Bob
bekijkt een foto
Bob Haarms is al wat langer met pensioen en neemt zo nu en dan de tijd om wat in oude plakboeken te bladeren. Hij raadt Arie van harte aan
dat ook eens te doen. Om te beginnen met deze prachtige foto.
Toen Arie in dit jeugdelftal speelde,
zat mijn actieve carrière er al op.
Dat hij nu met pensioen gaat, wijst
je er nog maar eens op dat je zelf
ook geen groen blaadje meer bent.
We worden oud. Maar oud worden
met alle dierbare momenten in je
geheugen die je te danken hebt aan
je club, is een fijne manier van oud
worden. Arie is een Ajacied, en zal
dat altijd blijven. Kijk, als je op zo'n
foto staat, dan kon je wat. Suurbier
14 ARIE Magazine
staat erop, Johan en Henny Cruijff,
Barry Hulshoff en dus Arie van
Eijden. Het is het KNVB-junioren
elftal dat in 1964 landskampioen
werd. Dan ben je geen prutser, lijkt
me. Ik kan me dat elftal nog goed
herinneren. Ik was op dat moment
in opleiding als trainer, en het duur
de nog even voor ik met Michels in
1969 als trainer bij mijn club aan de
slag zou gaan. Maar op zaterdag,
als dit betaalde jeugdelftal speelde,
gingen we altijd kijken. Ze speelden
in de Meer en dat zat altijd behoor
lijk vol. Want dat het een bijzondere
lichting was, was wel duidelijk. Er
werd heel knap gevoetbald. En niet
alleen door Johan. Arie was een vol
waardige speler. Hij heeft altijd dat
Ajax-hart gehouden.
Arie heeft ook zijn portie wel gehad.
De liefde voor deze prachtige club
komt soms heel erg van één kant. Ik
weet wat dat met je kan doen. Toen
ik na de komst van Kurt Linder weg
moest bij het eerste elftal, zat Arie
als vice-voorzitter daarmee in zijn
maag. Met ondraaglijke pijn in mijn
hart verliet ik mijn club. Maar toen
ik uiteindelijk na heel veel liefdes
verdriet werd teruggehaald door
Johan Cruijff zelf, was Arie ook de
man die zich daarvoor sterk maak
te. Dat vergeet je niet. Daarom
begreep ik ook wel wat Arie door
maakte toen hij na zijn periode
