tt#ü 'In Zuid-Afrika is het heel gewoon om een doelpunt op een heel uitbundige manier te vieren' we mochten het hotel niet uit toen we in Johannesburg waren. Ik had anders graag een barbecue georganiseerd voor het hele team. En we hadden kunnen zwemmen. 'Toen we in Kaapstad waren ben ik met Nigel en Boukhari naar een wijk gegaan die vergelijkbaar is met Westbury. Ze namen foto's en zagen het leven. Ze wisten niet wat ze zagen. Ik hoefde niets uit te leggen. Nu weten zij wel waar ik vandaan kom. En dat vind ik fijn. Ik zal zelf nooit vergeten waar ik vandaan kom. Westbury zit voor altijd in mijn bloed. Ook al woont mijn moeder inmiddels ergens anders. Gelukkig is er in ons gezin nu geld om in een betere buurt te wonen. Dat heeft mijn moeder wel verdiend. Ik wil dat het haar aan niets ontbreekt. Ik wil ook eigenlijk niet dat ze zelf dat grote huis onderhoudt. Maar ja, de bediende die ze eerst op mijn aanraden had aangenomen, heeft ze ook weer ontslagen. Het moet name lijk allemaal precies zo gaan als mijn moeder het wil. Toen dat niet lukte, heeft ze er meteen een streep onder gezet. Een tuinman is nu nog het enige personeel. Ik wil heel graag dat mijn moeder het wat rustiger aan zou doen, maar zij doet het liever allemaal zelf. Ik ben het er niet mee eens, maar wie ben ik?' Steven Pienaar, international, speler van Ajax... Pienaar: 'Ja, maar dat zegt niets. Mijn moeder is de baas. Nog steeds.' Geeft ze je ook adviezen over je voetbal keuzen? Pienaar: 'Ja, toen ik terugkwam van mijn blessure, heeft ze me op het hart gedrukt om naar Engeland te gaan. Dat zou ze het liefste zien. "Waarom ga je niet weg bij Ajax?" vroeg ze me. En toen zei ik dat ik geduld moest hebben. En dat het erom gaat om de juiste keuze op het juiste moment te maken. Haast kan je verleiden tot een verkeerde move. Geduld is een schone zaak. Op den duur is Engeland het beloofde land. De Spaanse competitie is ook mooi, maar in Engeland is de atmosfeer perfect. Daar voel je wat voetbal is. En wat voetbal moet zijn.' De vreugdesdansjes Het is te hopen dat Pienaars moeder, die we dankbaar moeten zijn voor de opvoeding van een van Ajax' beste spe lers, niet in alles haar zin krijgt. Want aan het einde van het seizoen zagen we weer hoe fantastisch Pienaar kan voet ballen. Hij leek weer helemaal de oude, en doet denken aan Davids in zijn beste dagen. Pienaar speelde meestal op rechts, in plaats van op zijn geliefde nummer-1 O-positie. En hij vond het net. Na ieder doelpunt volgt een openbare dansles bij de cornervlag. Pienaar lacht. 'Ik ben blij dat ik het seizoen goed heb afgesloten. Scoren hoort daarbij. En de dansjes dus ook. En ja, over die positie als rechtsbuiten, wat zal ik erover zeg gen? Ik heb tegen Blind hetzelfde gezegd als ik tegen Koeman zei. Ik wil liever niet als rechtsbuiten spelen. Ik heb een absolute voorkeur voor de nummer-10- positie. Maar we speelden vaak zonder nummer 10. Het is wel Blinds bedoeling om met een 10 te spelen. Dat gebeurde in het begin ook. Ik kwam er op die plek in voor Rafael. Mijn tweede wed strijd onder Blind, tegen Heerenveen, speelde ik op 10, en de volgende wed strijd tegen Willem II ook. Maar daarna liep het anders. Mauro raakte gebles seerd, en Blind had geen alternatieven. Ik heb er heel open over gesproken met de trainer. Hij vroeg me het voor het team te doen, en dus voelde ik me ver plicht als rechtsbuiten te spelen. Zonder problemen, zonder morren. Als ik maar speel. En als het dan ook nog loopt, zoals in de laatste wedstrijden, en je scoort, dan heb je niet de neiging om te klagen. 'Die dansjes zijn spontaan begonnen. In Zuid-Afrika is het heel gewoon om een doelpunt op een heel uitbundige manier te vieren. Dat ben ik zo gewend. Als ik bij Ajax scoor, moet ik ook zoiets doen. Voor mij hoort een dansje erbij. Het hoort bij de euforie. En Nigel vindt het leuk om met me mee te doen. In Nederland vindt men het niet altijd even leuk, maar dat kan me niet schelen. Het is niet bedoeld om tegenstanders te ver nederen, maar om mijn geluk te vieren. Ik moet zeggen dat Nigel het steeds beter onder de knie begint te krijgen. Hij komt er wel. Talent heeft hij zeker. Als danser.'

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2005 | | pagina 23