De week van.
De ontlading is groot. Van den Brom wordt verrast door Gaston Sangoy en Pierre Tosch die de waterzak over hem leeggooien.
Ontknoping
De - ruime - week eindigt in
Breda. Daar komt de competitie
tot een bizarre ontknoping. 'We
hadden het niet in eigen hand.
We speelden om te winnen en in
eerste instantie keken we niet
naar een groot aantal doelpunten.
Na de eerste helft stonden we met
3-0 voor, maar toen al had het
verschil veel groter kunnen zijn.
Feyenoord stond ook voor,
waardoor wij met iets van 10-0
moesten winnen. We vroegen aan
de spelers: "Wat is reeël?" Zij
waren het erover eens dat een
6- of 7-0 ruststand ook had
gekund. Het zou dus eigenlijk op
basis van het doelsaldo kunnen
lukken. Nou, toen we dat hardop
hadden uitgesproken, konden
we de spelers amper in de kleed
kamer houden. Ze wilden naar
buiten, voetballen. Bij een 6-0
voorsprong voor ons en nog
vijftien minuten te gaan, hoorden
we dat het 2-0 was geworden
voor Feyenoord. Zelf moesten we
er dan nog zeven maken. Dan
geloof je er niet meer in. Maar
PSV - Feyenoord was ongeveer
tien minuten later begonnen en
na het laatste fluitsignaal in
Breda begon voor ons het wach
ten. Robert Zwinkels kreeg door
dat PSV gelijk had gemaakt, 2-2.
Wij stonden al te dansen, terwijl
het daar nog niet eens afgelopen
was. Bij 3-2 voor PSV trokken we
de champagneflessen al open.
Gekkenwerk eigenlijk, want er
werd in Eindhoven nog altijd
gespeeld. Maar we hadden de
hoop en het vertrouwen dat het
goed zat.'
Dat gevoel bedroog niet. Feye
noord wierp door de nederlaag
de schaal zo in de schoot van
Jong Ajax. Voordat de trainer
voor de fotograaf moest poseren,
werd hij van achteren aangeval
len. 'Ik was zelf net zo gek,'
geniet Van den Brom nog na.
'Ik had niet gezien dat ze achter me
kwamen aanlopen en die waterzak
in mijn nek gooiden. Maar van mij
mogen ze dat elke keer doen als we
kampioen worden!'
juni 2005 1 7
