Vos preekt de passie
afscheid
Betrokkenheid met hoofdletters
De aftrap
Huzarenstukje
Later, toen Arie directeur bij de KNVB was,
kregen we de kans om gezamenlijk op een
andere manier wat voor het voetbal te bete
kenen, omdat ik lid van het sectiebestuur
betaald voetbal werd. Daar zag ik van een
geheel andere kant welke capaciteiten Arie
heeft. Ajacied als hij is, samenwerken met
zijn oud-voorzitter, maar tegelijkertijd toch
boven alle partijen staan en doen wat goed is
voor het voetbal in zijn algemeenheid en dus
ook weieens een kant kiezend waar ik het
niet mee eens kon, nee mocht zijn. En
andersom natuurlijk.
Dat was een huzarenstukje van je, Arie, en
het is de basis geweest voor dat grote respect
dat jij momenteel van alle BVO's in
Nederland geniet.
In de laatste jaren van mijn voorzitterschap
waren de rollen omgedraaid. Arie was statu
tair directeur van Ajax en dus de baas, met
een Raad van Commissarissen als toezicht
houder. In mijn rol als voorzitter heb ik met
Arie toen ook een toptijd beleefd. Zo zaten
we bijvoorbeeld samen in het bestuur van de
G14 en konden we als 'kleine' club in
Europa, maar wel met vier Europa Cups, en
dus met veel stemmen, met de groten mee
praten. En reken erop dat er naar ons
geluisterd werd.
Arie heeft voor, maar vooral achter de scher
men enorm veel voor Ajax betekend, en ik
ben trots en dankbaar dat ik een groot deel
daarvan heb mogen meemaken.
En straks samen weer bij de Eredivisie CV...
super!
Danny Blind, wie kent 'm niet, roemt Aries betrokkenheid. 'Dat is voor iedere werkne
mer een grote pre, maar bij mensen die leiding geven een must.'
Blind heeft net als Arie van Eijden een meer
dan behoorlijke staat van dienst als Ajacied:
als voetballer, als hoofd jeugdopleiding en als
trainer-coach. Maar het gaat nu over Arie,
zegt Blind terecht. 'Arie is in mijn ogen een
ras-Ajacied. Dat draagt hij vooral uit door z'n
betrokkenheid en interesse. Dat is enorm
belangrijk in een leidinggevende positie. Ook
in mijn eerste periode als voetballer in de
Meer kon iedereen bij hem terecht, of het nou
ging om verhuiskosten, het zoeken naar een
woning of gewoon een praatje over de club en
het voetbal. En dat was de laatste jaren al niet
anders. Zijn betrokkenheid is duidelijk zijn
kracht; hij zal altijd interesse blijven tonen in
zijn medewerkers.
'Arie is niet iemand van de negen-tot-vijf-cul
tuur en die extra uren zijn noodzakelijk, maar
niet altijd mogelijk. Hij heeft ook in de privé-
sfeer met zijn vrouw Janna alles zo voor
elkaar dat hij die betrokkenheid optimaal kan
tonen. Die steun is onontbeerlijk, kan ik je uit
ervaring vertellen. Hij weet alles van de ins
outs door veel op de werkvloer te zijn. Als lei
dinggevende ontging hem daardoor weinig en
kon hij lastige vragen altijd pareren. In mijn
tijd als hoofd jeugdopleidingen was hij - als
het kon - altijd op de Toekomst bij de wed
strijden. En ik denk dat zijn enorme drive
voortkomt uit liefhebberij. Hij vond het ook
oprecht leuk zoveel mogelijk tijd in Ajax te
stoppen. Met Arie vertrekt er bij Ajax een
echte clubman, hoewel we hem nog best vaak
op de club zullen zien.' (EE)
Lachende gezichten bij twee mannen met een enorme staat van dienst voor Ajax.
tekst// Klaas Vos
Beste Arie,
Een heel Magazine aan jou gewijd. Het
is me wat. Ik zal de laatste zijn om te
zeggen, datje dat niet toekomt. Maar een afscheidsnummer? Dat
kan het nooit zijn. Jij neemt namenlijk geen afscheid. Jij legt een
functie neer. Een Ajacied als jij kan nooit afscheid nemen van dat
wat in hoofd en hart, in maag en nieren, in al je vezels meege-
bakken is. Zonder Ajax geen Arie. Je bent erin geboren, in gepokt
en gemazeld; het zit in je genen.Toch ga je een andere verhou
ding tot je club krijgen. Zoals toen, toen het begon. In de
Watergraafsmeer, als zoon van een groenteboer. Het jongetje dat
opgroeide met de rood-witte trots; dat groot werd met de paple
pel vol Ajax-adrenaline, sterker dan de levertraan, die ook geslikt
moest worden.
En je kon ook nog een beetje ballen: je hoefde niet aan de kant te
blijven, maar je mocht meeballen. Je bleek een volwaardig deel
nemer aan de jeugdopleiding. Je speelde met het allergrootste
talent ooit, onnodig eigenlijk om z'n naam te noemen. Je klopte
aan de deur van de hoofdmacht. Maar helaas, een ingrijpende
ziekte versperde de deur naar roem in het belangrijkste shirt, dat
van Ajax 1En al vroeg moest je ook toen afscheid nemen. Maar
nooit van wat in je hart brandde, in je tenen en genen tintelde.
Je kwam veel later terug als manager. Met hetzelfde vlammende
hart, vuriger dan de Shell-vlam van Pernis. En zo werd je ook een
van de middelpunten van een roerige periode waarin je uitein
delijk jezelf offerde, met veroordeling en verbanning op de koop
toe. En weer volgde een afscheid, dat naar aard en wezen geen
afscheid was.
Je wordt tot 'hoger heerlijkheid' geroepen. Maar natuurlijk is de
KNVB voor jou geen 'hoger heerlijkheid'. Dus als je grote liefde -
naast Janna - je roept, ben je er al voordat je op je directeursstoel
gezeten was. Je was nooit weg geweest!
Vanaf dat moment was jij Ajax! Jij was de enige in de top die echt
helemaal vanaf het prilste begin uit de club was voortgekomen.
Jij was een kind, een boreling van de club - om het akelige woord
'product' te vermijden. Jij kende de jeugdopleiding van binnen
uit, vanuit eigen ervaring, de clubcultuur. Jij had nog met Johan
Cruijff gespeeld, die ook al is hij afwezig, altijd aanwezig is.
In jou komt ware clubliefde en zakelijk denken ineen. Clubman
en bedrijfsman in één persoon. Dat geeft natuurlijk een enorme
macht en verantwoordelijkheid. Dat moetje beseft hebben. En er
zullen momenten geweest zijn dat in jou een gevecht woedde:
tussen de clubman en de bedrijfsmens.
Je sleet je uren - en dat zullen er per week heel wat geweest zijn
- tussen ArenA en Toekomst. Het mooiste beeld blijft voor mij je
plek - casual gekleed - langs de lijn van het hoofdveld van de
Toekomst, net na de cornervlag op de derde trede van de kleine
staantribune, Janna altijd naast je.
Nu word je weer alleen clubman. Afscheid neem je dus alleen
van je functie. Wie Ajax in het hart gegoten is, in de genen heeft,
kan nooit afscheid nemen van het mooiste rood-wit.
Je blijft ook wat doen. Dat kan niet anders voor een werkend lid.
Ik heb een idee. Je zult het met me eens zijn dat ondanks al het
moois dat de club heeft - ook nog in slechte tijden - er vaak wel
een gebrek aan warmte heerst. Daar kan jij aan bijdragen, denk
ik. Dat het mooiste rood-wit ook het warmste rood-wit is. Een
warm nest voor spelers, trainers, directies, medewerkers, sup
porters, leden. Ik wil je daar wel bij helpen.
december 2005 11