De eerste! Ajax in 1967. Staand vanaf links: Wim Suurbier, Ton Pronk, Theo van Duivenbode, Frits Soetekouw, Ben Muller, Gert Bals; gehurkt: Sjaak Swart, Johan Cruijff, Klaas Nuninga, Henk Groot, Piet Keizer. FOTO: ARCHIEF AJAX Voor mij was een bestaan als alleen maar voetballer te eenzijdig. Ik bleef door andere dingen te doen meer in de maatschappij staan, dat vond ik belangrijk. Ik heb altijd in de verze keringen gewerkt. Ik ben begonnen bij de Nederlandse Middenstands Bank. Ik had mijn voetbaltas bij me, om 's avonds te gaan trainen. Dan stapte ik na mijn werk in tram 9, at een zakje patat tegenover de Meer en ging vervolgens trainen. Dat was in mijn eerste seizoen. Later ben ik bij De Amersfoortse terechtgekomen, in de buitendienst. 'Je bent alleen kwetsbaar als semiprof als je een paar keer verliest. Dan gaat de trainer om zich heen kijken, wie is er het meest met zijn vak bezig? Logisch. Een van de belangrijkste eigenschappen die een trainer moet hebben is, naast natuurlijk verstand hebben van voetbal, dat hij zijn spe lers zelfvertrouwen geeft, voor een sfeer zorgt waarin je gèdijt. Ik heb op drie verschillende manieren naar Rinus Michels gekeken. In het begin bij Ajax had hij humor en een goede kijk op voetbal. Ik heb hem daarna zien veranderen, na een paar kam pioenschappen. Het voetbal werd professioneler, er kwamen sponsors bij. Hij begon toen meer afstand te nemen; hij realiseerde zich dat hij een goed team had dat hij af en toe moest verversen. Ik denk dat dat zijn karakter veranderd heeft, hoewel ik daar niet in geloof: je moet altijd jezelf brengen. En, dan, na een hele loopbaan, in Barcelona, Amerika en West-Duitsland, kwam hij in 1988 terug bij het EK in West-Duitsland. Daar had hij een heel jonge groep, net als in zijn begintijd bij Ajax. En daar zag ik een andere Michels, een soort grootvader. Toen werd hij weer die amicale vent die grapjes kon maken. Die spelersgroep liep met hem weg, dan kon niet anders.' Catenaccio Van Duivenbode moest in 1969 na Ajax' eerste, verloren, Europa Cupfinale vertrekken bij de club. 'Tien dagen voor de finale kreeg ik voedselvergiftiging. Daags voor de fi nale moest ik nog een proeftraining ondergaan. Ik heb gespeeld, maar het ging mis. Theoretisch klopte het, we zouden Milan gaan vastzetten, en snel scoren waardoor zij moesten komen, iets dat hun niet zou liggen. Echter, tegen de ervaring van Milan konden we niet op. Zij speelden uit gesproken catenaccio. En in de eerste twintig minuten leden we veel balver lies en kwamen we met 2-0 achter. Uiteindelijk werd het 4-1. 'Michels heeft me persoonlijk nooit verteld waarom ik weg moest. Voorzitter Jaap van Praag zei tegen me, in de aanwezigheid van Michels: 'Theo, we gaan een andere weg in slaan en in de visie van de trainer pas jij daar niet in.' Ik begreep er geen moer van. Ik had seizoenen lang vrijwel alle Afgewezen Na twee zeer succesvolle Feyenoord- jaren kreeg Van Duivenbode last van knieblessures. Hij ging nog twee jaar door, maar verloor de concurren tiestrijd met de jongere Harry Vos. Na nog anderhalf jaar bij Haarlem beëindigde Van Duivenbode na een technisch conflict met trainer Barry Hughes abrupt zijn loopbaan. Van Duivenbode heeft zijn oefen- meester-1-diploma behaald, maar wedstrijden gespeeld. Ik ben naar huis gereden en heb Feyenoord, waar ik al een jaar eerder contact mee had ge had, gebeld. Binnen drie dagen was de transfer rond.' Als Feyenoorder maakte Van Duivenbode meteen in de eerstvol gende confrontatie de winnende treffer tegen Ajax ('een fantastisch moment') en hij won dat zelfde seizoen de Europa Cup l.'En niet te vergeten: in mei 1969 verloren we met Ajax van Milan en een half jaar later wonnen we met Feyenoord in de Kuip met 2-0 van Milan. Het had zelfs 5-0 kunnen zijn. Dus: wat is wijsheid over voetbal? 'In de zomer vakantie van 1971 bleken Michels en zijn vrouw in hetzelfde hotel in Portugal te zitten als mijn j^eQ van DUiVenbode speelde in vijf seizoenen 170 officiële wedstrijden voor Ajax. vrouw en ik. FOTO:arghiff ajax We hadden tien dagen lang twee ka mers naast elkaar! We zijn fantastisch met elkaar omgegaan, hebben lekker met elkaar gegeten en al die tijd geen woord aan voetbal gewijd. Heel frap pant. We wisten werk en privé goed te scheiden. 'Het cultuurverschil tussen Ajax en Feyenoord was groot. Ajax stelde altijd jonge, talentvolle spelers op. Feyenoord deed dat nooit. Ajax speelde meer op techniek. Stadion de Meer was een bastion van voet ballers. Als je daar het veld op ging, stond je al met 1-0 voor. De overgang was voor mij geen moment een pro bleem. Trainer Ernst Happel, die ik tactisch hoog had zitten, was een fan van mijn spel.' Ajax Maaazine

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2007 | | pagina 32