Ik
i\r
163 CLUBNIEUWS I
En als een gunstig coïncidentie sluit zich 'n
bemerking uit het Sportblad d.d. 13 December
1923 naar aanleiding van H. V. V.Ajax
(Hoofdstedelijk Voetbal) aan, waar het heet:
I A. F. C. AJAX
Gelukkig: er komt 'n lichtstraaltje door
breken.
Laten wij eens even vaststellen, dat ieder
een, die Jan in dit seizoen heeft zien spelen,
het er over eens is, dat hij zijn oude grillen-
piunje volkomen heeft afgelegd en hij te be-
beschouwen is als 'n gentleman-player every
inch!
Every inch!
En dat het dus tijd wordt om af te doen met
net verleden!
Het zou een onrechtvaardige daad zijn, indien
de Pers, die er als de kippen bij was om Jan's
caprices te „ontleden", thans in gebreke zou
blijven Jan in eere te herstellen! Laat de ge
heele voetbalpers er nu ook voor durven uit
komen, zooals de Heer v. Lennep, dat Jan de
Natris thans is de talentvolle speler zonder de
„grillen", laten nu ook de bladen, die medege
werkt hebben Jan de Natris met piilsnelheid
naar beneden te halen, den zedelijken moed
hebben, dezen primeur onder de Nederland-
sche voetballers weer op te heffen, zoodat de
Nederlandsche Elftal-Commissie straks even
eens de „beau geste" van eerherstel van Jan
de Natris, tot heil van ons nationaal voetbal zal
doorvoeren! Dat ware een daad, die alle par
tijen eer aan zou doen.
Tot zoover: over Jan de Natris.
Nu: aan Jan de Natris.
Hij weet, dat dit stukske geschreven wordt
door iemand, die volkomen belangloos tegen
over hem staat. Echter eere, wien eere toe
komt. Zelf hebben wij menigmaal jan de Natris
aangevallen! Thans willen wij ons bescheiden
aandeel nemen in zijn eereherstel.
Mijn doel is niet, M. de R., wat gal te spuwen. Even-
j wel moge ik er op wijzen dat wat meer oplettendheid
misschien niet ongewenscht zou zijn; een enkele notitie
j een iets minder vertrouwen in een falend geheugen, niet
I misplaatst.
j En waarmede heeft de Natris een schampere opmer-
I king verdiend? De man heeft een bijna volmaakte partij
j voetbal gespeeld nooit free-kick veroorzaakt, één keer,
voor half-time, géén keer, na half-time belandde de bal
van zijn voet achter het doel. Doch een woord van be-
wondering voor den ras-voetballer, door Nils Middelboe
een plaats in elk elftal waardig gekeurd, kan er niet af,
omdat hij in het Nederlandsch team kuren vertoond heeft,
omdat hij bij tijden onberekenbaar is als een muilezel.
„In het veld is er keurig gespeeld en bijvoorbeeld
het werk van De Natris op den linkervleugel herin
nerde aan zijn beste dagen. Het was snel, verrassend-
snel, sneller nog dan het tempo waarin gespeeld werd
en dat toch heusch niet langzaam was. Er lag een
zeldzame beheersching in zijn spel, een groote mate
van opoffering, die alleen de rasvoetballer bezit. Maar
wat tot blijdschap stemt en ons, Amsterdammers,
meer zegt: hij was een gentlemen-player!
Het volgende feit is een merkwaardig voorbeeld
hiervan: Na afloop van den wedstrijd, toen de spelers
zich naar de kleedkamer begaven, tikte een heer De
j Natris op den schouder en zei hem spontaan: „Mijn-
heer, ik wilde u even mijn compliment maken over uw
I keurig en vooral over uw net spel. Ik ken u niet, maar
I ik heb al veel over u gelezen. Daarom trof het mij bij-
zonder, dat uw spel zoo heel anders is, dan ik mij had
voorgesteld-"
Dit is het oordeel van een geheel onbevooroordeeld
rnensch, niet iemand, die als hij De Natris naar zijn
schoen ziet kijken of aan zijn been ziet voelen, in een
gehoon uitbarst omdat.... het De Natris is. Wij zijn
de eersten om toe te geven, dat „Jan" niet altijd een
bepaald beminnelijk mensch in het veld is geweest,
integendeel, hij heeft veel malle streken uitgehaald
en getoond een lastig humeurtje te hebben. Maar waar
om zou hij zich niet kunnen beteren? Wij weten dat hij
een voortdurenden strijd heeft met zijn eigen tempera
ment en is het niet mooi dat hij dit thans weet te be-
heerschen. Men dient ook niet te vergeten, dat De Natris
steeds voor elke tegenpartij een speciale bewaking
waard was en wij weten uit ondervinding zij het
dan niet in eerste klasse-voetbal hoe vervelend en
prikkelend zoo'n bewaker is. Heb maar een kleef-
pleister op den vinger en tracht die eraf te halen. Het
Inkt niet, hoe men trekt en sjort. Honderd tegen een
dat men kriegel wordt.
Zoo gaat het ook in een voetbalwedstrijd. En gebeurt
zoo iets week in, week uit, dan kunnen wij ons voor
stellen, dat de gelukkige ,,ster" dat uiterst vervelend
vindt. Is hij dan van nature prikkelbaar, dan laat dit
niet na zijn stempel op zijn optreden te drukken.
Heeft niet Jan Thomee, in zijn goede dagen, toen hij
nog het gevreesde kanon was, er een jaar den brui aan
gegeven en heeft hij toen niet den 2en klasser Concor
dia voor H. V. V. verwisseld, omdat men in de 2de klasse
er gaarne twee spelers voor over had om hem spe
ciaal te bewaken?
Wij noemden het een verblijdend verschijnsel en wij
houden ons overtuigd, dat De Natris, indien blijkt, dat
hij zijn eigen natuur inderdaal de baas is, zijn weg naar
het oranje-hemd weer open zal vinden.
Men zal dienen te kunnen vergeven en te bedenken,
dat hij die eens steelt, niet zijn geheele leven als een
dief gebrandmerkt mag blijven."
