In de Praagse Burcht
woedt een strijd tussen
het hart en de ambitie
Zdenek Grygera
Zijn start was niet bijster overtuigend. De Tsjechische international bewoog zich onwennig in de Amsterdam ArenA.
Met een bedenkelijk enthousiasme werd Zdenek Grygera als een volgende miskoop weggezet. Maar zo gemakkelijk
kwamen ze niet voorbij de stoere verdediger. Hij overwon de scepsis en zijn eigen heimwee. Inmiddels geldt hij voor
zijn medespelers als onneembare vesting. De Ajax-scouts hadden het goed gezien.
tekst Raymond Bouwman
fotografie Tessa Posthuma de Boer
Wanneer je op Potlepy u
Holesova googiet, krijg
je niets waarin Zdenek
Grygera niet voorkomt.
Niet omdat Grygera zo
groot is, maar omdat de geboorteplaats
van Ajax' rots in de branding zo klein en
onbeduidend is. Via omwegen - namelijk
zoeken op Holesov - kom je erachter dat
het 300 kilometer ten oosten van Praag
ligt en ook wel bekend staat als 'de stad
tussen het platteland van Hana en de
heuvels van Walachia'. Er wonen tegen
woordig ongeveer 12.500 mensen in
het industriestadje. Er worden meubels
gemaakt, er is een chocoladefabriek
(Nestlé Sfinx) en een slachthuis met
de naam JACOM. Kortom, Grygera
komt uit het niets.
Zdenek Grygera speelde bij TJ Holesov,
Zlin en Petra Drnovice, voor hij
bij Sparta Praag terechtkwam. Via natio
nale jeugdselecties, zijn club en het
Tsjechische nationale elftal kwam hij in
beeld bij Ajax dat in hem een topverdedi-
ger zag. Ook maakte hij indruk toen
Sparta Praag Feyenoord met 4-0 weg
vaagde in de Champions League. Maar
in het eerste seizoen bij Ajax leek het er
nog niet erg op.
'In het eerste jaar was alles nieuw,' zegt
Grygera. 'Het was mijn eerste buiten
landse avontuur. Bovendien raakte ik
geblesseerd aan mijn hamstring. En dan
spreek je de taal niet, je woont vijf maan
den in een hotel, daar knapt een mens
niet van op. Maar het was mijn eigen
keuze, want ik wilde een echt huis
kopen, niet een appartement. Dat kostte
tijd. Iedereen in de groep lachte me uit
dat ik na vijf maanden nog steeds in het
hotel woonde. Dat vonden ze allemaal
een goede grap. Ik kon er steeds minder
om lachen. Vooral voor Tsjechen valt het
niet mee het vaderland te verlaten. Onze
mentaliteit zit niet mee. We zijn heel erg
patriottisch, we houden van ons land en
kunnen er maar moeilijk afscheid van
nemen. Niet dat het ooit voor een voet
baller een vraag is of hij de lokroep uit
het buitenland kan en wil weerstaan. Als
je de kans krijgt, dan ga je. Maar dan
beginnen de problemen. Het is waarvan
je hebt gedroomd, maar als het zover is,
ontwaak je in ongemak en heimwee. Je
verlangt naar huis, naar papa en mama.
Waarom wilde ik dit, vraag je je af. En
dan weet je dat je in je eigen land nooit
zo'n goed contract zou hebben kunnen
krijgen. Alleen bij Sparta Praag wordt
behoorlijk goed verdiend. Je zoekt het
geld. En natuurlijk de mooie grote com
petities. Maar alle Tsjechische voetbal
lers die de overstap hebben gemaakt,
hebben het doorgemaakt. Of het nou
Baros is, Kollet, Nedved, Tomas Galasek
of ik. Iedereen vindt het eerste jaar dra
matisch. Baros kwam het eerste jaar ook
nauwelijks aan spelen toe. Buiten het
voetbal zijn er ook niet veel Tsjechen die
een buitenlands avontuur opzoeken.
Iedereen wil het liefste blijven waar hij
geboren is. Daar is het goed, fijn en
mooi. De meeste Tsjechische voetballers
blijven ook niet zo lang in het buiten
land. Kijk naar Karei Poborsky. Hij had
nu nog in het buitenland kunnen spelen.
Maar hij had er genoeg van. Hij vond
het mooi geweest. Inter wilde hem, Lazio
bood hem een nieuw contract aan. Hij
vond het na zes jaar welletjes.'
Drie aanbiedingen
Volgens Grygera is Poborsky nog altijd
dolgelukkig met zijn terugkeer. Vreemd,
want bij zijn club Sparta Praag is de
recordinternational na een conflict met
trainer Jaroslav Hrebik uit de selectie
gezet en door de club op non-actief
gesteld. Alles beter kennelijk dan al die
mooie en lucratieve buitenlandse compe
tities bij elkaar. Maar als het zo erg is om
Tsjechië te verlaten, waarom dan toch de
stap genomen, vraag je je af.
Grygera: 'Als ik bij Sparta Praag was
gebleven, had ik me vroeg of laat
november 2005 21
