De vrouwelijke voetbalkenner
wil niet langer buitenspel staan
samenstelling Mik Schots Jan Luitzen
onderbuik deed zeer en ik was moe
en misselijk. Ik liet me door Rolink
nakijken. Zijn enige conclusie was
dat ik enige stress vertoonde en dat
ik een smousebuik had. Smous is een
scheldwoord voor joden.'
Dan ben je als lezer aan het eind
van het boek wel zo ver dat je over
Rolink denkt: wat een nare prutser,
die man. Helemaal als blijkt dat
Rolink de in 1972 overwerkte en
zwaar onderbetaalde Muller hielp bij
het opstellen van diens wensenlijst je
voor het bestuur (Rolink: 'Van Praag
is mijn gabber en bovendien eet hij
uit mijn hand.') en hem toezegde
hem bij zijn gesprek met het bestuur
te zullen bijstaan, maar toen puntje
bij paaltje kwam schitterde door af
wezigheid. Bovendien bleek Rolink
het volgens Jaap van Praag met het
bestuur eens te zijn dat wat Muller
wilde (assistent, betere betaling,
in vaste dienst) absoluut niet kon
en onmogelijk was. Voorzitter Van
Praag besloot het eenzijdige gesprek
met de denigrerende woorden: 'Het
blijft zoals het altijd is geweest.
Als je het er niet mee eens bent heb
ben we een probleem. Althans jij. Wij
natuurlijk niet!' Waarna Muller zo
ziedend werd dat hij direct zijn con
clusies trok: 'Oké, als jullie zo weinig
vertrouwen in mij hebben en niet
eens naar mijn wensen willen kijken,
dan weet ik genoeg. Goedenavond
heren, het ga u goed.'
Lezenswaardig boek van Salo Muller.
Met soms wel erg veel Ajax-reis- en
verblijfsschema's en oppervlakkige,
onuitgewerkte mededelingen. Als er
kortweg staat: 'Michels en ik namen
intussen de tactiek door en bespra
ken de opstelling. Ook werd mij van
alles verteld over de problemen die
de spelers dwarszaten,' dan denk je
als lezer: wat dan precies, kom op
met al die ins en outs! Daar staan de
interessante verhalen met betrekking
tot doping - toen ook al! - tegenover.
Het medische uitgangspunt bij Ajax
in die tijd was, in de woorden van
Rolink: 'Het zou beter zijn om con-
ditieverbeterende middelen onder
toezicht van een team van artsen toe
te laten. Uiteraard op voorwaarde
dat de gezondheid niet in gevaar
komt.' Dat is niet mis te verstaan.
Salo Muller Mijn Ajax, Openhartige memoires van de talisman van Ajax in de gouden jaren '60 en '70 Uitgeverij Houtekiet, ISBN 90-5240-882-3,263 pagina's, 19,95
Karin Bloemen is cabaretière, theater-
en tv-persoonlijkheid en zangdiva.
In Nooit meer buitenspel, Waarom
voetbal ook voor vrouwen leuk kan
zijn legt ze - al jaren Ajax-fan en
zelfbenoemd kenner van het spelletje
- uit wat vrouwen en voetbalhaters
kunnen doen als ze er niet van hou
den en wat uit den boze
is als hun partners er wél
van houden.
Behalve hoofdstukken
over de geschiedenis van
het vrouwenvoetbal, het
creëren van een oranje
outfit voor tijdens inter
lands en het koken van
oranje gerechten, ser
veert Karin Bloemen in
haar voetbalboek een
hoofdstuk met humo
ristische tips om het
kijkgenot te vergro
ten: 'Leer de namen
van de spelers uit je
hoofd. Zo kun je het
commentaar veel be
ter volgen, omdat je
weet over wie ze het hebben. Roep
ook nooit dingen als "die zwarte, die
dikke, die lelijke, die kale, die met dat
haar, die met die tanden". Niemand
zal weten over wie je het hebt.' Maar
ze bedient ook de voetbalhaters:
'Breng de tijd tijdens wedstrijden zo
goed en leuk mogelijk ergens anders
door. Doe echte wij vendingen!
Ga lekker sauneren, bubbelbadderen,
laat je liften, corrigeren, botoxen!
Je komt als herboren terug. Jij blij.
Hij blij.'
Tot zover de redelijk objectieve be
schrijving van het boek. Nu ons pro
bleem als mannelijke sportboekre
censenten: eerlijk gezegd weten we
niet zo goed wat we met Bloemens
bestseller - al tienduizenden exempla
ren van verkocht - aan moeten. Wat
we er als voetballiefhebbende lezers
van vinden, zwenkt echt van het ene
uiterste naar het andere. Van instem
mend knikken tot en met de tenen
krom zitten.
De interviews met Monique Rijkaard,
Barbara Barend en Vera Pauw
Karin Bloemen overhandigde het eerste exemplaar van haar boek aan Aron Winter.
FOTO: LOUIS VAN DEVÜURST
nnvamber Pdfifi
