'Vergeef me,
ik ga niet als
ouwe lui voor
de buis met een
sjaaltje van
mijn favoriete
club naar een
wedstrijd zitten
kijken'
op te richten. Als nieuwe club begin je op
het laagste niveau. Onze ploeg bestaat
uit goede en minder goede voetballers,
maar is in essentie een vriendenteam.
Ik betrapte me erop dat ik dan toch de
nadruk wil leggen op het willen winnen.
Dat betekent automatisch dat er voor de
minder goede voetballers bij de Woody's
geen plaats is. Moeilijk.'
Speelt u zelf ook in die ploeg?
'Nee. Dat was aanvankelijk wel de
bedoeling, maar ik ben nu 48 en rook me
helemaal te pletter. Ik kan me beter
beperken tot het langs de lijn lopen en
net doen alsof ik er heel veel verstand
van heb. Daarnaast heb ik te veel last
van mijn benen. Als ik honderd meter
loop, krijg ik last. Men dacht aan rokers
benen, een medische term voor almaar
smaller wordende aders, maar het blijkt
eerder iets als een hernia te zijn.'
Als de toenmalige jeugdtrainer van Lokeren u
niet als linksback had opgesteld, maar als links
buiten, was u nu dan geen schrijver geweest?
'Misschien. Het was echt een slechte zet
van hem, ik ben altijd aanvaller geweest.
Maar goed, in die tijd was gezag nog
belangrijk, ik legde me dus zeer teleurge
steld neer bij zijn beslissing. Tegenwoor
dig zegt een jongen van zeventien jaar
tegen de trainer: "Fuck trainer, ik ben
linksbuiten dus dan speel ik ook als
linksbuiten." Maar in mijn tijd keek je
nog op tegen het gezag. Mijn vader hield
mij ook voor dat ik naar de trainer
moest luisteren. Toch ben ik nu niet
ontevreden. Ik speelde toentertijd onder
anderen met Raymond Mommens, hij
was de jongste prof van Vlaanderen.
Mommens kreeg een contract van
14.000 frank in de maand. Dat was in
die tijd 700 gulden en natuurlijk is dat
twee keer niets. Voor mij lag het grote
geld er dus helemaal niet. Vandaar ook
mijn keuze voor de studie. Ik ben een
weegschaal, dat zijn mensen die altijd
twijfelen en daardoor heel lang naden
ken over iedere belangrijke beslissing.
Mijn beslissing om te stoppen als jonge
prof heeft me later nooit gespeten.'
Roemloos uitgeschakeld
Hoe staat het Belgische voetbal er nu voor?
'Slecht natuurlijk. In de Belgische club
competitie worden heus leuke wed
strijden gespeeld. Maar als je puur naar
de resultaten kijkt, moet je reëel zijn:
Club Brugge en Anderlecht waren ano
niem in de Champions League, terwijl
PSV en Ajax gewoon doorgaan. Of neem
het nationale elftal. Nederland geldt
straks als een van de kanshebbers voor
de titel, terwijl België roemloos is uitge
schakeld. Of we eruit zullen komen?
Is moeilijk te zeggen. We hebben talent,
dat zeker. Kompany en Vanden Borre
van Anderlecht zijn goed. Volgens mij
is de 17-jarige Steven Defour van Racing
Genk het grootste talent van dit mo
ment. De jonge talenten krijgen gelukkig
ook speeltijd. Het moet wat mij betreft
gedaan zijn met die derderangs Afri
kaanse en Oost-Europese voetballers in
België. Gewoon, eigen talent opstellen,
dat is veel beter.'
Is de rivaliteit tussen België en Nederland nog
steeds zo groot als vroeger? En stelt België zich
nog steeds zo nederig op ten opzichte van het
'grote' Oranje?
'Eigenlijk is het omgekeerd. Belgische
nederigheid is in feite Belgische arrogan-
50 Ajax Magazine
tie. Als België er op een WK niet bij is,
zoeken de fans niet naar een ander team
dat ze gaan aanmoedigen, neen, ze gaan
uitsluitend tegen Nederland supporteren.
Hopen dat Oranje niet ver komt.
Dat noem ik Belgische arrogantie of
Belgische domheid. Voor mij geldt dat
zeker niet. Ik ben tijdens het komende
WK heel erg voor Nederland! Ik ben dan
vier weken fulltime supporter van
Oranje. Dat moet ook, want tijdens
een groot toernooi moet je als kijker
een favoriet hebben. Dat gezeik en
gelul eromheen, vind ik ook altijd zo
leuk bij jullie.
'Nederland heeft natuurlijk veel meer
gepresteerd dan België. Twee WK-finales
en een Europese titel. België is blijven
steken op een EK-finale in 1980 en een
halve finale WK in 1986. En kijk eens
hoeveel Nederlanders het gemaakt heb
ben in buitenlandse competities. Die zijn
niet te tellen. Belgen die het over de grens
hebben gemaakt zijn op de vingers van
één hand te tellen: Gerets, Pfaff en Nilis.
Dat is het wel zo'n beetje. Wij Belgen
mogen niet te hoog van de toren blazen,
nederigheid past ons.'
Komt het met het Belgisch elftal goed?
'Ik weet het niet. Als je nu Aimé
Anthuenis alleen al vergelijkt met
Marco van Basten... Wat een verschil!
Alle vergelijkingen vallen in het voordeel
van Van Basten uit. Jarenlang horen we
niet of nauwelijks iets van Van Basten en
dan ineens loodst hij een swingend
Nederlands elftal naar het WK. Bij ons
zal René Vandereijcken straks wel
bondscoach worden en na drie opeen
volgende nederlagen weer aan de kant
worden gezet. Het is allemaal zo voor
spelbaar. Die voorspelbaarheid stoort me
enorm. Nederland heeft veel meer rock
'n roll in zijn voetbal dan België. Is altijd
zo geweest. In de jaren zeventig hadden
jullie jongens met flinke bakkenbaarden,
zoals Neeskens, die iedere passant het
ziekenhuis instampte. Wij moesten het
doen met de keurige Raoul Lambert.
Vrouwenhockeyploeg
In hoeverre is voetbal nu nog een passie van u?
'Ik volg veel en word regelmatig voor
tv gevraagd. Ik zit meer in sport
programma's dan in literaire program
ma's. Helaas kan ik de Nederlandse
competitie niet meer op tv volgen.
Wij hebben hier geen Talpa. Ik moet het
