Ons derde faalt.
INDRUKKEN.
Herrie 1
CLUBNIEUWS DER A. F. C. AJAX
23
wanden, om van het smetteloos plafonneke weer neer
te klétteren op je hoofd
Neen, het is er alles kaal, er is geen kleur, geen
warmte, geen gezelligheid.
Fons beschikt toch bepaald over 'n massaal geluid,
'n Warm-zuidelijk timbre, zuiver als Bouvy's spiegel
glas. Ik genoot er weer van, j. 1. Vrijdagavond en
dat deed me goed.
Er wordt hevig gekaart, gebabbeld en gephiloso-
feerd. Een clubavond is als 'n rendez-vons. Je hoort
er de laatste snufjes, de „geweldigste" critiek op
spelers en de aller-meest-geweldigste zwammerij in
de alles-overweldigende ruimte
Je ziet er de kennissen, in wier brave ver-roodwitte
zielen de rotsvaste liefde huist voor ons éénigste
Ajax. Je ziet er de getrouwen. Je ziet er onze voor
mannen, die met vaderlijk-zorgzame trekken op de
zorgelijke gelaten wel en wee wikken vau ons aller
liefde Ajax.
Je ziet er huispapa's, die even moeder-de-vrouw
ontvluchtten om onder 'n stevig biertje uit te puffen
van de zorgen des levens, en zich hullende-in rood
witte zaligheid, verstandige babbeltjes entameeren
over de kansen van het kampioenschap. En onder-
tusschen biertjes bestellen!
Kortom je ziet er de gemoedelijkheid en de joviali
teit, je ziet er 'n stukske clublevcn en je vermeit je
er in, n'en déplaise de koude entourage van niets-
zeggende witgekalkte muurmassa's, die je maar aan
grijnzen in kille verstarring en zijn al dissonanten in
het gezellig rumoer van clubjool en vroolijke luid
ruchtigheid.
Het is geschied 1 'n Draw
Met wreedelijk vergane kampioens-illusies trokken
Zondag j.l. Frits Schoevaart en zijn mannekens zich
terug in de kleedappartementen Letterlijk doodge-
loopen de illusies wel te verstaan op den
blauw-witten kolossus, Pieterman, die zijn ruige
schouders er liefjes onder zette en als ouwe voetbal-
rot de muiskens klauwde en knauwde. Toen Lus zoo
knap uit een hoekschop 't monsterding langs den
blauwwitten doelman jakkerde, toen Rodenburg zoo
aan 't pillen sloeg, dat de splinters modder me om
de ooren plofte (ik had me achter 't vijandelijk net
opgesteld) toen
Nou ja, dacht ik, dat 't winnen zou worden. Maar
't lukte niet. Ook na rust niet. En we waren toch
sterker. Voor den drommel wat kriebelde het in me
van louter nijdigheid als telkens weer één secondetje
talmen noodlottig bleek!
EnfinGedane zaken nemen geen keer, zei Jacob
Eerlijk. Gelijk had-ie.
Apropos, geven jelui 'm in Hoorn nog eens flink
van katoen. Als we dan toch tweede moeten zijn,
dan eervol. En denk er ook aan, als jelui verliezen,
doe je warachtig 'n beroerde gooi naar de derde
plaats.
Dat mag niet, mannen
Geen verslapping. Frisch-op, hoor!
M'n huisbel is bezweken werkt niet meer
is uitgeput!
Geen wonder 1 't Was tè eigl
Nooit heb ik geweten, dat m'n Ajaxlidmaatschap
mij zóóveel ellende zou bezorgen. M'n vrouw moet
zenuwversterkende middelen gebruiken Sanatogen
Levetogen en andere togen ja, ze wil zelfs naar
een sanatorium om rust te vinden voor haar danig
geschokt zenuwgestel!
De kinderen zal ik dan maar naar een herstellings
oord sturendan behoef ik 's Zondags niet meer
met ze te wandelen en kan zelf naar hartelust voet
ballen of matches bijwonen. Dat is tenminste één
lichtpuntje. Maar overigens? Pas!
's Maandags begon het al 1
,,Zeg Amice kan ik misschien je diploma
van je krijgen Ja zag, je behoeft het natuurlijk
niet voor niets te doen 'k wil je er wel een
kleinigheid voor geven. Ik lachte eens en antwoordde:
'k Ga zelf. En anders kreeg je het nog niet dat
diploma is persoonlijk". De „amice" trok af. Bij
den tweeden lachte ik nóg zoó'n zuurzoete
„boerenkiespijnlach", maar toen de achtste klant
verscheen, moest ik mij inhouden, om niet te don
deren en te tieren
Helaas! 't was de laatste nog niet geweest.
't Liep storm 1 Vooral toen de voorverkoop ge
sloten was. 'k Wist niet, dat ik zooveel „dierbare
vrienden" had! Ze belden, als ik zat te eten. ze
belden als ik koffie dronk, als ik zat te lunchen of
uit te rusten van de vermoeienissen des daags!
Ze belden tot de bel het aflei
