A
CLUBNIEUWS DER A. F. C. AJAX
110
(k
piasters en bij een typisch café, waar het rood ziet van de
fez, dit uiterst practische hoofdbedeksel van den Egyp
tenaar.
Het diner bestaat uit diverse ongekende heerlijkheden.
Je bent na afloop zeer voldaan en met een opgeruimd
gevoel wandel je Cairo weer in. Waarheen? De vraag
is doodeenvoudig. Als man, die zichzelf respecteert, ga
je nog even 'n paar uur aan „sport" doen.
Je trekt naar de „Basque Pelote", het aantrekkingspunt
van heel Cairo in den avond, winter, zomer, dat doet er
niets toe. Het Baskische kaatsspel is het dagelijksch menu
van den zakenman, niets-nutter, vreemdeling, enz. Wie
in Cairo niet naar de Basque Pelote is geweest, is een
voudig niet in Cairo geweest. En daarmede basta.
Dit was de eerste maal, dat ik kaatsspel heb gezien.
En ik was paf. Dit professioneele „gekaats" heeft mijn
diepe vereering en zal die immer houden. Het is voor mij
een openbaring geweest. Laat ik U er iets van vertellen.
Het zal ieder sportief aangespoeld wezen op dit onder-
maansche interesseeren.
Stel U voor een groote zaal, circa honderdvijftig meter
lang en veertig meter breed, in twee helften gescheiden
door een gazen muur. Een soort kippengaas, dat een kooi
vormt van de genoemde lengte en breedte en zoowat vijf
tien meter hoog. De afgescheiden kooi is het speelveld.
De helft aan onze zijde is gevuld door een tribune, onge
veer als de overdekte op ons terrein. De kaatsmuur be
vindt zich links en rechts en de spelers stellen zich in de
lengte van honderdvijftig meter op, op ca. 10 a 20 beter
afstands. Zij dragen aan de rechterhand een mandje, dat
trechtervormig uitloopt en met riemen stevig aan hand
en arm is bevestigd. Bij den eersten worp nemen zij juist
den stand- en houding aan van den discuswerper en wer
pen met groote kracht den bal die keihard en het beste
te vergelijken is met een biljart-bal tegen den kaats-
wand. De kunst van den tegenspeler is nii, den terug-
kaatsenden bal in het mandje op te vangen en deze te
retourneeren.
Dit spel lijkt U naar deze simpele beschrijving wellicht
wat onbeteekenend, doch wanneer U als ik deze kaats-
kunstenaars aan het werk gezien hebt, dan zult U met
mij zeggen: sensationeel. De spelers moeten athleten van
den allereersten rang zijn en over een Ausdauer beschik
ken, waarop menig voetballer jaloersch zou zijn. Het is
een figuraal genot, zooals het tennis-spel te zien geeft,
doch dan veel grootscher en imposanter. Zoodra een ge
kaatste bal gemist wordt door den tegenspeler, is dat een
punt voor den ander. Degene, die het eerst twintig ver-
liespunten heeft, is „uitgekaatst" en verliest de set.
Onder de virtuozen te Caïro zijn spelers, die dit levens
gevaarlijke bal-werpen met zulk een grandioze stijl vol
voeren, dat men den adem inhoudt. Zou de bal het ge
laat of een ander lichaamsdeel treffen, dan kan dit levens
lange verminking ten gevolge hebben. Eerst na jarenlange
oefening, voortdurende harde training en sobere levens
wijs kan de speler het tot iets werkelijk goeds brengen.
De spannendste partijen zijn gewoonlijk de deux a trois
sets, waar de twee allerbeste spelers zich in het kaatsveld
begeven tegen drie partners. De schitterendste sportieve
prestaties krijgt men dan te zien en men verwondert zich
alleen, dat de heeren er niet dood bij neervallen. Dat de
mooie truien weldra in „natte wasch" verkeeren spreekt
vanzelf.
Het zijn alle Spanjaarden, die dit Baskische kaatsspel
'n specifiek Spaansche specialiteit uitvoeren en
hoeveel meer apprecieert men hier den moed en de vol
harding van den Spanjaard dan bij het vervloekte stieren
gevecht, dat alleen maar goed is voor bloeddorstige crea
turen, afgezien van de superieure staaltjes van moed, die
de Spanjaarden ook hierbij aan den dag leggen.
Jammer, dat dit Basque Pelote in Caïro ontaard is in
een gok-spel. B ij elke partij wordt veel en hoog gezet en
men vraagt zich af, of ook hier wel zuiverheid en alleen
sportiviteit den boventoon voeren, of dat....? Maar neen,
we willen daarmede onzen hoogen dunk van het mand-
kaasspel niet bederven.
Om twaalf uur is het fini. En je wandelt in de nu
frissche avondlucht hotelwaarts. De grijnzende Arabische
piccolotjes tikken erg-Westersch aan het kokette-mutsje...
Bonne nuit, Monsieur!
Caïro, Juli 1927. VLOKKIE.
v»/
'i~
WAAROM MEDISCHE KEURING?
door Dr. R. J. TH. MEURER.
De beteekenis van Medische keuring van hen, die den
een of anderen tak van Sport wenschen te beoefenen,
wordt nog lang niet voldoende ingezien. Met name ver
wondert het mij nog steeds hoe lauw in het algemeen
de bestuurders ónzer groote voetbalvereenigingen om
bij dezen tak van sport te blijven tegenover dit vraag
stuk staan. En toch zou het in het welbegrepen eigen
belang der vereenigingen zijn, indien het bestuur iedej-
actief lid de verplichting oplegde zich te laten keuren, ten
einde vooraf de zekerheid te verkrijgen dat althans de
spelers lichamelijk in staat zijn om d evermoeieniSsen van
het spel zonder bezwaar te verdragen.
Alleen zij toch zullen voor een'e vereeniging als spelers
nuttige diensten kunnen bewijzen, die geen organische
gebreken van beteekenis vertoonen, alleen zulke spelers
zullen na goede voorbereiding, een wedstrijd tot het einde
toe zoo kunnen spelen, dat van hen na afloop kan worden
gezegd, dat zij zich ten volle hebben gegeven zonder dat
hunne gezondheid daardoor schade heeft ondervonden.
Het komt mij voor, dat op het bestuur eener vereeniging
de moreele verplichting rust er voor te waken, dat de
leden door de beoefening van het spel geen nadeel voor
hunne gezondheid ondervinden. Dat wil niet zeggen, dat het
bestuur voor een of ander ongeval bij de beoefening van het
zoo bij uitstek mannelijke voetbal verantwoordelijk moet
worden gesteld, die risico moet de speler zelf dragen. De
ouderen, de wijzeren, en uit dezen toch wordt het bestuur
eener vereeniging gekozen, moeten om zoo te zeggen voor
hen, die zich vol enthousiasme aan het voetbalspel wijden
in de hoop ook eens boven de anderen te zullen uitblin
ken, denken en beseffen, dat zonder eene goede gezond-
