Zaakwaarnemer Mino Raiola
stelde het beeld bij
Het balletje van Arie
Een roep die geldt
'Ook in grote
beslissingen laat
Arie zijn gevoel
meespreken'
De aftrap
'Toen ik voor het eerst in con
tact kwam met Arie van
Eijden, ik meen dat het in de
periode was van de transfers
van Dennis Bergkamp en Wim
Jonk naar Inter, had ik een
slecht beeld van hem. Hij leek
mij een norse, lastig toeganke
lijke man.
'Het duurde vrij lang voordat
wij elkaar weer ontmoetten en
ik de kans kreeg om die op
slechts indrukken gebaseerde
mening bij te stellen.
'Ik kan mij die tweede keer nog
voor de geest halen. Het was in
Monaco, ongetwijfeld ter ere
van een UEFA-bijeenkomst, en
Arie was net in de terugkeerfa-
se naar Ajax.We hadden een
goed, open gesprek waarin van
allerlei zaken aan bod kwa
men. Vanaf die tijd is het con
tact onveranderd voortreffelijk
geweest. Hij was een man die
zijn beloftes altijd nakwam,
met wie je van gedachten kon
wisselen over van alles en met
wie je, zonder dat het de ver
houding pijn deed, van inzicht
kon verschillen.
'Vooral in de laatste vier jaar
hadden we steeds meer met
elkaar te maken en ik heb erva
ren dat hij zich nooit verschool
achter afstandelijkheid. Hij
had een luisterend oor, maakte
tijd voor je, hij was zeer aan
spreekbaar.
'Ik vind het erg jammer dat hij
Ajax verlaat want Arie is
iemand van "een man-een
man, een woord-een woord",
die natuurlijk alles voor zijn
club deed maar zeker een per
soon is die zijn gevoel laat mee
spreken in ook grote beslissin
gen. Kortom: hij is een man
naar mijn hart.' (DE)
Ruud Verschoor, uitbater van de kantine op jeugdcomplex de Toekomst, weet wat Arie eet:
'Hij neemt er alleen zo weinig tijd voor. En dat bellen van hem de hele tijd...'
De heren kennen elkaar al zo'n
vijftig jaar. Hun gezamenlijke
jeugd speelde zich af rond de
Pretoriusstraat in Amstwerdam
Oost. En bij de vereni
ging DEC, waar
Verschoor voetbalde en
honkbalde. 'Daar zat de
hele familie Van Eijden
altijd, 's zomers en 's
winters, in de kantine. In
de zomer honkbalden
we. Vergelijk het maar
met een camping; het
was een hele sociale,
warme omgeving waarin
iedereen elkaar kende.
Bijna een soort inteelt.'
Later reed Ruud Verschoor met
z'n makkers Hennie Schipper en
Hans Driesen mee met Arie
naar RCH. Op de tribune van
de Meer zat Verschoor altijd
één rij achter de ouders van
Arie. Familiefeestjes werden
standaard in Verschoors restau
rant Claas Claesz gehouden.
Verschoor kent dus de culinaire
voorkeuren van de Van Eijdens.
Ook nu, anno 2005. Neem
Aries lunch op de Toekomst,
zo'n twee keer per week. 'Bijna
altijd vraagt-ie: "Wat is er van
daag, Ruud?" En altijd neemt
hij hetzelfde: een wit bolletje
met een gehaktbal. "Doe toch
maar een balletje, Ruud." Wat
opvalt, is dat Arie voor de lunch
zo weinig tijd neemt. Hooguit
twintig minuten, dan is-ie weg.
En dat bellen de hele
tijd..." Aan de stamtafel
zit Arie altijd twee plek
ken naast Ruud.
Verschoor: "Iedereen weet
'm daar te vinden. Het is
net als in de kleedkamer:
iedereen kent z'n plaats.
En bij de aanvoerder is
daar helemaal geen discus
sie over, hè? Ook in de
weekeinden - bij de jeugd
wedstrijden - heeft hij een
vaste plek. Op de staantri-
bune, vanaf de kantine gezien
links. Z'n vaste hoekje, al
jaren.' (EE)
Ik ben Arie van Eijden, ik heb zeventien jaar in de frontli
nie gestaan bij Ajax. Soms loop je daar een tik op en
soms zelfs een boom.
Voetbal International, 07-09-1994
Wat er ook gebeurd is en hoe ik ook over sommige din
gen denk, Ajax is een deel van mijn leven.
Voetbal International, 07-09-1994
Ajax, dat zijn honderden vrijwilligers, die elke week
weer te laat thuiskomen van hetgeen ze voor Ajax doen.
Hun mopperende vrouw komt 's zondags gelukkig mee
naar de thuiswedstrijd, is na afloop als eerste in de
bestuurskamer en zegt: 'Hoera, we hebben gewonnen.'
Dat is Ajax, het familiefeestje. Het brede fundament, het
thuis-gevoel.
Voetbal International, 08-02-1995
De jeugdopleiding is de identiteit van het nationale voet
bal en moet te allen tijde beschermd worden.
Voetbal International, 11-1999
Ik ga het allemaal nog eens opschrijven, wanneer ik
zestig ben geworden, het zal een boek ter lering en ver
maak worden.
Ajax 1900-2000
Ik heb het verleden de revue laten passeren. Dat verle
den bepaalt je houding, je kunt het nooit geheel weg
drukken. Ik heb, emotioneel gezien, een mindere perio
de doorgemaakt. Maar de tijd heelt alle wonden, het
maakt je volwassenen Ik vind het een eer dat ik
gevraagd ben weer lid te worden.
Het Parool, 21-03-2000
Ik heb het zo druk in mijn huidige baan, dat ik helemaal
geen tijd heb ook nog eens iets bij Ajax te gaan doen.
Het Parool, 21-03-2000
Toen Lerby aan het begin van de jaren tachtig vertrok,
was er in heel Europa geen geschikte links-poot te vin
den. Toen kwam iemand op het lumineuze idee Felix
Gasselich aan te trekken. Dat soort fouten moet in de
toekomst worden voorkomen.
Het Parool, 4-12-2000
Voor Ajax is het van essentieel belang dat er een
systeem van vergoedingen blijft bestaan, alleen al om
onze jeugdopleiding het hoofd boven water te laten hou
den. Als wij veel geld stoppen in het opleiden van voet
ballers die zo kunnen vertrekken, wat is dan daarvan
nog het nut?
Ajax Life, 15-02-2001
Presteren met jonge spelers is vaak een kwestie van
vallen en opstaan. Zoiets calculeer je in. Co Adriaanse is
de juiste trainer voor Ajax op dit moment.
De Telegraaf, 17-02-2001
We gaan in de toekomst anders met de media om. Het
kan niet zo zijn dat Ajax voor de vierde plaats gaat.
Uitgesloten, Ajax gaat voor het hoogst haalbare en daar
is Adriaanse het nu volledig en volmondig mee eens.
De Telegraaf, 17-02-2001
Ik heb een warm gevoel bij de doorstroming van talen
ten als Van der Vaart, Van der Gun, Hersi en Van der
Meyde. We zijn met een kwaliteitsslag bezig.
NRC Handelsblad, 07-04-2001
Echte Ajax-voetballers zijn eigenwijze rotjochies die
alleen maar voor zichzelf bezig zijn. Maar met alleen
individualisten win je de oorlog niet.
Management Scope, 11-2002
Het kan niet zo zijn dat er elk jaar vijf tot zeven procent
bij komt. Dan wordt de werknemer miljonair en gaat de
club failliet. Dat kan natuurlijk niet.
Het Parool, 18-10-2005
Ik voetbalde in het derde, maar viel bij gebrek aan
gewicht omhoog en werd in de jaren zeventig gevraagd
door de ledenraad. Ik zei eens wat, daar werd naar
geluisterd en opeens ben je bestuurslid.
De Telegraaf, 05-11-2005
december 2005 13
