Thomas leert in de aanval
Vermaelen verdedigen
'DE MEEST JONGE SPELERS BIJ AJAX HEBBEN IN
HET TWEEDE JAAR MET EEN TERUGVAL TE MAKEN,
BEVESTIGEN IS MOEILIJKER DAN VERRASSEN'
Het leek niet stuk te kunnen voor Thomas Vermaelen. Hij stond als een huis, en verdedigde
de eer van Ajax bijzonder degelijk en zonder opsmuk. Het eerste seizoen verliep boven
verwachting, maar dat kwam misschien ook doordat er nog niet zo heel veel verwachting
was. Althans, bij de buitenwacht. De incrowd wist al lang dat er een verdediger van formaat
zat aan te komen.
tekst Raymond Bouwman
fotografie Sander Nieuwenhuys
Ronald Koeman liet Vermaelen op
15 februari 2004 debuteren tegen
Volendam. Jelle van Damme zou die
dag eigenlijk spelen, maar hij versliep
zich en was onbereikbaar voor zijn
trainer. Vermaelen speelde, en hoewel hij daarna
weer gewoon met Jong Ajax meedeed was het dui
delijk dat hij de toekomst had. Verslapen zou hij
zich nooit. Het volgende seizoen zou hij uitgroeien
tot vaste waarde. Dit seizoen werd hij teruggewor
pen door in tweede instantie een knieblessure en in
eerste de voorkeur van Ajax' nieuwe trainer Henk
ten Cate, die liever het centrum liet bevolken door
het duo Stam-Grygera.
'Het eerste jaar ging heel goed,' zegt
Vermaelen. 'Ik speelde heel veel, en
op een behoorlijk niveau. Het tweede
jaar is vaak moeilijker, en dat was bij
mij ook zo. Maar dat kwam ook
doordat ik het vorige seizoen ben
geëindigd met een scheur in mijn hamstring. Die
blessure had ik opgelopen in het nationale elftal.
Misschien dat het allemaal te veel was. Ik kon in
de voorbereiding niet meteen meedoen. Ik wist dat
ik niet helemaal fit was, maar wel fit genoeg om
te spelen. Misschien niet fit genoeg om ook goed
te spelen. Hard werken helpt altijd, dus daarmee
probeerde ik het te compenseren. Maar dat lukte
maar gedeeltelijk.'
Heeft men je gewaarschuwd voor de terugval?
Vermaelen: 'Nee, maar dat moet ook niet. Anders
praten ze het je ook aan. Dat gebeurt veel. Veel
wordt aangepraat. Dan moet je oppassen dat het
niet vanzelf waar wordt. Wel is het zo dat je het
vaak ziet gebeuren. De meest jonge spelers bij
Ajax hebben met zo'n terugval te maken. Op zich
is het ook niet onlogisch dat het tweede jaar moei
lijker is. Het eerste jaar heb je niets te verliezen.
Het tweede jaar heb je wel iets te bevestigen. De
verwachting werkt misschien tegen je. Bevestigen
is moeilijker dan verrassen. De druk is er opeens
en dat is een nieuwe tegenstander.'
Zijn knieblessure liep hij op bij een oefeninterland
tegen Tsjechië. Het scheurtje in de binnenband van
zijn rechterknie hield hem zeven weken aan de
kant. Zijn rentree maakte hij tegen RKC, de wed
strijd waarin Ajax naliet een enorme stap richting
te titel te zetten. De avond ervoor had PSV van
NAC verloren, waardoor Ajax bij winst de kop
positie had kunnen overnemen. Voor Vermaelen
was het een wedstrijd met een dubbel gevoel. Hij
was verheugd over zijn fitheid, maar bedroefd om
het puntverlies.
'Veel vrienden hebben mij op zaterdagavond een
sms gestuurd,' zegt Vermaelen. 'Medespelers niet.
Maar we hebben het wel allemaal in de gaten
gehouden. Er waren er die de wedstrijd zelfs op
Tele2 live hebben gekeken. Ik heb geen Tele2,
maar ik heb wel de hele tijd naar teletekst ge
keken. Iedereen was ermee bezig. Een verklaring
voor ons falen is moeilijk te geven. Ik weet niet of
het iets te maken heeft met scherpte. Dat moet ie
dere speler voor zich bepalen. Iedereen was ervan
doordrongen welk een kans we hadden. We praat
ten er niet veel over, maar je merkt het in de groep.
De motivatie was er. Het kampioenschap is toch
het leukste om te halen. Maar als je dan ziet hoe
we de tweede helft uit de kleedkamer kwamen, dat
was wel heel slap.'
Angstig leek het wel. Maar Ten Cate zal zeker niet vergeten
zijn te zeggen dat jullie scherp het veld weer op moesten?
Vermaelen: 'Dat ligt niet aan de trainer, dat ligt
aan de spelers. Er wordt altijd op gehamerd. Het
gebeurde niet. Onbegrijpelijk. In de kleedkamer
is na afloop veel gevloekt. Iedereen was heel erg
teleurgesteld. Het was verschrikkelijk. Als je zelf
iets in handen hebt en je laat het tussen je vingers
door glippen. Dan zit je wel even kapot. Er werden
geen verwijten gemaakt, over en weer, maar de
sfeer was natuurlijk heel slecht. De trainer stapte
binnen, en hij zei dat we er nog steeds in moesten
geloven en dat we niet zo'n begrafenisstemming
moesten hebben. De kop moest omhoog. Maar
dat kostte moeite.'
Jij was net weer terug na een lange blessureperiode. Hoe
was dat?
Vermaelen: 'Het was heel kort dag. Na een bles
sure van zeven weken had ik pas net een week
met de groep kunnen trainen. Ik had een uurtje
met Jong Ajax gespeeld. Maar ik had wel het idee
dat ik er klaar voor was en het verliep prima.
Iedereen heeft het dan over wedstrijdritme. En
dat je dat dan zou missen. Ik moet eerlijk zeggen:
ik heb er niet veel van gemerkt. Een gebrek aan
wedstrijdritme is ook zoiets dat je vaak wordt
aangepraat. Als je toch goed traint
en je bent scherp, wat heb je dan nog
van doen met wedstrijdritme? Als
je er in je hoofd klaar voor bent, en
fysiek ook, dan ben je in staat goed
te spelen. Ik was ook gewoon blij dat
ik weer mocht. Het had me allemaal
al te lang geduurd. Vooral in het begin had ik het
moeilijk. De eerste drie, vier weken kon ik mijn
knie niet buigen. Ik kon niet eens fietsen. Ik kreeg
de pedalen niet rond. Ja, met een hupje. Alsof je
een slag in je wiel hebt. Dat had ook geen nut.
De krachtoefeningen die ik wel kon doen, waren
dodelijk saai. Toen het langzaam beter ging, werd
het gemakkelijker. Revalideren is het moeilijkste
in het voetbal.'
Afkijken bij Stam
Afgelopen zomer, na dat eerste goede seizoen van
Vermaelen, kwam Stam Ajax versterken. In de
winterstop kwam er nog een routinier naar Ajax.
Edgar Davids maakte zijn rentree. Mede door het
aantrekken van Stam raakte Vermaelen zijn basis
plaats kwijt. Desondanks ziet hij de meerwaarde
van de twee ervaren spelers binnen de selectie.
'Vooral Davids maakt je zoveel sterker,' zegt
Vermaelen bewonderend. 'Hij is zo scherp. Ook op
trainingen. Hij praat voortdurend. Zijn eerste
mei 9007
