De eerste!
Ajax in 1967. Staand vanaf links: Wim Suurbier, Ton Pronk, Theo van Duivenbode, Frits Soetekouw, Ben Muller, Gert Bals; gehurkt: Sjaak Swart, Johan Cruijff, Klaas
Nuninga, Henk Groot, Piet Keizer. FOTO: ARCHIEF AJAX
Voor mij was een bestaan als alleen
maar voetballer te eenzijdig. Ik bleef
door andere dingen te doen meer in
de maatschappij staan, dat vond ik
belangrijk. Ik heb altijd in de verze
keringen gewerkt. Ik ben begonnen
bij de Nederlandse Middenstands
Bank. Ik had mijn voetbaltas bij me,
om 's avonds te gaan trainen. Dan
stapte ik na mijn werk in tram 9, at
een zakje patat tegenover de Meer en
ging vervolgens trainen. Dat was in
mijn eerste seizoen. Later ben ik bij
De Amersfoortse terechtgekomen, in
de buitendienst.
'Je bent alleen kwetsbaar als semiprof
als je een paar keer verliest. Dan gaat
de trainer om zich heen kijken, wie
is er het meest met zijn vak bezig?
Logisch. Een van de belangrijkste
eigenschappen die een trainer moet
hebben is, naast natuurlijk verstand
hebben van voetbal, dat hij zijn spe
lers zelfvertrouwen geeft, voor een
sfeer zorgt waarin je gèdijt. Ik heb
op drie verschillende manieren naar
Rinus Michels gekeken. In het begin
bij Ajax had hij humor en een goede
kijk op voetbal. Ik heb hem daarna
zien veranderen, na een paar kam
pioenschappen. Het voetbal werd
professioneler, er kwamen sponsors
bij. Hij begon toen meer afstand te
nemen; hij realiseerde zich dat hij
een goed team had dat hij af en toe
moest verversen. Ik denk dat dat zijn
karakter veranderd heeft, hoewel
ik daar niet in geloof: je moet altijd
jezelf brengen. En, dan, na een hele
loopbaan, in Barcelona, Amerika en
West-Duitsland, kwam hij in 1988
terug bij het EK in West-Duitsland.
Daar had hij een heel jonge groep, net
als in zijn begintijd bij Ajax. En daar
zag ik een andere Michels, een soort
grootvader. Toen werd hij weer die
amicale vent die grapjes kon maken.
Die spelersgroep liep met hem weg,
dan kon niet anders.'
Catenaccio
Van Duivenbode moest in 1969
na Ajax' eerste, verloren, Europa
Cupfinale vertrekken bij de club.
'Tien dagen voor de finale kreeg ik
voedselvergiftiging. Daags voor de fi
nale moest ik nog een proeftraining
ondergaan. Ik heb gespeeld, maar
het ging mis. Theoretisch klopte het,
we zouden Milan gaan vastzetten,
en snel scoren waardoor zij moesten
komen, iets dat hun niet zou liggen.
Echter, tegen de ervaring van Milan
konden we niet op. Zij speelden uit
gesproken catenaccio. En in de eerste
twintig minuten leden we veel balver
lies en kwamen we met 2-0 achter.
Uiteindelijk werd het 4-1.
'Michels heeft me persoonlijk nooit
verteld waarom ik weg moest.
Voorzitter Jaap van Praag zei tegen
me, in de aanwezigheid van Michels:
'Theo, we gaan een andere weg in
slaan en in de visie van de trainer pas
jij daar niet in.' Ik begreep er geen moer
van. Ik had seizoenen lang vrijwel alle
Afgewezen
Na twee zeer succesvolle Feyenoord-
jaren kreeg Van Duivenbode last van
knieblessures. Hij ging nog twee jaar
door, maar verloor de concurren
tiestrijd met de jongere Harry Vos.
Na nog anderhalf jaar bij Haarlem
beëindigde Van Duivenbode na een
technisch conflict met trainer Barry
Hughes abrupt zijn loopbaan.
Van Duivenbode heeft zijn oefen-
meester-1-diploma behaald, maar
wedstrijden gespeeld. Ik ben naar huis
gereden en heb Feyenoord, waar ik al
een jaar eerder contact mee had ge
had, gebeld. Binnen drie dagen was de
transfer rond.'
Als Feyenoorder maakte Van
Duivenbode meteen in de eerstvol
gende confrontatie de winnende
treffer tegen Ajax ('een fantastisch
moment') en
hij won dat
zelfde seizoen
de Europa
Cup l.'En niet
te vergeten:
in mei 1969
verloren we
met Ajax van
Milan en een
half jaar later
wonnen we
met Feyenoord
in de Kuip met
2-0 van Milan.
Het had zelfs
5-0 kunnen
zijn. Dus: wat
is wijsheid
over voetbal?
'In de zomer
vakantie van
1971 bleken
Michels en
zijn vrouw in
hetzelfde hotel
in Portugal te
zitten als mijn j^eQ van DUiVenbode speelde in vijf seizoenen 170 officiële wedstrijden voor Ajax.
vrouw en ik. FOTO:arghiff ajax
We hadden tien dagen lang twee ka
mers naast elkaar! We zijn fantastisch
met elkaar omgegaan, hebben lekker
met elkaar gegeten en al die tijd geen
woord aan voetbal gewijd. Heel frap
pant. We wisten werk en privé goed
te scheiden.
'Het cultuurverschil tussen Ajax en
Feyenoord was groot. Ajax stelde
altijd jonge, talentvolle spelers op.
Feyenoord deed dat nooit. Ajax
speelde meer op techniek. Stadion
de Meer was een bastion van voet
ballers. Als je daar het veld op ging,
stond je al met 1-0 voor. De overgang
was voor mij geen moment een pro
bleem. Trainer Ernst Happel, die ik
tactisch hoog had zitten, was een fan
van mijn spel.'
Ajax Maaazine
