De buitenstaander
Nada van Nie is een veelzijdige vrouw. In 1989 was ze te zien in de film Honneponnetje,
ze was ruim negen jaar spelersvrouw ('Ik noem dat een beroep') en tegenwoordig is
ze presentatrice bij SBS6 (van onder meer de programma's Shownieuws en Volgens
Mama). Daarnaast is Nada van Nie regisseuse en heeft ze haar eigen productiemaat
schappij. Van Nie prijst zichzelf gelukkig met wat ze heeft: echtgenoot en B1-trainer
Bryan Roy, twee kinderen en een 'heerlijk' huis in Zuid. Zelfverzekerd: 'Ik word
binnenkort veertig maar heb het gevoel dat mijn hele leven nog voor me ligt.'
Provinciestadje
'EEN SPELERSVROUW KAN NIETS BIJDRAGEN AAN HET VOETBAL,
DAT MOET DE MAN ECHT ZELF DOEN'
Nie
net een dorp
Nada van
vindt Ajax
tekst Jeroen van den Berg
fotografie Nick van Ormondt
We treffen elkaar op een maandag
ochtend in café De Joffers, niet
ver van haar huis. Het is er druk
en rumoerig, maar ook gezellig.
Van Nie lijkt zich in een derge
lijke omgeving prima op haar gemak te voelen.
Het wordt een interview waarin weinig vragen
gesteld hoeven te worden. Ze is openhartig,
spontaan en praat honderduit. De koffiemachine
maalt ondertussen gestaag door, een geluid waar
van ze halverwege ineens schrikt: 'O jee, moet ik
even stoppen met praten? Misschien komt het
niet op de band...' Haar zorg is ongegrond, want
haar stem overtreft de koffiemolen met gemak.
Ze komt uit een creatief gezin. Vader René is
regisseur, schilder en schrijver. Voetbal was niet
de hoogste prioriteit in huize Van Nie. Nada: 'Bij
ons thuis werd wel naar sport gekeken en we wa
ren heus sportief ingesteld. Maar bovenal is het
een creatief milieu waarin ik ben opgegroeid. Ik
kan me bijvoorbeeld niet herinneren dat ik ooit
met mijn vader naar een voetbalwedstrijd ben ge
weest. Zondagavond keken we wel met z'n allen
naar Studio Sport, dat associeer ik nog altijd met
gezelligheid. Pas op mijn zeventiende of achttiende
ben ik met vriendinnen voor de eerste keer in
het stadion geweest. Dat vond ik leuk, maar ook
weer niet zo geweldig dat ik iedere week ging.
Het was eerder iets wat we eens in de vijf, zes
maanden deden.
'Ik heb wel op redelijk niveau gesoftbald en ge
basketbald. Allebei in competitieverband. Ik was
weliswaar klein, maar als guard stond ik aardig
mijn mannetje.' Ineens begint ze hard te lachen:
'Goh, wat grappig dat ik dit nu vertel. Volgens
mij heb ik dit verhaal nog nooit verteld! Ik heb
zelfs nog in het regionale team gespeeld...' Na
een korte pauze zegt ze: 'Turnen heb ik ook nog
gedaan, maar dat was niet goed voor mijn lijf.
En als ik iets doe, wil ik het met volle overgave
doen. Ik ben fanatiek, met alles. Ik ga er honderd
procent voor, dat zit in mijn karakter.'
Op het voetbalveld is Nada nooit actief geweest.
'Nee, aan voetbal heb ik nooit gedaan. Ik vond
het niet leuk. Pas toen ik Bryan leerde kennen,
kwam voetbal in mijn leven op de voorgrond. Ik
vind het niet meer dan logisch dat ik geïnteres
seerd ben in hetgeen mijn partner doet, zeker
als dat gepassioneerd gaat. Voetbal is passie,
dus toen ik Bryan leerde kennen was het heel
logisch dat ik hem in zijn carrière zou steunen.
Dat kostte me overigens geen moeite. In het begin
lette ik alleen maar op hem, schrok me iedere
keer wild als hij geblesseerd op het veld lag. Ik
zat niet bepaald relaxed naar de wedstrijden
te kijken. Vreemd eigenlijk: als Bryan voor het
Nederlands elftal speelde, was ik altijd met het
geheel bezig, maar als hij uitkwam voor zijn club,
lette ik alleen op hem.'
Nada van Nie heeft haar man overigens niet
lang bij Ajax zien spelen. Ze waren nog maar
net verliefd geworden toen de linksbuiten met
zijn kersverse vrouw naar het Italiaanse Foggia
vertrok voor zijn eerste buitenlandse avontuur.
Daar zat de 24-jarige Van Nie ineens, als jonge
Amsterdamse vrouw in een klein Italiaans pro
vinciestadje. Van Nie: 'Dat was een gekke tijd.
Mijn ouders zijn gescheiden. Onafhankelijk van
elkaar hebben zij mij allebei altijd voorgehouden
dat onafhankelijkheid een van de belangrijkste
dingen in het leven is. Ik voelde me daar af en
toe best verloren in de beginperiode.
januari 2007
