Baaie enthousiast
fotografieLouis van de Vuurst ÜG clftïcip
Vos preekt de passie
rondom de Amsterdam ArenA te vinden. En
dat al bijna tien jaar lang.
'Het is gewoon een kwestie van clubliefde,'
motiveert Els Bergkamp alle vrijwillige dien
sten. Ad Bergkamp: 'Het is simpel. Waar no
dig steek je de handen uit de mouwen voor
je club. Dit kistje hadden we nooit verwacht.
Je doet het toch niet voor jezelf? Alles voor
de club. Daar gaan we voorlopig lekker mee
door ook. Dat moet ook. De club draait niet
zonder vrijwilligers.'
Ajax-kop
Voorzitter John Jaakke liet zich tijdens zijn
nieuwjaarsrede inspireren door het opmer
kelijke feit Ajax, als een van de weinige voet
balclubs, een hoofd als logo heeft. 'Alleen
een hoofd. Geen lijf met benen en armen
maar een hoofd. Vreemd eigenlijk want bij
sport zou je toch eerder denken aan een
atletisch en welgevormd lijf. Dat hoofd heb
ben we, daar zijn we trots op. Tegelijkertijd
doen we er soms te weinig mee. Verliezen
we het soms zelfs. Misschien is dat wel te
kenend voor sommige gebeurtenissen uit de
afgelopen tijd. Best gek eigenlijk want alles
wat een mens doet wordt aangedreven uit
zijn hoofd. Iedere beweging die wij maken,
ieder woord dat wij spreken, de emotie die
wij tonen, de prikkel die binnenkomt, al
les zet zich om in ons hoofd, komt uit ons
hoofd. Niet voor niets verwijzen heel veel
uitdrukkingen, spreekwoorden en gezegden
in onze Nederlandse taal naar ons hoofd.
Je kunt in zijn algemeenheid bijvoorbeeld
zeggen dat het goed gaat met Ajax wanneer
wij ons koppie erbij houden en fout als wij
ons hoofd verliezen. Gaat u maar na. Een
fier hoofd tegen Feyenoord. Met opgeheven
hoofd tegen Groningen. En koppig tegen
Utrecht. Het hoofd
tussen de schou
ders tegen Sparta
en in de schoot
tegen Vitesse. Met
het hoofd in de
nek ten onder te
gen Kopenhagen.
En ja, op andere
momenten het
hoofd gebogen.
'Vreemd is het wel,
dat wij, wanneer
wij ons hoofd ver
liezen, niet naar
ons eigen hoofd
wijzen maar naar
dat van een an
der. Alsof zij gek
geworden zijn. De
tegenstander, het
veld, de scheidsrechter, de media. Er zijn
dan vele oorzaken aan te wijzen voor ons
eigen falen. Dit gedrag past wat mij betreft
bij Calimero maar niet bij Ajax. We hebben
dit seizoen laten zien, dat wanneer Ajax gaat
voetballen, wij weinig te vrezen hebben en
geen zondebokken nodig hebben.'
Jaakke riep alle Ajacieden op hun hoofd te
gebruiken en erbij te houden bij alles wat ze
doen. Hij had het daarbij ook over zichzelf.
'Tijdens ons kerstdiner heb ik de Ajax-kop
aan de selectie aangeboden met het verzoek
die een plaats te geven in de kleedkamer.
Gewoon voor iedere wedstrijd even naar
de Ajax-kop kijken en pas dan het veld op.
"Nou voorzitter, kijk naar je eige," hoor ik
de Amsterdammer zeggen. "Waar was je
eigen hoofd tijdens dat radiointerview? Zet
die kop maar in je eigen kamer!"
'Hij heeft gelijk. Ik kon mij wel voor de kop
slaan! Soms is er nou eenmaal geen plaats
voor nuance.
'Op zulke momenten is het overigens goed
vast te stellen dat mensen binnen en rondom
Ajax niet alleen een hoofd hebben maar ook
een hart. Dat hart sprak en kwam massaal
op voor de waarden van de club. Zijn jul
lie niet goed bij je hoofd of zo? Ajax is een
voorbeeldclub en dat geldt voor iedereen
die bij ons werkzaam is. Bij sommige ge
beurtenissen moet je geen vraagteken zetten
maar een vet uitroepteken. De uitzondering
bevestigt de regel. Uit de zeer vele reacties
die ik heb gekregen, blijkt overigens dat dat
hart niet alleen bij mensen binnen de club,
maar ook bij zeer vele van onze fans op de
juiste plaats zit. Als Ajax dan toch als lijf
moet worden afgebeeld dan in ieder geval
met een hoofd en een hart. Ik ben dan ook
trots op onze club!'
Lovende woorden voor de inzet van vrijwilligersechtpaar Ad en Els Bergkamp. Zij kregen dit jaar
'het kistje van het bestuur'.
tekst Klaas Vos
Het begon al bij de aankomst op de lughawe van Kaapstad. Met de
slaap mistdicht nog achter de ogen vanwege de te krappe stoelen in het
vliegtuig, waarin we elf uur vastgeklemd zaten, werden we niet alleen
welkom geheten door stralende zon, maar ook door een groep Ajax
Cape Town-supporters met hartverwarmende zang, dans, tromgeroffel
en een hartstochtelijk geblaas op rode toeters van een meter lang. De
Ajax-delegatie werd in de armen gesloten en wij sloten onze broeders
van tienduizend kilometer ver in het hart. Ajax in the house, klonk het uit
tientallen zwarte kelen en diep vanuit in roodwit gehulde fragiele lijven.
En zo bleef het de hele week. Het was thuiskomen!
Als ergens een volk het bijbelwoord 'uw vriendelijkheid zij alle mensen
bekend' waarmaakt, dan daar onderin Afrika. Vooral de zwarte bevolking
opent op alle tijden en plaatsen hart, handen en stralend witte tanden.
Geen stress, geen opgefokt gedoe, geen drukdoenerij. Het toverwoord is
'relax'. Maar dat weerhoudt onze broeders en zusters er niet van waar
nodig een innemend enthousiasme te tonen. Enthousiasme betekent
letterlijk: 'In God zijn'.
In een god van vuur, passie, gedrevenheid.
En dat was er baaie veel, oftewel heel veel. We werden erin onderge
dompeld in het Philippistadion, dicht bij een enorme township, waar
ons team een clinic gaf aan honderden jongetjes en meisjes uit die
township, voor de gelegenheid uitgedost in onze clubkledij. Een zeer
vrolijk, opwekkend gezicht. En zij wonnen onze selectiespelers voor zich.
Enthousiast zag ik Markus Rosenberg koples geven, Thomas Vermaelen
dito aan een groep meisjes, Ogararu de kunst van het zuiver passen
aanleren enz, enz. En Leonardo ging terug naar zijn eigen jeugd. In zijn
ogen zag je hoe hij in z'n eigen Braziliaanse 'township', de favela zich de
weg naar boven via voetbal trachtte te worstelen. 'Ik weet precies wat
deze jongens dromen en het is heel belangrijk dat ze al jong met sport
in aanraking komen, want anders wacht heel snel alleen de criminaliteit
om te overleven.'
De hartstocht, vergezeld van percussie, gezang, dans en getoeter werd
nog voelbaarder bij de eerste steenlegging van een Johan Cruyff Court.
Ajax in the house.
En dan was er tot slot de wedstrijd der wedstrijden voor de Cape
Towners. En het wonder gebeurde: de Kaapstedelingen versloegen
hun grote, wereldberoemde broeder, of misschien moet je wel zeggen:
vader. De hele wedstrijd door was het gevlag, getoeter en gezang niet
van de lucht, maar na het laatste fluitsignaal kende het enthousiasme
geen grenzen meer.
Voor ons Ajax was het natuurlijk een schande dat we met 3-1 op de
broek kregen, maar voor hen was het geweldig en wellicht ook een op
steker van jewelste. Zo van: het heeft zin om door te gaan, aan de droom
te blijven werken. Als we het grote Ajax Amsterdam al aan kunnen...
En ook van het spel van Ajax Cape Town moet gezegd worden dat en
thousiasme het sleutelwoord was. Een enorme wil tot winnen, waardoor
alles wat de ploeg in huis heeft aan techniek en fysieke weerbaarheid
- en dat is echt niet onaardig - voluit tot z'n recht kwam.
Een twintigtal supporters maakte deze reis mee. Ik zou willen dat elke
supporter ooit de zuidelijke reis zou maken. Om de ontroering en de
schoonheid van het enthousiasme van onze broeders en zusters te
ervaren en dat dan terug te vertalen in ons supportersgedrag.
We zullen Nederlanders blijven en vooral Ajax-aanhangers en dus zal
gezeik en gekanker ons nooit vreemd blijven, maar een flinke scheut
'zwart' enthousiasme zou ons en ons team baaie goed doen.
En een oplossing tegen spreekkoren heb ik ook gevonden. Twintig van
die rode toeters van een meter kopen en twee blaasgroepen vormen.
Een in de buurt van de F-side posteren en de ander bij het uitvak en
zodra kwetsende spreekkoren aangeheven worden, erop los toeteren.
Weg spreekoren! Want een lawaai dat die dingen maken! Om kippenvel
van te krijgen!
