fT~-
CLUBNIEUWS DER A. F. C. AJAX
a1
v
J
38
Amsterdam, 6 Oct. '30.
Dear Bill,
Sinds mijn laatsten „Letter" is er alweer eenige tijd verloopen en
gedachtig aan het spreekwoord: „Een man, een manetc.",
heb ik mijn „Wooden Neversharp" maar weer eens ter hand
genomen en doe je via het clubblad eenig nieuws uit de Ajax-tent
toekomen.
Zondag j.l. ben ik met het derde, onder geleide van Mr. Vunde-
rink, lid van het „Team Committee" naar de „Cheese-Town" Alk
maar getrokken en hebben wij daar slag geleverd met de reserves
van Alcmaria Victrix. Deze vereeniging speelt in het Alkmaarsche
Stadium, product van architect Wils en heeft hier een „accommo
dation", waarvan menige eerste-klasser zou likkebaarden. Een
flinke overdekte tribune, geheel van cement opgetrokken, ruime
kleedkamers, koud en warm stroomend water, douches en .last but
not least" een prima speelveld. Zooals je ziet Bill, of liever, zoöals
je leest, een chique beweging.
Wij, als Ajacieden, vergeef mij mijn pedanterie lieten ons echter
door de deftige entourage niet intimideeren en gaven de „Cheese-
makers" met 10 op hun voetbalpantalon. Maar laat ik de zaak
niet vooruitloopen Bill, anders is de gijn er af.
We hadden Jan Becker, die de „dirty gloves" weer aangetrokken
heeft en ik moet zeggen met succes, tusschen de palen. Doon speelde
rechtshalf, van Leeuwen, een ex-Junior, waarvan onze club nog veel
plezier kan beleven, linkshalf, terwijl Theo Muller de rechtbuiten-
plaats bezette.
Wij verloren den toss, dus Schubert bracht den bal aan het rollen.
Het windnadeel scheen voor onze voorhoede geen noemenswaard
bezwaar te zijn, want goed combineerend ging het direct op 't
vijandelijk doel af. Het eerste goede schot kwam van den voet van
Brink en scheerde juist de lat. Haentjes Dekker deed hem even later
dit kunstje na, doch nu kwam de bal tegen de lat terecht en sprong
in 't veld terug. Schubert trok er vervolgens in zijn ééntje tusschen
uit, kwam alleen voor den keeper te staan, doch tot onze groote
teleurstelling werd zijn kogel door het houtwerk gestuit. Een
scherpe voorzet van Reiss belandde bij Muller, een snelle dribble
van Theo volgde, een keimaar nu was 't de paal, die de
score blank hield. Dat was „bad luck" Bill, maar daarom werd niet
getreurd. We speelden in 't minst niet ontmoedigd verder en dat
is in zoo'n geval veel gewonnen.
De Alcmaria-aanval had ondertusschen ook niet stil gezeten en
Bekker werd eenige malen aan den tand gevoeld, doch Jan, goed
bijgestaan door v. Rooy en Klaver. Laatstgenoemde voorkwam één
maal een zeker schijnend doelpunt en hield zijn heiligdom maagde
lijk. We behielden tot aan de rust de overhand, doch konden onze
meerderheid niet in doelpunten uitdrukken, zoodat met gelijken stand
gedraaid werd.
Wij dachten: de tweede helft hebben we den wind mede, dus dan
gaat het van een leien dakje. Doch zooals het meer voorkomt, we
kwamen bedrogen uit. Zoo zie je weer Bill, „Men moet den dag
niet prijzen, voor de zon ter kimme neigt."
Onze tegenstanders, luide door het talrijke publiek aangemoedigd,
kwamen verwoed opzetten en ons doel kwam eenige malen leelijk
in de knel. Onze defensie hield echter stand en langzamerhand nam
het Alcmaria-offensief in kracht af. Het werd nu een strijd met
wisselende kansen, met beide partijen om beurten in den aanval,
maar hoe er ook gezwoegd werd, tastbaar resultaat bleef uit. Zoo
verstreek de tijd al meer en meer en nog steeds was de stand 00.
Het beest, dat „Publiek" heet, spoorde de A-spelers tot het uiterste
aan en de spanning steeg ten top. Het werd benauwend, nagelbijtend
spannend, een kwestie van „do or die", maar het „damned" bruine
flard was niet in 't net te krijgen. Reeds begonnen we ons in de
verdediging terug te trekken, om er dan tenminste een gelijk spel
uit te sleepen, toen het mirakel gebeurde. Een verre trap uit de
middenlinie, je weet wel Bill, zoo'n bal op hoop van zegen, zoo'n
tijdrekkende opruimer, kwam bij Old Brink terecht. Even laveerde
hij er mede door de A-verdediging, kreeg den bal voor zijn goeden
voet, d.w.z. zijn linker, een doffe knalen Ajax was in feest-,
Alcmaria in begrafenis-stemming. „Such is life", Bill!
Wat nu volgde zal ik niet licht vergeten. Alles wat Ajax was,
stormde op Brink, die met één simpelen trap de enerveerende span
ning verbrak, die met één welgericht schot de Ajax-overwinning en
de Alcmaria-nederlaag tot een voldongen feit maakte, af en felici
teerde hem tot groot vermaak der toeschouwers op Zuid-Amerikaan-
sche wijze. Alleen de natte klodders werden weggelaten, maar
anders was het net echt! Kind regards, BIG BOY.
Amsterdam, 14 October '30.
Dear Bill,
Inclosa de spijskaart van onzen trip naar den Helder.
Hors d'Oeuvre.
Zondagmorgen 9 uur reveille onder de klok Centraal Station.
12 spelers met slechts 2 dames present, volgens sommige heeren
maakt dit de spoeling dikker. Ik als schatbewaarder, daar niet
mede eens. In den trein, kaart, Telegraaf en Maasbode, voetbal
theorie of zooals ze dat bij jullie noemen „Players-meeting". Stem
ming patent en allen vol goeden moed.
Soep:
Precies op tijd komt de den Helder Express, (14 maal gestopt)
éénmaal omdat er volgens één der heeren een varken op de rails
lag, binnen. Lunch in Bellevue en hier den eersten Amsterdammer
ontmoet, die met een variant op het w.w. werken, een -ander graag
ziet eten. Deze persoon lijkt mij een zeer goedkoopen kostganger.
Diner.
Aankomst terrein H.R.C. en eindelijk eens een bui regen. Veel
publiek. In de kleedbox Oostersche dansen van Doon. Succes
grandiosa. Deze jongeman schijnt tevens een „hit" van een Tyroler
gehad te hebben, hij jodelt tenminste als een zoon der Alpen. Het
elftal in grootschen vorm. Heinz, volgens Jan Becker een klasse
apart en daar later een borrel op gedronken. Voor de rust storm
tegen. Beide partijen één doelpunt. Na de thee Ajax overwegend en
wij een voetbaldemonstratie gegeven. Onze meerderheid in 3 goals
uitgedrukt en alzoo met 41 gewonnen. Voor van Leeuwen in
stilte mijn „cap" afgenomen. In de kleedkamer, niettegenstaande
gekneusde ledematen en blauwe plekken, groote vreugde.
Dessert.
Na den wedstrijd borreluur, diner en donderjool in Bellevue.
Schoolmeester Reiss en één der dames, bewerken onder krijgs
gezang van het auditorium, het klavier. Tot de ontdekking ge
komen, dat Doon ook nog over redenaarstalenten beschikt en dat
Becker vermoedelijk een tijd met de dochter of een ander familie
lid van Buziau gescharreld heeft. De stemming reusachtig.
Fruit.
Na afloop diner, een contingent Ajacieden den Helder op stelten
gezet en blijkt Ajax daar plotseling geweldig populair «geworden.
Bezoek aan „De Grot", maar dit is een inrichting, die men alleen
betreedt met dichtgenaaide jas- en broekzakken, (deze uitdrukking
is niet van mezelf) dus kan ik je hiervan geen beschrijving geven.
Half tien weer in Mokum terug en tot slot van dezen schoonen
voetbaldag bij Pa Doon op 't plein een afzakkertje genomen.
Kind regards,
BIG BOY.
flt
