Vos preekt de passie afscheid Betrokkenheid met hoofdletters De aftrap Huzarenstukje Later, toen Arie directeur bij de KNVB was, kregen we de kans om gezamenlijk op een andere manier wat voor het voetbal te bete kenen, omdat ik lid van het sectiebestuur betaald voetbal werd. Daar zag ik van een geheel andere kant welke capaciteiten Arie heeft. Ajacied als hij is, samenwerken met zijn oud-voorzitter, maar tegelijkertijd toch boven alle partijen staan en doen wat goed is voor het voetbal in zijn algemeenheid en dus ook weieens een kant kiezend waar ik het niet mee eens kon, nee mocht zijn. En andersom natuurlijk. Dat was een huzarenstukje van je, Arie, en het is de basis geweest voor dat grote respect dat jij momenteel van alle BVO's in Nederland geniet. In de laatste jaren van mijn voorzitterschap waren de rollen omgedraaid. Arie was statu tair directeur van Ajax en dus de baas, met een Raad van Commissarissen als toezicht houder. In mijn rol als voorzitter heb ik met Arie toen ook een toptijd beleefd. Zo zaten we bijvoorbeeld samen in het bestuur van de G14 en konden we als 'kleine' club in Europa, maar wel met vier Europa Cups, en dus met veel stemmen, met de groten mee praten. En reken erop dat er naar ons geluisterd werd. Arie heeft voor, maar vooral achter de scher men enorm veel voor Ajax betekend, en ik ben trots en dankbaar dat ik een groot deel daarvan heb mogen meemaken. En straks samen weer bij de Eredivisie CV... super! Danny Blind, wie kent 'm niet, roemt Aries betrokkenheid. 'Dat is voor iedere werkne mer een grote pre, maar bij mensen die leiding geven een must.' Blind heeft net als Arie van Eijden een meer dan behoorlijke staat van dienst als Ajacied: als voetballer, als hoofd jeugdopleiding en als trainer-coach. Maar het gaat nu over Arie, zegt Blind terecht. 'Arie is in mijn ogen een ras-Ajacied. Dat draagt hij vooral uit door z'n betrokkenheid en interesse. Dat is enorm belangrijk in een leidinggevende positie. Ook in mijn eerste periode als voetballer in de Meer kon iedereen bij hem terecht, of het nou ging om verhuiskosten, het zoeken naar een woning of gewoon een praatje over de club en het voetbal. En dat was de laatste jaren al niet anders. Zijn betrokkenheid is duidelijk zijn kracht; hij zal altijd interesse blijven tonen in zijn medewerkers. 'Arie is niet iemand van de negen-tot-vijf-cul tuur en die extra uren zijn noodzakelijk, maar niet altijd mogelijk. Hij heeft ook in de privé- sfeer met zijn vrouw Janna alles zo voor elkaar dat hij die betrokkenheid optimaal kan tonen. Die steun is onontbeerlijk, kan ik je uit ervaring vertellen. Hij weet alles van de ins outs door veel op de werkvloer te zijn. Als lei dinggevende ontging hem daardoor weinig en kon hij lastige vragen altijd pareren. In mijn tijd als hoofd jeugdopleidingen was hij - als het kon - altijd op de Toekomst bij de wed strijden. En ik denk dat zijn enorme drive voortkomt uit liefhebberij. Hij vond het ook oprecht leuk zoveel mogelijk tijd in Ajax te stoppen. Met Arie vertrekt er bij Ajax een echte clubman, hoewel we hem nog best vaak op de club zullen zien.' (EE) Lachende gezichten bij twee mannen met een enorme staat van dienst voor Ajax. tekst// Klaas Vos Beste Arie, Een heel Magazine aan jou gewijd. Het is me wat. Ik zal de laatste zijn om te zeggen, datje dat niet toekomt. Maar een afscheidsnummer? Dat kan het nooit zijn. Jij neemt namenlijk geen afscheid. Jij legt een functie neer. Een Ajacied als jij kan nooit afscheid nemen van dat wat in hoofd en hart, in maag en nieren, in al je vezels meege- bakken is. Zonder Ajax geen Arie. Je bent erin geboren, in gepokt en gemazeld; het zit in je genen.Toch ga je een andere verhou ding tot je club krijgen. Zoals toen, toen het begon. In de Watergraafsmeer, als zoon van een groenteboer. Het jongetje dat opgroeide met de rood-witte trots; dat groot werd met de paple pel vol Ajax-adrenaline, sterker dan de levertraan, die ook geslikt moest worden. En je kon ook nog een beetje ballen: je hoefde niet aan de kant te blijven, maar je mocht meeballen. Je bleek een volwaardig deel nemer aan de jeugdopleiding. Je speelde met het allergrootste talent ooit, onnodig eigenlijk om z'n naam te noemen. Je klopte aan de deur van de hoofdmacht. Maar helaas, een ingrijpende ziekte versperde de deur naar roem in het belangrijkste shirt, dat van Ajax 1En al vroeg moest je ook toen afscheid nemen. Maar nooit van wat in je hart brandde, in je tenen en genen tintelde. Je kwam veel later terug als manager. Met hetzelfde vlammende hart, vuriger dan de Shell-vlam van Pernis. En zo werd je ook een van de middelpunten van een roerige periode waarin je uitein delijk jezelf offerde, met veroordeling en verbanning op de koop toe. En weer volgde een afscheid, dat naar aard en wezen geen afscheid was. Je wordt tot 'hoger heerlijkheid' geroepen. Maar natuurlijk is de KNVB voor jou geen 'hoger heerlijkheid'. Dus als je grote liefde - naast Janna - je roept, ben je er al voordat je op je directeursstoel gezeten was. Je was nooit weg geweest! Vanaf dat moment was jij Ajax! Jij was de enige in de top die echt helemaal vanaf het prilste begin uit de club was voortgekomen. Jij was een kind, een boreling van de club - om het akelige woord 'product' te vermijden. Jij kende de jeugdopleiding van binnen uit, vanuit eigen ervaring, de clubcultuur. Jij had nog met Johan Cruijff gespeeld, die ook al is hij afwezig, altijd aanwezig is. In jou komt ware clubliefde en zakelijk denken ineen. Clubman en bedrijfsman in één persoon. Dat geeft natuurlijk een enorme macht en verantwoordelijkheid. Dat moetje beseft hebben. En er zullen momenten geweest zijn dat in jou een gevecht woedde: tussen de clubman en de bedrijfsmens. Je sleet je uren - en dat zullen er per week heel wat geweest zijn - tussen ArenA en Toekomst. Het mooiste beeld blijft voor mij je plek - casual gekleed - langs de lijn van het hoofdveld van de Toekomst, net na de cornervlag op de derde trede van de kleine staantribune, Janna altijd naast je. Nu word je weer alleen clubman. Afscheid neem je dus alleen van je functie. Wie Ajax in het hart gegoten is, in de genen heeft, kan nooit afscheid nemen van het mooiste rood-wit. Je blijft ook wat doen. Dat kan niet anders voor een werkend lid. Ik heb een idee. Je zult het met me eens zijn dat ondanks al het moois dat de club heeft - ook nog in slechte tijden - er vaak wel een gebrek aan warmte heerst. Daar kan jij aan bijdragen, denk ik. Dat het mooiste rood-wit ook het warmste rood-wit is. Een warm nest voor spelers, trainers, directies, medewerkers, sup porters, leden. Ik wil je daar wel bij helpen. december 2005 11

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2005 | | pagina 11