r
76
CLUBNIEUWS DER A. F. C. AJAX
==Sl
AJACIEDEN KOOPT ALLEN EEN CLUB
INSIGNE, WEEST TROTSCH OP
DE A ÏAXKLEUREN.
I REISBRIEVEN VAN VLOKKIE I j
Voetbal in Mexico. Een
Mexicaansche prognestic van
de Olympiade.
Heden, Zondag 20 Mei 1928.
Een stralende zonne-dag, inderdaad, die dit
wonderschoone land en deze aan natuurschoon
zoo gezegende oorden nog schooner doet zijn.
Mexico is een land van bloemen, vruchten en
palmen, van sneeuwbergen en groene, lachen
de dalen vol dartel vee, koffieplantages en ta
baksplantages wisselen af met onmetelijke
korenvelden, vruchtentuinen en bloemenvel
den. Hier groeien de bananen, papaya's, man
darijnen, sinaasappelen, meloenen, ananas,
kortom de heele reeks zuidvruchten, je letter
lijk in den mond
En dan nog aan voetbal doen. Bij zooveel
poëzie en natuurschoon. Ja, waarachtig, de
Mexicanen voetballen er duchtig op los en ter-
wille van de Ajax-krant ben ik er heden eens
een uurtje op uitgetrokken, naar de Campo As-
turias, alwaar ik twee ploegen uit de le Divisie
Asturias en Germania aan het werk zag.
Er wordt hier met spanning gewacht op de
prestaties van de Seleccion Olimpica Mexicana
(vertegenwoordigend Mexicaansche elftal in de
Olympiade) en men kan hier in elk sportblad
opwekkende verhalen lezen over deze ploeg,
die blijkbaar eerst tegen de Red Star in Parijs
een oefenpartij gaat spelen, alvorens op het
Olympische tapijt te treden.
Dit is heden mijn eerste kennismaking met
Mexicaansch voetbal en ik moet zeggen, dat het
niet grootsch was, deze vertooning.
Het terrein was kurkdroog doch uitstekend.
De temperatuur zeker om te spelen aan de
grens (70 tot 80 graden, dus de temperatuur
van een warmen Junidag in Holland) doch voor
deze bruine en bruinzwarte heertjes, moet dit
tolerabel zijn.
Indien deze wedstrijd een afspiegeling zou
zijn van de Mexicaansche keurploeg, dan geloof
Op één der linten stond met gulden letteren:
„HET HOLLANDSCHE SPORTVOLK".
„UIT DANK VOOR HET GEBODENE
OP 26 MEI 1928".
Het was in een Tournooi-kritiek, die ik een
dag later schreef en ik verklaar u, dat dit geen
gewoon gebaar is geweest, maar deze penne-
vrucht mij inderdaad uit mijn Hollandsche sport-
hart kwam. Na het onvergetelijke Protocolaire-
Slot in Antwerpen in 1920, toen na het ver
driet dat de oorlog in vele landen had gebracht
nu weer tal van landen in vriendschappelij-
ken" strijd bijeen geweest waren, was men wel
onder den indruk van dit gebeuren en in dien
tijd had ik zeker niet kunnen vermoeden, acht
jaren later in eigen huis, in ons eigen land
eveneens te worden meegesleept in den maal
stroom van enthousiasme.
Nogmaals, het was een waardig slot van een
prachtig tournooi.
Zonder twijfel zal ik u de eerstvolgende we
ken misschien maanden wel vervelen met
een „nakauwen" over het voetbal-deel der Olym
pische spelen. Het is er belangrijk genoeg voor ge
weest! In deze eerste „Mijmering" wil ik het er
bij laten met een krachtig eeresaluut te brengen
aan de winnaars: De spelers van Uru
guay!
Wat die Heer en ons lieten zien, was van zoo
hoog-staande klasse, dat het voor de kijkers
een voorrecht was tot de toeschouwers te be
hoor en.
Over voetbal-Holland ben ik maar heel matig
tevreden en er zal nog heel wat oefening noodig
zijn.voor we in de schaduw van deze groot
meesters kunnen staan. Of we het ooit zóó ver
brengenis een vraag, waar de voetbalgeleerden
het nog lang niet over eens zijn.
GROOTJAN.
