'De ouderen moeten niet te veel
schommelen in stemming'
Grygera: 'De Champions Leaguewed
strijd tegen Sparta Praag was heel bijzon
der. Ik was er voor het eerst terug nadat
ik er drie jaar had gespeeld. Ik ken er
alles: het stadion, de mensen, de directie,
noem maar op, de administratie, veel
spelers. Drie dagen lang wilde iedereen
met mij praten. Ik probeerde zoveel
mogelijk afstand te houden, maar dat is
moeilijk. Gelukkig scandeerde het
publiek mijn naam. Jammer genoeg
wonnen we niet, hoewel we beter waren.
En ook daar kregen we heel veel kansen.'
Het missen van kansen is de repeterende
breuk waarover slechts met de grootst
mogelijke terughoudendheid mag wor
den gerept. Maar de nul achterin houden
wordt moeilijker naarmate dat voorin
ook meer gebeurt.
'Ik vind dat je altijd positief moet blij
ven,' zegt Grygera. 'Of je wint of verliest.
Ik moet toegeven dat het dit seizoen niet
altijd eenvoudig is geweest om dat waar
te maken. Je moet altijd je eigen fouten
terughalen na de wedstrijd. Net als de
meeste andere spelers heb je genoeg tijd
om dat te doen omdat je de slaap niet
kunt vatten. Als je verliest, slaap je nog
moeilijker. Althans, ik. Maar vooral de
ouderen moeten niet te veel schommelen
in stemming. Zij moeten zorgen voor het
evenwicht in de selectie. Bij de jongere
spelers gaat het normaal gesproken nog
allemaal in golfbewegingen.
'Ik ben nog niet zo oud, maar ik reken
mezelf toch bij de oudere, meer ervaren
spelers. Yannis, Tomas en Hans Vonk
zijn de belangrijke spelers in dat opzicht.
Met mijn 25 jaar zit ik tussen de genera
ties in. Ik raak ook niet in paniek als we
moeilijk tot scoren komen. Vervelend is
wel dat de fouten van verdedigers dode
lijk zijn als er voorin geen marge wordt
opgebouwd. Het maakt het voor ieder
een moeilijker voetballen. Als die bal er
niet ingaat, gaat de ploeg naarmate de
wedstrijd vordert steeds meer risico
nemen. Dan komt het er extra op aan
achterin geen fouten te maken. Dat is
lastig. Het is balen als de bal er niet in
wil. Zeker als je dat van achteruit ziet
gebeuren. We spelen niet slecht, maar de
resultaten zijn te mager. ADO, Heracles,
dat had eigenlijk niet mogen gebeuren.'
Winst van de Ajacied
Inhoudelijk is het een groot verschil voor
Grygera of hij voor Tsjechië speelt of
voor Ajax. Er worden andere dingen van
hem verwacht. In beide situaties is
Grygera gelukkig, want hij kan nog
oprecht genieten van het spel, en hij is
nog iedere dag blij dat hij het zover heeft
geschopt.
Grygera: 'Als international ben ik nooit
centrale verdediger. Altijd links- of
rechtsback. Als Marek Jankulovski
geblesseerd is, speel ik linksachter. Ook
bij Sparta Praag stond ik een seizoen op
die positie, en bij mijn club daarvoor
ook. Alleen bij Ajax kan dat niet. Hier
moet de linksback linksbenig zijn. Dat
ben ik duidelijk niet. Bij Ajax speel ik het
liefste centraal achterin. Vooral in de
opbouw ben ik hier beter geworden,
maar ook qua snelheid van handelen. In
Tsjechië worden er minder dingen van je
verwacht als verdediger. Daar mag je
rücksichtslos opruimen. Hier niet. Hier
moet je altijd aan de voortzetting den
ken. Zeker als centrale verdediger. In
Tsjechië vindt men het prima als je de bal
de tribune in kegelt. Bij Ajax kunnen ze
dat niet waarderen. In Amsterdam heb je
toch al minder krediet. Het moet niet
alleen goed, maar het moet ook mooi.
Dat valt niet altijd mee. Als het de eerste
tien minuten nog niet loopt, hoor je het
gefluit al van de tribunes. Zo is het nu
eenmaal. Het heeft ook geen enkele zin
om daarover verontwaardigd te zijn.
Daarom is het ook belangrijk om af en
toe je hoofd leeg te maken. Je moet niet
de hele tijd aan voetbal denken, of over
voetbal willen praten. Thuis gebeurt dat
ook niet; daar speelt voetbal een bijrol.
Met een vrouw en kind heb ik echt
Tomas erbij nodig om het over voetbal te
hebben. Dat is ook goed. Je moet ont
spannen. Dat lukt best aardig. We kijken
televisie of we gaan winkelen in de P.C.
Hooftstraat. Dan komen we tot rust. En
als het even kan, gaan we met het hele
gezin naar Tsjechië om familie te zien
en even in Praag te zijn, waar we een
appartement hebben. Het is maar een
uurtje vliegen, en het blijft er prachtig.
En je betaalt er in kronen. Ik ben er een
rijk man.'
Als hem wordt voorgelegd dat hij ook
voor Nederlandse begrippen niet geheel
onbemiddeld is, knikt hij begripvol. En
als je winkelen in de P.C. Hooftstraat tot
de categorie ontspanning rekent, plaats
je je daarmee in een bepaald segment van
de samenleving.
Grygera: 'Ik ben ook heel tevreden met
wat ik heb bereikt. Ajax is een mooie
club. Als het hierbij blijft, hoef ik me ner
gens voor te schamen. En als alles mee
blijft zitten, zou ik er op zich mee kun
nen leven als ik nog eens in Italië kom te
spelen. Linksback, rechtsback of in het
centrum van de verdediging. Ik weet dat
ik de grootste stap al heb gemaakt. Alle
verandering hierna is gemakkelijker dan
het vertrek uit Tsjechië. Echte heimwee
heb ik niet meer. Ik houd het nog wel vijf
jaar vol. Doorvoetballen tot mijn dertig
ste in het buitenland om daarna terug te
keren naar de club van mijn hart Sparta
Praag, de ploeg die ik nu met Ajax hoop
uit te schakelen in de Champions
League-poule. Want je hebt het hart en
de ambitie.'
november 2005 25
