Eentje! Boesingheliede De wedstrijd 16 september 1987 Ajax-Dundalk FC 4-0 (0-0) hij gaf nu meestal de voorkeur aan Hennie Meijer in de spits. Dat gold ook voor de eerste Europa-Cup-2-wedstrijd van dat seizoen, tegen Dundalk, nota bene uit Stapletons geboorteland. In de rust, bij een blamerende 0-0 stand, ver ving Cruijff Meijer door Stapleton. Ajax liep in het laatste half uur alsnog weg van Dundalk; vijf minuten voor tijd bepaalde Stapleton met een intikker de eindstand op 4-0. Zou zijn eerste doelpunt als Ajacied Stapleton over de streep trekken? Niet bepaald, de 31-jarige vriendelijke Ier bleef falen en was veelal tweede of zelfs derde keus. Zelfs zijn sterke punten waren amper meer te herkennen. Stapleton verloor veel kopduels, miste kansen, en kaatste óf te hard óf te zacht. Stapleton was een miskoop; de sfeer binnen Ajax - die al verziekt was door het opstappen van Frank Rijkaard, de slechte verhouding tussen het bestuur en Cruijff en de slechte resultaten in de competitie - werd steeds slechter. In de Europa Cup leefde Ajax op, althans qua resulaten. In Dundalk beleef de Stapleton zijn finest hour als Ajacied - vóór de wedstrijd. Honderden handteke ningenjagers belaagden hun (meest?) beroemde landgenoot, die overal als een vedette werd ontvangen. Het bestuur van Dundalk vroeg vriendelijk aan Ajax of het Stapleton in de basis wilde zetten. Men kreeg zijn zin, maar Stapleton speel de een beroerde wedstrijd, waarin hij ook een aantal kansen miste. Na een uur verloste Cruijff hem uit zijn lijden door Hennie Meijer het veld in te sturen, die vlak voor tijd wél scoorde (0-2). Later verklaarde Stapleton zijn wissel als zeer vernederend te hebben ervaren, in zijn geboorteland, met familieleden en vrien den op de tribune. Half oktober gaf Stapleton aan Ajax te willen verlaten. 'Ik denk dat het voor beide partijen het beste is als ik terugga naar Engeland. De overschakeling blijkt gewoon te groot te zijn. Ik pas gewoon niet in het Ajax-systeem. Ik heb er geen moeite mee dat te erkennen. In Engeland heb ik veertien jaar volgens hetzelfde concept gespeeld. Daaraan ben ik gewend geraakt. Het is jammer dat het zo is gelopen. Er wordt in de Britse pers druk gespeculeerd over welke club mij wil overnemen. Tot dusver heeft nie mand zich officieel gemeld. Als er een club komt, verwijs ik die naar het Ajax- bestuur. Als ik aan mijn contract wordt gehouden, dan dien ik dat normaal uit. Als ik vertrek moet dat met volledige instemming van Ajax plaatsvinden. Ik ben door Ajax netjes behandeld, dan behoor ik mij ook netjes op te stellen.' Stapleton, een van de beste betaalde Ajacieden, had ook problemen thuis; zijn vrouw kon totaal niet aarden in Badhoevedorp, in het landelijke Boesingheliede. Begin november kreeg de situatie een merkwaardige wending, toen een hernia bij Stapleton werd geconstateerd (net op het moment dat hij bijna rond was met Newcastle United). Johan Cruijff, toch niet bepaald sterk in het toegeven van eigen fouten, greep de hernia van Stapleton aan om het falen van zijn aan koop te verklaren (daarbij gemakshalve vergetend dat Stapleton in deze periode in de wedstrijden van het Ierse elftal wél goed presteerde): 'Ik heb sterk de indruk dat hij met die rugblessure naar Amsterdam kwam. Ik wist dat niet, maar hij ook niet. Ik dacht eerst nog dat hij problemen had met het Nederlandse voetbal, in Engeland zijn de ballen langer onderweg, hier wordt snel over de grond gespeeld. Ik kende hem als een beweeg lijke spits, maar hij zat helemaal vast. Hij heeft een contract voor drie jaar, ik wilde hem niet laten afbranden. Plotseling kon hij zich tijdens een trai ning helemaal niet meer bewegen, her nia. Toen begreep ik wat er aan de hand was. Hij heeft natuurlijk nog een contract, maar ik weet niet hoe hij straks terugkomt, op zijn leeftijd valt het niet mee om op het oude niveau te komen na een zware operatie.' Dat bleek. Nadat Stapleton eind januari weer fit was, bleek er al helemaal geen plaats meer te zijn voor de Ier bij Ajax. Cruijff was vertrokken en het interim- trainerstrio Hulshoff, Kohn en Haarms gaf de voorkeur aan John Bosman als diepe spits. De opvolger van Van Basten bleek al in de Meer te spelen. Stapleton speelde in slechts zes Ajax-wedstrijden mee, meestal niet eens de volle negentig minuten. In maart werd hij uitgeleend aan Derby County, en na het EK 1988 in West-Duitsland, waarin hij met Ierland speelde, verkocht Ajax hem aan het Franse Le Havre. Blackburn Rovers, Huddersfield en Bradford City waren de laatste clubs van Stapleton, alvorens hij in 1994 als voetballer stopte. Tegenwoordig werkt hij voor de televi sie, in Ierland en met name voor het tele visiekanaal van Manchester United. Over zijn Ajax-periode wenst hij niet meer te spreken; namens een woord voerder laat hij weten 'geen tijd te heb ben'. (De smoesjes worden er in de loop der jaren niet beter op.) In september 1999 deed hij dat in dit blad overigens nog wel: 'Als ik niet geblesseerd was geraakt, op het moment dat ik me net had aangepast, was het misschien anders gelopen.' Misschien. Stapleton weet doelman Jan Nederburgh van Roda JC te passe ren, maar de bal komt niet in het doel terecht. Links Rob Witschge, rechts Roda's Eugène Hanssen. Zijn enige doelpunt voor Ajax scoorde Frank Stapleton tegen landgenoten. In het Europa- Cup-2-duel tegen het Ierse Dundalk FC bepaalde de spits de eindstand op 4-0. Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: J. M. Enriquez Negreira (Spa) Scoreverloop: 65. Rijkaard 1 -0,73. Blind 2-0,81Winter 3-0,85. Stapleton 4-0 Ajax: Menzo; Blind, Spelbos, Boeve, Wouters; Rijkaard, Bosman (65. Winter), Mühren; Van 't Schip, Meijer (46. Stapleton), Roy Dundalk FC: O'Neill; Lawless, McCue, Malone, Shelly; Wyse, Cleary, Murray; Kehoe, Eviston (72. Gorman), Newe mei 2005 61

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2005 | | pagina 61