De koning van de sportdichters
Nu het prozasportboek in Nederland
langzaam maar zeker aan het vol
wassen worden is, volgt in het kiel
zog daarvan ook de sportdichtkunst.
Recent verscheen het woordkun
stige Atletische verzen van Ivo de
Wijs en zijn neef, tienkamper Theo
Danes, maar ook meer op voetbal-
gebied georiënteerde dichtbundels
van sportdichtpionier Henk Spaan
en Huisdichter Cornelis!. De laatste
dichtte: 'Op de bus staat Garage
West In een flits lees ik George
Best', maar ook het Ajax-gehalte in
beide bundels is hoog.
Huisdichter Cornelis! (pseudoniem
van kroegbaas Cees van Zuilen)
debuteerde op 8 september 2001 in
de Volkskrant-rubriek Het Schavot
met zijn uit woede ingezonden ge
dicht Ajax:
Shota is weg
De poen is gevangen
Maar Leo en Arie
Gehaald met bombarie
Zijn niet te verkopen
Gewoon laten lopen
Bij eb op het wad
De vloed komt
En golven Makkelijk zat
Direct van toon, geen woord te
veel. Onontkoombaar door de luch
tige, maar toch ook agressieve hu
mor. Na dat eerste gedicht was de
geest uit de fles, want sindsdien
publiceerde Van Zuilen de bundels
Sportpoëzie (2002), Over waaier-
loze wegen (2004) en vrij recent
Garage West (2006), met vooral
eerder in Hard gras en in De Muur
verschenen gedichten.
Sommige van de geschetste mini-
portretjes van Van Zuilens sporthel
den in zijn meest recente bundel zijn
levendig en beeldend, bijvoorbeeld
deze over Ronaldinho:
Deinende paardenstaart
Stralende overbeet
Speelkwartier duurt voor
Hem wedstrijden lang
Camp Nou 't Schoolpleintje
Onoverwinneli j k
Klasje met rood en
Blauw streepjesbehang
Maar er zitten ook gedichten tus
sen die vrijblijvend en gewichtig-
doenerig overkomen. Dan lijken het
geroutineerde gelegenheidskunstjes
en zijn de woorden wel heel erg
afhankelijk van de vorm om voor
gedicht door te kunnen gaan en
niet voor een paar gemakzuchtig in
stukken geknipte prozazinnen met
een aardige woordvondst. Klaas-Jan
bijvoorbeeld:
Tandspleetje pretoogjes
Hoeker uit Hummelo
Mediatraining
Aan hem niet besteed
Dat deze lieve en
Goaltjesdiefachtige
Vijftig keer scoorde
Zegt Marco geen reet
Tja, denk je dan, dit is niet bepaald
poëzie die de woorden en betekenis
sen uit het tekstkeurslijf probeert te
laten ontsnappen. Hier valt niets te
raden of te duiden - de fantasie van
de lezer heeft het nakijken -, dit is
proza dat één betekenis definieert.
Een meninkje met twee rijmwoorden,
opgehakt tot het uiterlijk van poëzie.
Vergelijk dat eens met De wals van
Henk Spaan in de in 2006 verschenen
bundel De kop van Kuijt. Het gedicht
gaat óók over Huntelaar, maar bij elk
zinnetje leidt Spaan de lezer verder
van de Ajax-aanvaller weg en vraag je
je af wat hij nou precies wil zeggen:
Een scoringsdrift met de
Onontkoombaarheid van asfalteren
Het storten van grind
Teer koken
Rupsbanden
Walsen
Het spoor van de snelweg
De verte in
Een zwarte streep
Wit gekaderd in het land
De bosrand wijkt
Heuvels krimpen ineen
Vallende verdedigingswerken
Aiax Maaazine
