Zwarte overlever
in een blanke wereld
WINSTON BOGARDE
samenstelling Mik Schots Jan Luitzen
Bij Ajax (1995), het Nederlands elftal (1998) en Barcelona (1999) maakte hij deel uit van de sterkste elftallen ter wereld. Bij Milan
(1997), Barcelona (2000) en Chelsea (vanaf 2000) gold hij als een lastpak, die de trainer liever kwijt was dan rijk. Maar zolang zijn
contract doorliep, kreeg niemand hem weg als hij dat zelf niet wilde. Nu Winston Bogarde afscheid heeft genomen van de voet
balwereld, heeft Marcel Rözer diens relaas mogen opschrijven.
80 Ajax Magazine
Moeilijk mens
De toon is meteen gezet. Vanaf de beschrijving van
zijn jeugd wordt duidelijk dat Winston Bogarde
een licht ontvlambaar mens is met sterke principes
en een grote verbetenheid en woede. Daardoor is
hij in staat om zijn doelen te bereiken en trainers
als Louis van Gaal en Guus Hiddink te bekoren.
Maar hij jaagt bij Milan en Chelsea met zijn on
buigzaamheid ook trainers tegen zich in het har
nas. 'Het is zijn kracht, zijn bron, maar in tijden
van tegenspoed werkt het tegen hem.'
Maar zelfs in periodes van voorspoed komt
Bogarde door zijn gedrag herhaaldelijk in bots
ing met medespelers, trainers en zijn vriendin. Bij
Ajax is zijn verhouding met Danny Blind en de
MARCEL ROZERi
Deze neger buigt voor niemand
Wie in Nederland terugdenkt aan de voetballer
Winston Bogarde, herinnert zich ongetwijfeld de
gedreven, keiharde en solide linksback van Ajax
en het Nederlands elftal. Wie zich de persoon
Bogarde voor de geest haalt, ziet waarschijnlijk de
rijzige gestalte met de markante, norse kop met de
priemende ogen voor zich. En een gebeurtenis die
zich gemakkelijk opdringt is die van de Ajacied die
zijn jas uittrekt om supporters van
zijn oude club Sparta te lijf te gaan
omdat ze hem en zijn teamgenoot
Patrick Kluivert uitschelden.
Deze beelden komen alle ruim
schoots aan de orde in het verhaal
dat Marcel Rözer naar aanleiding
van gesprekken met Bogarde heeft
opgetekend in het boek Winston
Bogarde, met de subtitel Deze neger
buigt voor niemand. Rözer be
schrijft de voetbalreis van Bogarde
langs de clubs Sparta, SVV, we
derom Sparta, Ajax, AC Milan,
Barcelona en Chelsea. Bovendien
besteedt hij aandacht aan de jeugd
van Bogarde en diens doelen voor
de toekomst.
Het boek begint als ware het een
roman, in de laatste, troosteloze
episode van Bogardes voetbal
leven. 'Januari 2003. Op de bank
zit een boze man. Buiten ruist het
verkeer. Van Barcelona? Milaan?
Amsterdam? Hij weet het even
niet meer. Oh ja, Londen.
Fucking Londen. Op een enorme
flatscreen een voetbalwedstrijd.
Hij zou niet kunnen zeggen welke
teams er spelen. Interesseert hem
ook geen moer. De verwarming
gromt, het is bloedheet. Hoe laat
het is? Hij zou het niet weten.
Hij kijkt naar zijn kinderen, die
hem vanaf foto's toelachen.'
Het is een treffende beschrijving van de situ
atie van Bogarde bij Chelsea. Hij is na een korte,
hevige strijd tot ongewenst persoon verklaard
door de nieuwe trainer Claudio Ranieri en vervol
gens veroordeeld tot zinloze trainingsarbeid als
represaille voor het feit dat hij als 'best betaalde
reserve ter wereld' per se zijn contract wil uitdie
nen. Zijn avonden slijt hij voor de videorecorder,
met de bacardi-cola binnen bereik.
