Zeventien deelnemende naties kwamen aan den start waarbij als eerste Uruguay en als tweede Argentinië door de finish ging. Naast deze landen hebben ook andere elftal len van deelnemende landen veel goeds laten zien doch.het voetbal dat Uruguay en Ar gentinië ons hebben gebracht was zoo enorm, het was zoo ongekend, dat wij durven bewe ren dat het nog jaren zal duren vooraleer onze hoofdstad daarvan een herhaling krijgt. Ten minste. als wij dat ooit zullen beleven! Het geen deze amateur-voetballers vertoonden was technisch volmaakt, geen trap- of kopbal was verkeerd gericht en de wedstrijd was voor een spelkenner een onvergetelijk voetbal-tooneel. Een tooneel, omdat hier de grootmeesters, de kunstenaars van het voetbalspel demonstreer den wat of feitelijk voetballen is! Wij zullen waarschijnlijk in de komende ma gere zomer-clubbladen nog wel gelegenheid hebben om op het spel van deze voetbalhelden terug te komen en wij moeten hier volstaan met te erkennen dat wij nog stukken en stukken bij deze spelers achterstaan. De Italianen hebben ook zeer goed gespeeld. Vooral tegen Frankrijk en vooral tegen Uru guay viel hun spel te loven. De energie waar mede is gespeeld, gepaard aan een hoogstaande techniek, bezorgde Italië de derde plaats, een plaats die volkomen verdiend is. Hetzelfde kunnen wij niet van Egypte zeg gen, dat al heel onverdiend als vierde eindigde na eerst het zwakke Turkije en daarna op ge lukkige wijze Portugal te hebben geslagen. Ar gentinië maakte met 60 en Italië met een dikke 113 een einde aan de verwachtingen van de NijlkanUbewoners. De rest kwam dus niet voor een eere-plaats in aanmerking. Toch hebben verschillende elf tallen uitstekend gespeeld. Wij beschikken niet over de noodige plaatsruimte om over ieder elftal uitvoerig te schrijven. Anders zouden wij het gaarne willen hebben over het fraaie spel van België, Spanje en Frankrijk, die ons her haaldelijk in vervoering hebben gebracht. In veel mindere mate zijn wlij tevreden met hetgeen het Nederlandsch elftal heeft gepres teerd. Zoo gaarne hadden wij in den wedstrijd tegen Uruguay een demonstratie gezien van mooi voetbal, wij hadden zoo gaarne gewild dat de resultaten van een intense voorbereiding van twee jaren te constateeren waren. Helaas we zijn in onze verwachtingen heel erg teleur gesteld. We hebben er maar bitter weinig van te recht gebracht omdat onze ploeg het systeem huldigde: Twee den man en één den bal! In- plaats van één volmaakt technisch geheel werd het van onze zijde een partijtje: Trap maar wegen voor hen die in de achter ons liggende 30 jaren ons voetbal hebben zien uitgroeien tot een massale beweging die honderdduizen den tot zich trekt, was het een droeve teleur stelling. Waarom het anders voor te stellen? Struisvogelpolitiek ware het onze onkunde niet te erkennen en de eenige en voor de hand liggende politiek is leering te trekken uit het geen wij gezien hebben en in die richting onze oefeningen voort te zetten. Toch past op deze plaats nog een woord van hulde, n.l, aan een paar Nederlanders, nl. aan de Nederlandsche rechtsprekers Job Mutters en Willem Eijmers, die vriend en vijand een partij arbiteren hebben getoond van de boven ste plank. De Heeren hebben bewezen dat wij in het algemeen meer van voetbal af weten dan door ons Nederlandsch elftal gedemonstreerd is. Wie wij ook spraken, men had niets dan lof voor de arbiters Mutters en Eijmers, die op voorbeeldige wijze Argentinië-Uruguay en Italië-Uruguay hebben geleid. Wat de recht sprekers betreft was er niemand wiens recht spraak,, wiens optreden in de schaduw kon staan van die van onze fluitisten en als men een vierde Olympische vlag had moeten hijschen, was het zeker de Hollandsche geweest voor het optreden van deze twee Nederlanders. J. J. G. APPELLEER NOOIT. 74

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1928 | | pagina 2