUWS
'mmmr/m/mmmmmmmmmmm,
DE TOCHT NAAR HET VEENLAND.
Eén der vraagstukken, die de deelneming aan de
Kampioenscompetitie schept, is de kwestie hoe het
elftal bij de verre uitwedstrijden in zoo goed mogelijke
conditie in het veld te brengen.
De tocht naar het Noorden is daarbij altijd het
zwaarste probleem gebleken
Na het falen van ons elftal, twee jaar geleden in
Groningen, is men er bij ons op teruggekomen de reis
heen en weer terug op één dag te doen.
Nu voor het eerst niet de Molleboonenstad het reis
doel was, werd de zaak nog wat ingewikkelder.
Ten slotte werd besloten Assen als pied a terre te
kiezen en die keuze is gebleken de juiste geweest te
zijn. Geen der leden van het Ajax-gezelschap, dat het
week-end in de Drentsch-Groningsche gewesten heeft
doorgebracht, zal onvoldaan huiswaarts gekeerd zijn.
De stemming was reeds uitstekend toen we Zaterdag
middag 7 uur Mokum achter ons lieten.
Bij onze aankomst stond Assen's jeugd ons op te
wachten en hoorden we fluisteren: da's van Kol, da's
Piet v. Reenen en da's Diepenbeek want die het 'n
bril op.
Door de kleine belangstellende schare werden we
begeleid tot aan het Park-Hotel, waar we onzen intrek
namen. De inkwartiering liep vlot van stapel en
weldra had elk z'n kamer en kamergenoot toegewezen
gekregen.
Roodenburg als slapie te hebben heeft z'n voor- en
nadeelen. 'n Gezellige kerel is hij zonder twijfel en 'n
boom wordt door hem met hetzelfde gemak opgezet
als 'n landhuisje, maargezelligheid kent geen
tijd en zoo kwam het, dat we om 0 uur 30 begonnen
de oorzaken van de wereldcrisis op te lossen. Daan's
woordenvoorraad bleek onuitputtelijk. Het laatst
behandelde onderwerp was het voordeel van een
internationaal geregelden loonstandaard en arbeidstijd.
Ik kon het betoog hoe langer hoe moeilijker volgen,
totdat ik meende dat me 'n licht opging, 't Bleek
echter het terugkeerende daglicht te zijn. Toen zijn
we maar gaan slapen, de crisis, crisis latende.
Reeds in den nacht hoorden we de regen tegen
onze ruiten kletteren en ook Zondag 's morgens
varieerde het weer van beroerd tot minder beroerd.
Een der sombere geesten voorspelde 'n afgekeurd
veld, welke profetie Oudheusden's gelaatskleur eenige
tinten lichter deed worden.
'n Kleine expeditie werd met de hotelauto uitge
zonden, om het terrein te verkennen en keerde terug
met de boodschap, dat het veld hoewel zeer zwaar,
toch goedgekeurd was.. Dus op naar Veendam. Dit
laatste traject werd door ons als buspatiënten
afgelegd. Toen we in de bus stapten druppelde het,
bij het passeeren van Rolde kon men zeggen dat het
regende en toen we Gieten doorreden goot het.
Onafgebroken klik-klakte de ruitenwisscher heen en
weer en we begonnen onze laatste hoop, dat er ge
speeld zou worden te begraven.
Over begraven gesproken:
Op onzen tocht passeerden we 'n hunnebed. 't Was
nog niet opgemaakt meende van Kol, we hadden wat
later moeten komen.
Toch blijft zoo'n hunnebed 'n mooi staaltje van de
safety first gedachte onzer voorvaderen. Zoocds U
wellicht weet, werd deze taktiek van begraven op
schoonmoeders toegepast. Om alle pogingen tot
wederopstanding in den kiem te smoren werden er
steeds een paar flinke kiezelsteentjes bovenop ge
deponeerd. We snorden alweer verder en weldra
reden en liepen we later naar het veld aan de
Lange Leegte hetwelk 'n onjuiste benaming bleek te
zijn, want het was niet lang en ook niet leeg.
Reeds eenige duizenden toeschouwers omzoomden
Veendam's veld en spiegelden zich in het drassige
weiland, dat aan hun voeten lag.
Zoo stel ik me de masoerische meren voor, waar
Hindenburg in 1914 de Russen ingelokt heeft.
„Das gibt's nur einmal, das kommt nicht wieder",
„das ist vielleicht nur schweinerei"was het
lied dat we in gedachten zongen.
De algemeene stemming was echter: Spelen. Karei
Lotsy gaf het voorbeeld, kwam van de overdekte
af, dompelde z'n lakstiefels in de Veendammer brei
en vond dat het wel gaan zou.
De ballenjongen zwom met 'n Veendammer crawl
naar het middenpunt en probeerde het bruine geval
zóó neer te leggen, dat het niet wegdreef, hetgeen
nogal moeilijkheden opleverde, doch ten slotte
gelukte
DE WEDSTRIJD.
Ajax gaf het voorbeeld in de demonstratie van
gekleed duiken, Veendam volgde en 2 uur 5 stelden
de elftallen zich op.
In het begin viel ons op, dat de Veendammers
minder als in het Stadion den nadruk op verdedigen
legden.
wmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmma
