WIM DE BOIS GAAT ONS VERLATENo
PAG. 100 A J AX CLUBNIEUWS
m E zouden zeker in waardeering te kort
schieten, als we bovenstaand simpel be*
iflfQ richtje zonder meer in ons blad zouden
plaatsen. Wim de Bois heeft geen ge*
ringen staat van dienst voor onze
club achter de rug. Sinds 1917 is
Wim lid van onze club geweest. Na
korten tijd in het derde elftal ge*
speeld te hebben, werd hem al
spoedig 'n vaste plaats in Ajax
2 ingeruimd, waar hij eerst in de
voorhoede en later in de half*
linie meestal spil tal van
jaren voortreffelijk werk heeft
verricht.
Vijfmaal heeft hij met 'n elftal,
dat hem sedert 1923 als aanvoerder
gekozen had, het kampioenschap
der reserve eerste klasse veroverd.
Een vaste plaats in het eerste
heeft de Bois nooit kunnen ver
overen, doch tal van keeren heeft
hij als reserve het eerste mogen
helpen en dikwijls met veel succes.
We herinneren ons o. a. een
voortreflijke spelpartij in Hilversum
tegen de club van dien naam. Hij
verving toen Wim Anderiesen
op schitterende wijze en over*
troefde toen de lange Huizinga,
die toch ook 'n speler van klasse is.
Ook buiten het groene veld
was de Bois van zeer veel nut voor onze voetbal
organisatie. In 1926 werd Wim in het bestuur gekozen,
een onderscheiding die hij zich ten volle waardig toonde.
Als commissaris van materiaal verzorgde hij op keurige
wijze dit onderdeel van de Ajax*huishouding. Zorgde
voor vlaggen, broekjes, spikes, dopjes onder de schoenen,
verbandkist en vele verdere artikelen die tot den invent
taris van 'n groote club behooren.
Naast deze functie nam hij steeds 'n werkzaam aan*
deel in de orde-regeling op ons
veld, bij de drukbezochte wed*
strijden van ons eerste.
Ook de zomersporten hadden
zijn levendige aandacht en steun.
Honkbal en Cricket werden door
hem nimmer in den steek gelaten.
En nu gaat Wim ons verlaten,
een besluit, hetwelk te nemen, hem
buitengewoon moeilijk is gevallen.
De donkere crisistijd heeft ook
op Wim's vak z'n funeste uit«
werking doen gelden en toen de
Bois voor eenige dagen 'n neven*
betrekking als oefenmeester bij de
Kennemers werd aangeboden mocht
Wim in het belang van z'n gezin
niet „Neen" zeggen.
Zoo kwam, even onverwachts
als onwelkom, de tijding, die U
bovenaan deze bladzijde gelezen
hebt: „Wim de Bois gaat ons
verlaten". Dat verlaten geldt na*
tuurlijk niet in z'n vollen omvang.
Nog dikwijls zal de Bois in ons
midden zijn, doch als actief mede*
strijder op het groene veld en
achter de dito tafel, zullen wij
hem moeten missen.
We maken ons zonder twijfel tot tolk van geheel
onze vereeniging als we onzen prettigen sportmakker
bedanken voor het vele goede door hem voor onze
club verricht. ADE.