Mijn ouders hadden dat denk ik ook
door, want ineens werden de besprekin
gen bij ons stopgezet! (Lacht hard).
Zomaar, van de ene dag op de andere.
Vanaf dat moment vonden de tactische
besprekingen in het huis van mijn oma
plaats. Ik was inmiddels een jaar of
twaalf en begreep dat deze verhuizing
"iets" met seksualiteit te maken had.
Die bewustheid is daardoor ontstaan
en ik vind dat nog altijd een leuke
herinnering.
'De wedstrijden bezoeken vond ik ook
prachtig. Ik was er iedere week en
hoefde als dochter van de trainer nooit
een kaartje te kopen. Ik liep gewoon
door, dat was voldoende. Heel intiem
was het daar, niet te vergelijken met de
Aren AEr was maar één voetbalveld en
de tribune stond er pal naast, zonder
omheining. Onderweg naar de tribune
moest je oppassen dat je niet een paar
ballen tegen je hoofd kreeg van anderen
die her en der aan het voetballen war
en. Mijn vader deed het er goed als
trainer, we werden vaak kampioen. In
mijn jeugd wist ik dus al snel wat win
nen betekende. Twee jaar geleden was
ik in New York en bij de Nederlandse
ambassade ontmoette ik een man die
mijn vader gekend heeft. Hij wist zich
Edmund Griffith precies te herinneren.
Dat vond ik erg bijzonder.
'Zelf voetballen? Jazeker, ook in de com
petitie. Damesvoetbal is erg populair in
Suriname. Toen ik 16 was speelde ik
bij Tuna. Dat heb ik twee jaar gedaan.
We waren een aardige damesclub maar
konden met onze ploeg niet tippen aan
Oema Soso. Dat waren dames die op
kerels leken. Van boven tot beneden
heel gespierd. Een van de wedstrijden
staat me nog goed bij. Ik stond stijf
van de zenuwen en uitgerekend in die
wedstrijd hielden we het heel lang vol.
Het bleef lang 0-0, maar ineens sloeg
de vermoeidheid toe en scoorden zij
1-0. Uiteindelijk werd het een slacht
ing, 7-0 denk ik. De vernedering duurde
eindeloos. Kort daarna ben ik gaan vol
leyballen. Dat heb ik jarenlang gedaan,
op een behoorlijk niveau. Competitie
en één of twee maal in de week trainen.
Toen ik in 1987 naar Nederland ging,
ben ik ook hier blijven volleyballen.
Ik heb competitie gespeeld totdat ik in
2002 in de Tweede Kamer kwam. Voor
mij is het leuke van sport dat je steeds
maar weer nieuwe mensen leert kennen.
Dat is voor mij altijd de belangrijkste
beweegreden geweest om sport te be
drijven. Nu heb ik er geen tijd meer
voor, maar ik mis het wel.'
Die drive, om ook met volleybal heel fanatiek
te trainen en spelen, is dat wat u van uw vader
hebt meegekregen?
'Ik denk het wel. Het klinkt raar, want
ik weet eigenlijk niet precies waar die
gedrevenheid vandaan komt. Mijn
vader was inderdaad heel gedreven.
Ongetwijfeld zal er iets door de genen
zijn gestroomd, want anders zou ik
mijn eigen gedrevenheid ook niet kun
nen verklaren. Als ik nu naar bijvoor
beeld een badmintonwedstrijd kijk,
die per ongeluk spannend wordt, dan
blijf ik kijken. Met enige jaloezie heb
ik vroeger heel veel herenvolleybalwed
strijden gezien, omdat ze zo hard kon
den smashen. Vroeger trainde ik ook
graag met jongens, want zo heb ik ooit
geleerd hoe de sprongservice moest
worden uitgevoerd. In een dameswed
strijd probeerde ik dat toen ook een
keer uit, waarop ik weg werd gestuurd.
De sprongservice verstoorde de training,
omdat alle meiden ook massaal gingen
meedoen en niet meer naar de instruc
ties luisterden. De trainer had geen
keuze, hij moest wel, anders zou niet hij
maar ik het slechte voorbeeld zijn.'
In hoeverre volgt u nu de Nederlandse voetbal
competitie?
'Ajax is mijn club, dat is altijd zo ge
weest. Ik volg het voetbal de laatste
tijd minder intensief. Ik ben van de
generatie die op het puntje van de stoel
heeft gezeten toen Nederland in 1988
de Europese titel veroverde. Alle top
pers van toen zijn ongeveer van mijn
eigen leeftijd. Afgelopen zomer mocht
ik tijdens het Amsterdam Tournament
mijn collega Hester Maij vervangen,
dat vond ik hartstikke leuk. Ik was de
Amsterdamse gastvrouw en heel even
stond voetbal toen weer een weekend
centraal in mijn leven. Dan komen al
die verhalen van vroeger weer naar
boven. Enig! Als ik naar voetbal kijk,
doe ik dat overigens op een teamover-
stijgende manier. Ik ben eigenlijk hele
maal niet met de eindstand bezig, maar
wil graag mooie acties zien en fraaie
combinaties.'
Economische impulsen
Als wethouder economische zaken is
Griffith verantwoordelijk voor de zoge
naamde deelnemingen. Griffith: 'Wij
hebben zeggenschap over de directe
omgeving van de ArenA. Zodoende heb
ik gesprekken met de top van Ajax en de
Amsterdam ArenA, maar dat beschouw
ik als zuiver zakelijk. Amsterdam bezit
certificaten in het stadion en mijn taak
als wethouder is het om alle bijhorende
impulsen, dus ook met betrekking tot
de omgeving in Zuidoost, te bewaken
en controleren. Ik ben ook op de open
50 Ajax Magazine
