'HET IS HEEL VERLEIDELIJK OM BIJ BALBEZIT TE
KIJKEN HOE DE AANVAL VERLOOPT. STAM DOET
DAT MAAR TEN DELE. HIJ HEEFT WEL IETS ANDERS
AAN ZIJN HOOFD'
wedstrijd was tegen Feyenoord.
Met de rust stonden we met drie
nul voor, maar hij hamerde nog
steeds op dingen die juist niet goed
gingen. En met Stam naast je heb
je het gevoel dat er niets mis kan
gaan. Je moet oppassen dat je niet
gaat staan kijken naar hoe hij al
les oplost. Hij is fantastisch. Een
tegenstander is volgens mij ook iets
angstiger als ze uiteindelijk ook
nog Stam gaan tegenkomen.'
Ten Cate ontwikkelde een voorkeur
voor Grygera en Stam centraal ach
terin. Maar ook onder Ten Cate
denkt Vermaelen progressie te kun
nen boeken.
'Danny Blind kende ik al lang
vanuit de jeugd,' legt Vermaelen
het verschil uit tussen de twee
trainers. 'Ten Cate kende ik niet.
Echt heel veel verschil zie ik niet.
Ten Cate legt de lat wel heel hoog.
Voor iedereen. Maar dat vind ik
op zich helemaal niet verkeerd.
Dat moet ook. Als je de lat laag
legt, ben je te snel tevreden. Ik
vind het goed als een trainer hard
is tegen spelers. En dat hij precies
zegt wat er niet goed gaat. Niet om
je af te breken, maar om je beter te
maken. Dat gevoel heb ik bij Ten
Cate. Als je dat in je achterhoofd houdt, denk ik
dat je wel kunt doorgroeien. Ten Cate eist altijd
honderd procent concentratie en toewijding. Op
alle gebieden. Op de training al, bij alle oefenin
gen. Scherp houden, kort houden. Elke slechte
bal hoor je terug. Hij kan behoorlijk uit zijn dak
gaan. Blind had dat minder. Je
moet er wel aan wennen in het
begin. Dan denk je: wat gebeurt
hier allemaal? Maar als je het een
maal kunt inschatten, is er niets
verkeerds aan. Integendeel. Bij mij
hamert hij heel erg op de coaching
van achteruit. Je speelt natuurlijk
op een heel erg belangrijke plek
in het elftal. Je moet mensen goed neerzetten. Je
hebt het hele spel voor je, dus heb jij het overzicht.
Daar moet je iets mee doen. Blind hamerde er ook
altijd op dat je met het.hele team verdedigt. Het is
heel moeilijk te leren om te coachen, om mensen
neer te zetten. Het komt met de jaren, maar het
moet altijd sneller. En ik kijk het natuurlijk ook
af van Stam. Hij kan dat heel goed. Hij is er ook
altijd mee bezig. Het is heel verleidelijk om bij
balbezit te kijken hoe de aanval verloopt. Stam
doet dat maar ten dele. Hij heeft wel iets anders
aan zijn hoofd. Bij balbezit is hij al doende om de
situatie bij balverlies te organiseren. Het is in de
aanval verdedigen.'
Wat opvalt in het spel van Vermaelen is zijn on
waarschijnlijke kopkracht. Terwijl hij niet over
dreven groot is, torent hij over het algemeen hoog
boven zijn tegenstanders uit in het luchtduel.
'Ik weet ook niet precies waar die kracht vandaan
komt,' zegt Vermaelen. 'Groot ben ik inderdaad
niet echt. Ik heb er nooit echt op getraind.
Sprongkracht, timing en op de juiste momenten
en manieren het duel ingaan. En goed inschatten
of je een duel kunt winnen of niet. Ik denk dat
het aangeboren is. En geen angst hebben. Maar
verdedigers komen altijd van de goede kant.
Aanvallers hebben meer reden tot angst. Behalve
dan Jan Vennegoor of Hesselink. Die komt over
het algemeen eerst met een elleboog. Daar hield ik
wel van. Niet van die elleboog, maar van de harde
manier om kopduels uit te vechten. Een kopduel
winnen is een heerlijk moment.'
Vermaelen is een geboren verdediger. In zijn hele
loopbaan, vanaf de jeugd bij Germinal Ekeren,
Vermaelen L. Co bvba
Er doemen romantische vergezich
ten op bij de gedachte aan Thomas
die met zijn broer en neef achter in de tuin aan het
voetballen is, met Thomas op doel. Je hoort moe
der Annemie klagen over de platgetrapte bloemen.
Je ziet vader Luc vol genoegen achter het raam
staan kijken. Nu is het een zoete herinnering voor
Vermaelen zelf, die een deel van zijn jeugd opgaf
om Ajacied te kunnen worden.
Vermaelen: 'Mijn ouders zijn heel
hard werkende mensen. Ze hebben
een eigen zaak thuis. Ze zijn dag-
in-dag-uit met hun werk bezig. Ze
hebben een loodgietersbedrijf.'
Vermaelen L. Co bvba (besloten
vennootschap met beperkte aan
sprakelijkheid) doet aan installatie
en sanitair. De zaken gaan zo goed dat er ruimte
is om hier en daar te sponsoren. Zo stond bij het
10de Zaalvoetbaltoernooi Supportersvereniging
Ajax Afdeling België, op zaterdag 20 mei 2006, in
de sportzaal van Kalmthout de firma Vermaelen
L. Co bvba vermeld als sponsor. Grappig idee,
dat vader en moeder behalve hun bloedeigen zoon
ook nog geld doneren ter meerdere eer en glorie
van de AFC Ajax.
'Ik heb een heel goede opvoeding van ze ge
had,' zegt loodgieterszoon Vermaelen trots. 'Niet
heel streng, maar wel op de goede manier. De
juiste discipline, weten wat je wel en wat je niet
mag, beleefdheid, respect voor andere mensen.
speelt hij achterin. Soms werd hij
op het middenveld gezet, maar bij
Ekeren en later Germinal Beerschot
Antwerpen speelde hij vooral links
back. Pas bij Ajax zag men in hem
een centrale verdediger.
'Met scoren heb ik me nooit echt
bezig gehouden,' zegt Vermaelen.
'Scoren is natuurlijk altijd leuk,
maar ik ben van nature voor an
dere dingen geschikt. De kwali
teiten liggen ergens anders. Ik ben
opgegroeid als verdediger.'
En op straat dan?
Vermaelen: 'Nou, op straat heb ik
niet zo heel erg veel gevoetbald.
Het was vooral in de tuin. Maar
dan stond ik meestal op doel. Dat
kon ik toen eigenlijk ook best
wel goed, al zeg ik het zelf. Dat
was met mijn broer en mijn neef.
Partijtje speelden we niet. Het was
meer op doel schieten.'
Kan je nog steeds goed keepen?
Vermaelen: 'Geen idee. Ik heb het
lang niet meer gedaan.'
Aiax Maaazine
