Historische grond
Vijftien rijen nat
Niets tegen buitenlanders
goud. Het Nederlands voetbalelftal
speelt er vijf wedstrijden; in vier ervan
doet Ajacied Jan de Natris mee, die
tegen Roemenië (6-0) doel treft.
Dramatisch is het onverdiende verlies
tegen de latere winnaar Uruguay, dat
vlak voor tijd een strafschop cadeau
krijgt van scheidsrechter Vallat. Deze
wedstrijd wordt bekeken door zo'n veer
tigduizend toeschouwers, wel even wat
meer dan de vijfhonderd die het Stade de
Colombes bevolken tijdens Nederland -
Roemenië. Zij zitten in een langgerekt
stadion, met atletiekbaan, omgeven
door twee sobere overdekte en twee
onoverdekte tribunes.
Het stadion, ontworpen door Louis
Faure-Dujarric, is veertien jaar later het
decor van het tweede WK voetbal uit de
historie. In de Tweede Wereldoorlog
bezetten de nazi's het stadion en worden
er politieke en joodse gevangen in opge
sloten. In de loop der jaren is het stadion
vooral als rugbystadion in gebruik, met
als bespeler Racing Club.
In 1981 fungeert het stadion als filmset:
zowel Escape To Victory (met onder
anderen oud-Ajacied Co Prins en Pelé en
geregisseerd door John Huston) als
Chariots Of Fire (regie: Hugh Hudson)
wordt er (gedeeltelijk) opgenomen. Het
zijn momentopnamen in een stadion dat
steeds meer (letterlijk en figuurlijk)
afbrokkelt. In de zomer van 1993 wor
den de twee lange curven achter de doe
len afgebroken, uiteindelijk kunnen er
nog maar zesduizend mensen in Stade de
Colombes terecht. Maar drie jaar gele
den is men begonnen met de verbou
wing van het stadion, met het oog op
het wereldkampioenschap rugby van
2007. Het Stade de Colombes zal dan
20.000 toeschouwers kunnen herbergen
en beschikken over een mobiel dak.
Voor Ajax, zijn supporters en de journa
listen is het Stade de Colombes in 1969
een grote onbekende. De eerste berich
ten in Het Parool zijn niet bepaald flat
teus. Onder de kop 'Stade de Colombes
is verwaarloosd' schrijft een correspon
dent vanuit Parijs: 'Het Stade de
Colombes is een ongemakkelijk stadion:
de zitplaatsen bieden geen enkel com
fort. Maar het voornaamste bezwaar is
dat het zo verwaarloosd is en dat bete
kent: zelden en slecht schoongemaakt.
Het is er ronduit vies. Het speelveld is
ook niet meer ingericht op het spelen
van voetbalwedstrijden. Naast het
stadion zijn een paar kleiveldjes die als
parkeerterrein dienst doen, maar bij een
klein regenbuitje zijn deze terreinen al
volkomen ontoegankelijk.'
Een paar dagen later stuurt de krant zijn
eigen verslaggever Klaas Peereboom op
onderzoek uit: 'Het veld is egaal, het
gras krachtig, maar niet overal aanwezig
en men mag aannemen dat manager
Marcel Beaufils bijtijds de rugbydoelpa-
len zal verwisselen voor de FIFA-kooien.
Ter weerszijden van het veld zijn zit-
tribunes door twee machtige, hoge daken
ten dele beschut. Hier zijn alle plaatsen
genummerd en van deugdelijk hout,
cement of ijzer vervaardigd. Als het
regent taxeer ik dat men op de onderste
vijftien rijen zeer nat zal worden.'
Peereboom vallen twee zaken op: 'Het
ontbreken van reclame en het ontbreken
van iets dat - indien publiek door
Cupemoties overmand de arena wil
binnenrukken - op een deugdelijke
bescherming van de spelers zou kunnen
lijken.' Ook beschikt het stadion niet
over een lichtinstallatie, waardoor de
wedstrijd om drie uur 's middags
gespeeld zal worden.
In de twee weken die tussen de wedstrij
den in Lissabon en Parijs liggen, groeit
langzaam een Ajax-hysterie in Neder
land. De belangstelling voor de wed
strijd is nog groter dan die voor de
uitwedstrijd tegen Dukla Praag, zo'n
twee jaar eerder, toen voor het eerst een
massale groep Ajax-supporters de grens
over trok. Maar die Ajax-supporters
moeten zich in Parijs wel anders gaan
gedragen dan in Praag, waarschuwt S.
Tas in een opmerkelijk stuk in Het
Parool: 'De Fransen houden van een
goede grap en een beetje opwinding. Zij
zijn zelf ook opgewonden bij internatio
nale wedstrijden. Zij waarderen elke
goeie supportersmop (bij internationale
rugbywedstrijden komen zij zelfs met
levende hanen als symbool van
Frankrijk aantreden, wat niet eens zo'n
goeie mop is), maar er zijn grenzen.
Toen het Ajax-legioen in Praag neer
streek, leek het dat sommige Nederlan
ders meenden zich in het buitenland
alles te kunnen veroorloven en daar
boven de wet te staan. Probeer dat niet
in Parijs. De Parijzenaar is volstrekt niet
onder de indruk van de komst van
vreemdelingen; hij ziet er dagelijks
duizenden of liever hij ziet ze niet want Eusebio heeft op de lat gekopt;
hij heeft er geen aandacht voor. terwijl doelman Gert Bals op de
grond tuimelt, werkt uitblinker
De politie kan hier heel hard zijn als Barry Hulshoff de bal weg.
het moet. Sinds de meidagen hebben
de studentenrellen niet opgehouden;
het politiekorps hier is dus in voort
durende training.'
Niettegenstaande deze woorden trekken
zo'n veertigduizend Nederlanders naar
de Franse hoofdstad. Daaronder vrijwel
alle spelersvrouwen, die voor het eerst in
de Ajax-historie hun echtgenoten in het
vliegtuig vergezellen naar een Europa-
Cupwedstrijd, een geste van het bestuur
na de zege in Lissabon. En wie mocht
denken dat alleen tegenwoordig triviaal
non-nieuws in de media verschijnt: Leo
Bolle laat ons in Het Parool weten
dat alleen Velibor Vasovic en Inge
Danielsson naar Parijs zijn gekomen
zonder hun vrouw. 'Dat is niet omdat
het bestuur van Ajax iets tegen buiten
landers zou hebben, maar omdat
Vasovic en Danielsson allebei nog
zeer kleine kinderen hebben.' Voorzitter
Jaap van Praag benoemt Jo Bals tot aan
voerster van de vrouwen, kondigt aan
dat alleen de getrouwde vrouwen
de nacht na de wedstrijd bij hun
oktober 2005 45
