Een invitatie. 62 CLUBNIEUWS DER A. F. C. AJAX te betalen. Ge herinnert U misschien wel, dat een 17 jaar terug, de entrée's soms wel 40 cents beliepen, en wij zeer trots waren, indien boven de gulden weid opgehaald. Maar hoe zorgelijk de clubfinantiën er destijds ook voorstonden, zoolang we geen hoof- delijken omslag moesten betalen, vermaakten we ons op de ouder- wetsche, primitieve manier. O ja, die kachelpijpen oefenden aan trekkingskracht op den bal uit, waarom ze zeer spoedig thuis werden gelaten. In den goeden ouden tijd, trok ons 2e elftal met 8 menschen naar Alcmaria Victrix. Wanhopig was de stemming. Er werd begonnen en ziet, het toeval kwam ons te hulp. Langs het terrein was een hooge muur, waarachter een somber kerkhof, dat Zondags gesloten was. Door den wind waait de bal over dien muur heen. Even stoppen en wachten op den reservebal en toen maar weer verder geploeterd. De vijandelijke voorhoede komt aangestormd, een onzer halfs vangt den bal op en peert 'm weg, helaas ook over dien naren muur. Alcmaria dacht dat het met opzet was gebeurd, maar de Ajax-snuiten waren zoo onschuldig. Toen na lang zoeken een oude bal was opgescharreld, duurde het geen 3 minuten, of die ging z'n voorgangers gezelschap houden. Of die muur daar nog staat weet ik niet, maar wel weet ik, dat Alcmaria zoo gauw mogelijk verhuisde, want wedstrijden verliezen omdat je bij een wedstrijd geen reserve-ballen genoeg op het veld kon brengen, dat was te bar. Maar zooiets kon ook alleen maar in den ouden tijd passeeren, weet U. Een der merkwaardigste spelers, die Ajax heeft gehad, is onge twijfeld Louis Seijlhouwer geweest. Soms wat doordraverig, hij meende het goed met Ajax, en was het jammer, dat hij om ge zondheidsredenen het spel moest staken. Altijd zal mij bijblijven hoe hij door z'n clownerie, den langen tocht naar Weenen en Budapest korter en dragelijker heeft gemaakt. Moest onze trein aan een station stoppen, dan hoorden we eiken keer dat er een tiroler hoedje voorbij liep, het gejudel van Seijlhouwer en ver maakte hij ons met z'n grimassen en z'n na-aperij van die lui. En dan de kunsten, die -hij z'n aap liet doen, hoe Ziegler z'n doel verdedigde, hoe Broecke trapte, hoe hijzelf viel, enz. Laat ons vertrouwen, dat de internationale verhoudingen ook voor de voetbalsport spoedig normaal woi den, opdat onze spelers dan op hunne buitenlandsche uitstapjes kunnen worden vermaakt door 'n tweeden Seijlhouwer. Sprekende over Weenen/Budapest wil ik nog even vertellen, hoe wij voor de thuisreis rookerij meenamen. Sigaretten kostten ten minste 6 heller, sigaren tenminste 30 heller. Broecke verafschuwde sigaretten, had liever sigaren en proefde geen verschil tusschen een sigaar van 30 of van 6 heller. Nu mocht men in Weenen binnen in den tram rooken en zaten wij allen heel gezellig te dampen, totdat wij langzamerhand de bin'nenruimte geheel aan Broecke overlieten en ons bergden op voor-en achterbalcon. Want B. rookte z'n sigaar, waar een smeulende turf niks bij was. Wat wij op den treinreis niet gevloekt hebben op die Oostenrijksche sigaren. We konden immers in den trein niet voorop gaan staan Het was na een wedstrijd in Antwerpen, dat het Amsterdamsche elftal gelaafd werd aan een welvoorziene tafel, waarop alle mogelijke lekkernijen klaar stonden. Jammer genoeg had men het bier en de champagne in hetzelfde model glazen uitgeschonken en moest men goed toezien wat men nam. Er waren daardoor spelers, w.o. Kammeijer, die om beurten bier en champie innamen, Ge kent allen wel de gevolgen van een glaasje te veel: maar denkt U zich in, alle soorten door elkaar en zoom onleschbaren dorst te hebben, dat je vergat er flink wat bij te etenDe stemming werd zoo leutig, dat men het verschil schijnbaar niet meer waarnam, met het gevolg, dat het een reuzentoer was, het geheele elftal in den trein te krijgen. De trein schoof het station uit en stond stil om te rangeeren, van welke gelegenheid Kammeijer gebruik maakte, om midden tusschen de rails uit te stappen, om naar de sterren te kijken. Net wilden we probeeren K. weer in den trein te sjorren, toen die zich in beweging zette en wij dus binnen moesten blijven. Wij verzoenden ons reeds met de idee zonder Kammeijer thuis te moeten komen en waren reeds aan het beraadslagen, wat wij zijne ouders vertellen moesten, toen de trein stopte en weer langzaam aan terug ieed. Wij openden het portier om, indien er nog een Kammeijer over was, hem gelegenheid te geven bij den langzamen gang van den trein, bij ons in te stappen, wat dan ook werkelijk gebeurde; Kammeijer was door die escapade zoo ontnuchterd, dat het wel 2 uur duurde, voordat hij bekomen was van den schrik, opgedaan bij het zien wegrijden, terwijl hij daar in het donker tusschen de rails stond. Hij gaf echter de schuld aan diezelfde modellen glazen en verweet waarachtig nog den gastvrijen Belgen, dat ze expres bier in champagneglazen hadden opgediend, om ons er tusschen te nemen. X. In het Zoeloe-kafferland, Schrijft mijn Suiker-Oome, Is, al klinkt het wonderlijk, Een stadion gekomen. 't Is er keurig ingericht, Fijn voor spel en sport, Met een eerste'en tweede rang, En een scoring bord. Op de eerste rij daar zitten, De hooge oomes en de chique, En de tweede rang heeft plaatsenr Voor het mindere publiek. De hooge pieten dragen allen, Een kleurrijk zwierig baatje. Maar het mindere publiek, Alleen een vijgeblaadje. Voetbal speelt hier iedereén, Tot de kleinste rakker, Zelfs de Koning van dit rijk, Is een reuze" trapper. Hij is net zoo dik als Feith, Speelt met hoogen-hoed-en Daar men hier geen bakkies" kent,. Op z'n bloote voeten. Daar ik hem op de hoogte houd, Van 't spel der Ajaxiden, Liet hij me door een telegram, In z'n paleis ontbieden, Ik wil je. sprak zijn Majesteit, Vandaag nog decoreeren, Wanneer je Ajax in mijn naam, Beleefd wil inviteeren. Zoo spoedig als het even kan, Wil ik daar tegen spelen, De Grondwet en die poespas meer,. Die kunnen mij niks schelen, Dan zal ik nog eens laten zien. Wat ik wel kan presteeren, Ik doek mijn heele harem op, En ga me weer traineeren. Ga dus direct naar Amsterdam, Voldoe aan mijn verlangen, Ik wil dat schitterende team, Koninklijk ontvangen, De kosten? 't komt er niets op aan„ Al zijn ze nog zoo groot, Koop desnoods een Zeppelin, Of een onderzee-boot. Heel spoedig al, mijn waarde neefr Zal ik dus arriveeren, Om met het Ajax club-bestuur, Te komen confereeren, En kom ik tot een vergelijk. „Dit in vertrouwen Vrindje", Krijgt iedre speler, van mijn Vorst, Een heel hoog ordelintje. Tric-Trac-

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1917 | | pagina 10