r~
In de loge.
150
CLUBNIEUWS DER A F. C. AJAX
heett en gaat er alles op zetten. Onverbiddelijk
stranden echter alle aanvallen op Fons en Frans, die
incluis Jan in het doel,voorloopig geen krimp geven.
Weidra is Bl.W. geheel op haar helft teruggedrongen
en lustig klinken de aanmoedigingen van Couton
die schijnbaar geweldig in zijn knollentuin is en
Wel lust gevoelt om mee naar voren te trekken.
De achterhoede dringe echter niet te ver naar
voren. Probeer zoo iets eens tegen H.V.V. b.v.
Dan ben je nog niet gelukkig!
Inmiddels wordt er hard gewerkt aan het „tweede"
puntje en dat kómt alweer door toedoen van Jan
de Natris, die op 'n gegeven oogenblik 'n viertal
Zebra's in de luren legt en het balletje daarna
zoo netjes voor den doelmond dirigeert, dat Haarl
voor de verleiding bezwijkt en met 'n eleganten
beenzwaai alles wat blauwwit voelt tot wanhoop
brengt
Het is twee nul!
We binne-binne,zegt'n Ajax-bestuurder tegen me!
En hij heeft gelijk. Want als er nog serieuze
kansen kwamen om te scoren (en er kwamen er
verschillende) dan was het aan onze zijde. Dank
zij het kordate werk van Schindeler eenerzijds en
dank zij het minder-productieve van onzen aanval,
die met den steun van 'n schitterend spelende
middenlinie als de onze toch zeker meer succes
had behooren te hebben, bleef het echter twee-nul.
Waarmede wij overigens zeer tevreden zijn.
Hoe zit 't, is dit het begin van 'n tweede reeks
overwinningen? Was de 0-0 tegen Haarlem maar
'n vergissing?
I J Mixed Pickles. j i
XVII.
In de Stadionloge links van ons zit de onbe
rispelijk geslobkous-te en gepelsjas-te aristocratie.
Zij kijkt schijnbaar onbewogen naar het zoo juist
begonnen spel van Blauw Wit en Ajax.
Mevrouw, met 'n hautain gebaar, dat 'n mélange
bedoelt te zijn van verbazing en medelijden: »Pa
hoort U dat gehuil der vox populi?"
Pa, 'n klein tikje onder den indruk van de
algemeene emotie: Hoe die menschen er in
opgaan 1"
En zijn toon is vol jaloezie.
Volgt 'n lange pauzfe, gedurende welke mevrouw
glimlacht en niets zegt, mijnheer vergenoegd aan
zijn sigaar paft, Dolletje (dat is de dochter des
huizes) gematigde kreetjes van »hé l" en o" uit-
Stoot en Tom (dat is de zoon des huizes) onge
ïnteresseerd voor zich uitstaarf en oók niets zegt...
»Pa!" schrilt na eenigen tijd de stem van de
dochter des huizes, die studie heeft gemaakt van
de 22 foto's der spelers.
»Pa, is u voor Blauw Wit?"
Pa, die mogelijk heel veel verstand heeft van
kapitaalbelegging en misschien 'n knappe jurist
is, is sportief slecht »bij", althans het edele voet*
balzaad heeft in zijn hart nimmer wortel gescho
ten. Hij is dan ook zichtbaar in twijfel....
Blauw Wit? O.... je meent, Dolletje, die lui
met de blauwe truien Hm! (met 'n blik Op
zoonlief, die hem door strak voor zich uit te
kijken echter niet uit den droom helpt).... hm,
ja, ja, voor Blauw Wit, hoor DolletjeVoor Blauw
Wit!"
Dolletje zeer beslist: »Ik ook, pa, ik ook..
Pa heeft nu kleur bekend en wordt belang
stellend. Hij volgt" het spel. Zijn sigaar gaat
uit. De asch van zijn uitgegane sigaar bezoedelt
het kleed van mevrouw....
Pa merkt er niets van.
„Er komen geen doelpunten" merkt hoogst
snugger zoonlief op. Het is het eenige geluid,
dat over zijn lippen komt.
Pa reageert er op. „Meen je! vraagt ie. ,,'n
Doelpunt, dat is toch, wanneer dat balletje in
een dier korven
„Pa", interrumpeert vrij ongegeneerd Dolletje,
„Pa, hoe lang moeten ze nog spelen?"
Het gelaat van Pa is een vraagteeken gelijk...
Hoelang nog spelen hm. dilemna
„Die lui trappen toch tweemaal drieendertig
minuten, nietwaar Tom?" oppert Pa.
Tom zwijgt, staart als 'n mummie naar het spel
Maar Dolly weet het beter: „Veertig, Pal"
O, dan eh ja, maar drommels, hoe laat zijn
die menschen dan begonnen, murmelt /Pa voor
zich uit
Hij wordt in zijn gedachtengang gestoord door
'n hyena-achtig gebrul, 'n gewirwar van schree-
wende, dansende waggelende lichamen, 'n stapel
gekke foule Ajax scoort
