Bij de vrienden van het Syndicaat
staat de deur altijd open
Het woensdagochtenduurtje
vloog om
'We hebben een hoop
vreugde gehad, maar
ook leed gedeeld'
Dick de Groot kent Arie al wat lan
ger dan vandaag. De jeugdtrainer
op de Toekomst groeide in dezelfde
buurt op als de scheidend algemeen
directeur en de jongens die daar
rond de Amsterdamse Middenweg
hun oorsprong hadden, troffen
elkaar op en langs de velden van
Ajax. Johan Cruijff en Rolf
Grooteboer uit Betondorp en dan
waren Hennie Schipper, Wim Jesse,
Hennie Oldenziel, Wim en Arie
Vriend en Ruud Verschoor er ook
nog bij. 'Een echt sportbuurtje. We
hadden allemaal een binding met
Ajax. Toch leerde ik hem pas goed
kennen toen we allebei al twintigers
waren. Ik voetbalde bij Volendam,
hij bij RCH en op mijn achttiende
jaar kwam ik naar Ajax. De D-juni-
oren werden getraind door kantine
baas Karei Kamlag, Barend Tak en
Jan Helman. Dat hebben Bobby
Haarms en ik overgenomen en ik
trainde toen ook nog de Cl en BI.
De BI deed ik tien jaar lang samen
met Cor van Eijden en tien jaar
werden we kampioen van
Nederland. We trokken veel met
elkaar op en zodoende kwam ik
Arie natuurlijk tegen op verjaarda
gen. Je begrijpt
dat Ajax altijd
onderwerp van
gesprek was. We
hebben een hoop
vreugde gehad,
maar ook leed gedeeld. Arie heeft
een paar keer in het ziekenhuis gele
gen en die affaire bij Ajax greep
hem enorm aan. We zijn toen achter
hem blijven staan. Arie is een echte
Ajacied. Hij zat al in het amateur-
bestuur, later in het andere bestuur
en nadat hij die functie eerst had
gecombineerd met zijn werk bij
Shell, werd het een betaalde fullti
me baan.'
Niet alleen in de jeugd was De
Groot omringd door vriendjes, ook
tegenwoordig vinden de mannen
elkaar nog steeds langs de lijn. 'Er
ontstond een leuke groep van men
sen die altijd naar de A-junioren
ging kijken. Iemand zei dat het een
soort syndicaat was en dat is toen
gekscherend Syndicaat Le Grand,
naar De Groot, genoemd. Daarin
zitten onder andere Louis van Gaal,
Danny Blind, Hennie de Regt,
Herman Arendse, Leo van Asseren,
Cor van Eijden en Arie natuurlijk.
Dit is maar een kleine selectie van
het Syndicaat. Wij hebben een keer
per jaar een golfdag voor het goede
doel en een keer een landdag. Dan
gaan we met z'n allen iets leuks
doen. Op een boot of zoiets derge
lijks. Dat hebben we nu zo'n vijf
keer gedaan.'
Fanatiek sporter
Ook zaten Arie en Dick jarenlang
op hetzelfde vakantie-adres in
Frankrijk. 'Daar waren we met de
gezinnen en speelden we lekker een
partij golf of jeu de boules. Arie
was een fanatiek sporter hoor! We
zaten daar met meer Ajacieden,
onder andere Wil Langenberg van
Umro. Dan
lagen we lekker
in die strand
stoelen op de
pier en de lunch
's middags was
een feest met onder andere Spa
Water en Rosé. Wil en Arie zaten
naast elkaar, maar de zakelijke din
gen die ze met elkaar deden, wer
den via de hotelfax afgehandeld.
Dat was prachtig!'
De Groot en Van Eijden zaten ook
op een andere manier af en toe bij
elkaar. De jeugdtrainer als lid van
de Ondernemingsraad tegenover de
directeur. 'Daar had ik geen moeite
mee. Ik wist hoe hij was en ik wist
hoe de zakenwereld in elkaar stak.
Dus bij onderhandelingen over de
indexering hebben we extra hoog
ingezet, want ik zei als we op 2%
inzetten krijgen we niets. We gingen
voor 4 en kregen 2, precies wat we
beoogd hadden. Arie heeft bij Ajax
altijd gezegd dat het zijn streven
was om de club gezond te houden.
Dat hij die doelstelling ook heeft
bereikt, vind ik knap.'
Dick denkt niet dat Van Eijden
afstand kan nemen van de club.
'Maar het is al heel belangrijk dat
het geen moeten meer is. Dat als hij
's middags wil golfen, dat hij kan
golfen. Arie is een sociaal persoon.
Het is ook belangrijk dat hij de
sociale contacten onderhoudt, want
als het werk wegvalt, moet je toch
goede vrienden overhouden. Ik
hoop dat dat voor Arie straks veel
plezier gaat opleveren!' (MJ)
tekst II Jacob Bergsma
Woendagochtend, 11.00 uur
'Arie!'
'Jacob?'
'Mag ik een abonnement op De Telegraaf?'
'Een abonnement op De Telegraaf?!!! Wat moet jij nou met een abonnement op De
Telegraaf?'
'Dan weet ik in ieder geval de volgende dag wat er bij de club speelt...'
En dan konden we bekvechten met het mes op tafel.
En dan kon je bikkel-, bikkelhard zijn, recht voor z'n raap zijn, maar altijd eerlijk en
oprecht.
En dan nam het respect voor jou alleen maar toe.
En dan probeerde je me te leren omgaan met mijn zwaktes, mijn kwetsbaarheden en
mijn afdeling.
En dan heb ik ook nog weieens een traantje gelaten.
En dan nam je me in vertrouwen en maakte me deelgenoot van de clubgeheimen.
En dan liet je me in je hoofd en in je keuken kijken.
En dan namen we - oprecht in elkaar geïnteresseerd - onze medische dossiers door.
En dan zei ik dat je verdomme niet altijd aan de club maar ook eens aan je gezondheid
moest gaan denken en dat je - snap dat nou eens! - roofbouw op je lichaam pleegde.
En dan zei jij datje dat zou doen.
En dan wist ik wel beter.
En dan zei ik dat ik lid wilde worden.
En dan moest jij lachen.
En dan was het uur alweer om.
En dan dacht jij: hij wil niet in een pak achter een bureau, maar in een trainingspak in
de kleedkamer.
En dan trok ik de deur van je kantoor achter me dicht en dacht: ik hou van die man.
68 ARIE Magazine
