ir
I
v_
J)
CLUBNIEUWS DER A. F. C. AJAX
hebben, zoo leelijk in den steek laat. IJmuiden is
maar een klein plaatsje, daarom kunnen er Zon
dag langs de lijnen van de Stormvogels meer
Amsterdammers dan IJmuidenaren staan. Onze
jongens hebben UW STEUN (aanmoedigingen)
HARD noodig. Ik reken er op, dat alle trouwe
Ajaxaanhangers Zondag op het veld te IJmui
den aanwezig zullen zijn.
Bijeenkomst Centraal-Station 12 uur.
Terug uit IJmuiden 4.34,
Aankomst Amsterdam 5.19
Toegangsbewijzen voor het veld verkrijg
baar bij den heer SWAAP, Nieuwe Hoogstraat
36 en bij FONS PELSER, van Woustraat 33.
Ook zullen VRIJDAGAVOND a.s. kaarten ver
krijgbaar zijn op onzen clubavond, Nieuwe Kar-
seboom.
M. J. K.
FRANS RUTTE. j
Het is Dinsdagmorgen, ik zit nog aan het ont
bijt, de telefoon rinkelt reeds De microfoon
van de haak nemende, hoor ik een nerveuse
damesstem roepen Marius ben jij daar
je spreekt met Mies. Weet je reeds dat
Fransgisteren met hevige longontste
king en pleuris in het Maria Paviljoen is opge
nomen. Wat zeg je, Frans ernstig ongesteld en
Vrijdag was hij nog op de Poel?! Ja Zaterdag
is hij voor het eerst thuisgebleven en Maandag
is de arme kerel doodziek opgenomen in het
Ziekenhuis. Eiken morgen bel ik het Ziekenhuis
H.F.C.—AJAX.
Met „gemengde gevoelens" waren we naar de
Spaarnestad getrokken. Eenerzijds hoopten we op een
wedstrijd in denzelfden vorm en met dezelfde geestdrift
als tegen A.D.O. ontwikkeld werd. Anderzijds vreesden
we, dat onze spelers door de langdurige voetbalwerke
loosheid en door het plotselinge hervatten der competitie
in ongunstige 'conditie zouden verkeeren. Het laatste bleek
het geval te zijn, wat te meer gewicht in de schaal legde,
waar de terreinsgesteldheid hooge eischen aan de vaar
digheid der spelers stelde.
Reeds na vijf minuten spelens bleek slechts een speler
de krachtproef geheel te kunnen doorstaan: de voetbal
virtuoos v. Kol, die dezen middag niet alleen Amster-
damsche, doch ook heel wat Haarlemsche handen op
elkaar bracht.
Successievelijk kwamen eenige anderen er beter in en
kwam onze geheele defensie en halflinie op peil. Onze
voorhoede echter heeft de volle negentig minuten naar
haar vorm loopen zoeken, hetgeen de linkerwing zoo nu
en dan eens lukte, doch „rechts" bleef het bij pogen.
Een groote fout was het verder van v. Deijck om het
steeds weer alleen te probeeren en zijn taak als spel-
verdeeler zooals hij dat tegen A.D.O. zoo schitterend
liet zien te verwaarloozen.
De beide doelverdedigers speelden verder een groote
rol in dezen kamp. Beiden hebben, vooral v. d. Meulen,
omdat deze het meest op de proef gesteld werd, diverse
malen zeker schijnende doelpunten voorkomen.
Vóór de rust doelpuntten beide partijen éénmaal. Ajax
door een fraaien schuiver van Strijbosch en H.F.C. in
direct uit een hoekschop.
Ongeveer twintig minuten na de hervatting kregen we
den indruk, dat de wedstrijd door ons gewonnen zou
worden. Verschillende H.F.C.-ers vertoonden duidelijk
teekenen van vermoeidheid en het overwicht van Ajax
nam van minuut tot minuut toe. Een uitval van H.F.C.
bracht H.F.C.'s tweede doelpunt en daarmede de moreele
opleving, waardoor de blauw-witten hun vermoeienis
vergaten en zich opnieuw met volle kracht in den strijd
wierpen.
v. Kol wisselde met Puttelaar van plaats en stuwde
onzen aanval op. Nog eenige goede kansen kwamen er,
doch v. d. Meulen bleef meester van het terrein en voor
de zooveelste maal werden wij met den oneven goal
geslagen.
Dat de toestand thans kritieker dan ooit geworden is,
behoeven we hier niet te betoogen. Ongetwijfeld zullen
v. Kol en zijn mannen deze week de spieren in de juiste
conditie brengen en als dan Zondag a.s. tegen Storm
vogels dezelfde geestdrift wordt ontwikkeld als tegen
A.D.O., dan zal wellicht eindelijk het keerpunt gekomen
zijn. A dé.
Naar aanleiding van den wedstrijd H.F.C.Ajax
schrijft de „Oprechte Haarlemsche Courant":
In het kamp der Ajacieden, waar eerst feestmarsch na
feestmarsch weerklonk en het jolijt geen grenzen kende,
heeft men thans een treurmarsch in studie genomen. En
niet ten onrechte. Want 't is lang geen rozengeur en
maneschijn meer in de roodwitte gelederen en hoewel
steeds op het nippertje, stapelt de eene nederlaag zich
toch op de andere. Wat er aan schort? Een dobbelsteentje
voor een goeden midhalf zou de ploeg al een heel stuk
opknappen. En als men bovendien de voorhoede een
poosje dienst liet nemen bij de Amsterdamsche Burger
wacht, afdeeling mitrailleurs, kon de ploeg tegen degra
datie-tijd zoover opgeknapt zijn, dat rood-wit voor het
eerste klasse voetbal behouden blijft.
En wie zou dit niet wenschen?
