De eerste!
Voetballen was vuurwerk
voor Piet Burgers
Piet Burgers heeft foto's genoeg uit zijn Ajax-tijd, maar ze zijn vrijwel allemaal onscherp.
Dat komt omdat het kopietjes zijn, gemaakt met een digitale camera. De originelen heeft hij
aan zijn kleinzoon gegeven. De herinneringen aan zijn voetbaltijd zijn echter wel nog haar
scherp bij de 73-jarige Noord-Amsterdammer. 'Ik scoorde 28 doelpunten in een seizoen,
maar het jaar erop stond ik weer in het tweede. Ik was de eerste topscorer van Ajax in het
betaald voetbal, maar dat lees je nergens.'
tekst Marcelle van Hoof
Het is meer dan vijftig jaar
geleden, maar het zit Piet
Burgers nog steeds niet lek
ker dat hij bij Ajax slechts
in één seizoen op waarde
werd geschat. 'Ik scoorde aan de lo
pende band. Heb dat altijd gedaan. Ik
ben begonnen bij DWV, en kwam in
het Amsterdams jeugdelftal. De selec
tiewedstrijden werden gespeeld op de
voorvelden van het Ajax-stadion. Op
het ene veld speelden jongens van Ajax,
DWS, Blauw Wit, De Volewijckers; op
het andere spelertjes van de 'kleinere'
clubs, waaronder mijn DWV. De voor
zitter van DWV zei tegen de selectie
mensen van de bond dat ze eens op dat
andere veld moesten gaan kijken, want
daar speelde Piet Burgers. En ik speelde
altijd goed. Ze hebben me geselecteerd.
Ik was toen zestien jaar oud. Het is lang
geleden, maar dat soort dingen vergeet
je niet gauw.
'In de jeugd had Ajax me ook al ge
vraagd, maar ik had er geen trek in. Ik
zat lekker bij DWV, hoewel ze te lang de
oude hap bleven opstellen en de jeugd
te weinig kansen gaven. We zijn daar
door gedegradeerd. Ik debuteerde op
mijn achttiende in het eerste. Op mijn
twintigste ben ik naar wedstrijdsecre
taris Arie de Wit van Ajax gegaan, die
kende ik, hij woonde ook in Amsterdam
Noord, en bood mezelf aan bij Ajax.
Dat vond hij goed.'
Dat was in 1953. 'Ik kwam in het derde
elftal terecht. Dat speelde op zondag
middag voor het eerste elftal op een
voorveld. Dan kwamen mensen al eerder
kijken. Op een gegeven moment kwam
de mededeling dat ik mee kon naar
een uitwedstrijd tegen Stormvogels, in
IJmuiden. Ik dacht dat ik reserve zou
staan, maar ik mocht meedoen. Dat ver
geet ik nooit. In mijn tweede wedstrijd,
thuis tegen Enschedese Boys, scoorde ik
al met het hoofd. Ik scoorde altijd. Maar
wat gebeurde er: de week erop speelde
ik weer in het tweede. Ik heb dat wel
vaker gehad, dat ik me afvroeg hoe dat
allemaal kon gebeuren. Maar dat kon
je helemaal niet vragen aan de trainer,
in dit geval Walter Crook. Dat deed je
eenvoudigweg niet.
'In mijn tweede seizoen was Karl
Humenberger trainer. Ik werd meteen
opgesteld. Ik was de eerste topscorer van
Ajax in het betaald voetbal. 17 doelpun
ten zou ik gemaakt hebben, maar dat
waren er eigenlijk 18. Bovendien waren
er dat seizoen twee competities, de eerste
werd afgebroken omdat in november de
KNVB het betaald voetbal invoerde. En
in die eerste competitie maakte ik ook
al elf doelpunten, dus totaal maakte ik
er dat seizoen 28, of beter gezegd: 29.
Nou, dat kunnen er maar weinig zeggen,
hoor. Maar er is amper een letter over
Piet Burgers geschreven.'
Vol trots laat Burgers een cartoon van
zichzelf zien, met daarbij de tekst:
'Burgers Altijd Goals'.
Vriendjespolitiek
In het daarop volgende seizoen deed
Burgers echter maar in vier wedstrijden
mee. 'Dat is toch belachelijk. Ik was
de topscorer geweest! Maar ze had
den voor dat seizoen Piet van der Kuil
gekocht, een Nederlands elftalspeler, en
die moest worden opgesteld. Een goede
speler, hoor, natuurlijk, maar ik had ook
het een en ander bewezen. Later kochten
ze Wim Bleyenberg, ook een aanvaller.
Ze hadden Piet Burgers niet meer nodig.
Dus zetten ze Piet Burgers maar op de
transferlijst! Ik begreep en begrijp er
niets van. Het was pure vriendjespoli
tiek, daar was ik van overtuigd. Maar
waar moest je verhaal halen? Het zit me
nog niet lekker. Ik ben daarna voor drie
duizend gulden naar 't Gooi gegaan, met
Gert Bals in het doel. Zijn we kampioen
van de Tweede Divisie geworden, en ik
maakte dertig doelpunten. Ik scoorde
altijd. Tot op late leeftijd. Ik heb tot
mijn zestigste gevoetbald, altijd in de
voorhoede, altijd de goals voor mijn
rekening genomen. Voetballen is voor
mij aanvallen, vuurwerk.
'Ik zit bij Lucky Ajax en heb het er nog
weieens over, bijvoorbeeld met Loek
den Edel. Die begreep ook niet waarom
ze me niet opstelden. Ik heb niks bij
zonders uitgehaald, was geen lastige
speler. Rinus Michels, Ger van Mourik:
goeie kerels hoor, maar zij hadden
misschien een vlottere babbel. Ik was
meer bescheiden. Maar ik was een
goeie voetballer: kon én koppen én links
én rechts trappen. Ik werkte hard, en
had genoeg techniek in huis. Ik had
Piet Burgers (rechts) scoort in zijn
tweede wedstrijd voor Ajax met
een fraaie kopbal (28 maart 1954,
Ajax - Enschedese Boys 2-2).
T
april 2006 31
