Historische grond
Tour de France
Meest gevreesde tegenstander
met grote betonnen bogen en gewelven,
diepe tribunes, die slechts heel lichtjes
opliepen en rond het stadion liep een
fraaie, lange, ovale wandelpromenade.
De ligging ervan was typisch voor
Garniers idee van de Industriële Stad: af
gelegen, duidelijk afgebakend, met
rechte wegen ernaar toe. Het stadion, of
zeg maar: sportcomplex, was geschikt
voor vele sporten aangezien het be
schikte over een velodroom en atletiek-
piste. Ook rugby werd er populair;
voetbal was in de begintijd een minder-
heidssport. Mede door de Eerste
Wereldoorlog duurde het lang voordat
het stadion af was, maar juist weer van
wege de herstelbetalingen die Duitsland
na 1918 moest afdragen, kon het
stadion in de jaren twintig afgebouwd
worden.
Met de komst van de nieuwe fusieclub
Olympique Lyon veranderde ook de
functie van het stadion, dat veel meer
een voetbalstadion werd (in 1938 ging
het WK voetbal bijvoorbeeld nog aan
Lyon, toen toch de tweede stad van
Frankrijk, voorbij). De wielrenbaan, ge
regeld decor van de aankomst van Tour
de France-etappes, kwam aan zijn einde.
De grootste veranderingen vonden
plaats voor het EK voetbal in 1984, dat
wél Lyon aandeed. De atletiekbaan werd
verwijderd, en de hoofdtribunes kwa
men dichter op het veld te liggen. En
achter de doelen verrezen ook hogere en
steilere tribunes. De tribunes aan de
lange zijden werden mede gedragen
door verticale kolommen, die de tribune
als geheel het gezicht van een 'voetbal-
doel' geven. Daarvoor moeten we wel
met enige fantasie kijken, want de 'doel
palen' stoppen niet bij de 'kruising'
maar lopen recht omhoog, waarna ze
transformeren in lichtmasten. Met al
deze verbouwingen bleef aan de binnen
kant weinig meer van Garniers
'Romeinse' gebouw over, maar dat ge
mis 'compenseerde' men door de
Romeinse buitenkant ondanks alle aan-
en bovenbouw intact te laten. En ook de
ovale wandelpromenade is er bijvoor
beeld nog. Het wereldkampioenschap
voetbal dat Frankrijk mocht organise
ren, in 1998, ging nu niet meer aan Lyon
voorbij, en inmiddels is het Gerland een
modern stadion, met een classicistische
buitenkant. Een mooie combinatie, die
door de sportieve opgang van Olympiqe
Lyonnais in de 21ste eeuw nog meer
cachet krijgt.
Voor Ajax, dat opvallend genoeg weinig
Europese historie in Frankrijk heeft lig
gen, was in 2002 Olympique Lyon de -
vooraf - meest gevreesde tegenstander in
de Champions-Leaguegroep met Inter-
nazionale en Rosenborg. Vanuit histo
risch oogpunt was die 'angst' opvallend
want het landskampioenschap van 2002
was het eerste uit de clubgeschiedenis
geweest. Maar met spelers als de
Braziliaanse international Edmilson, en
de aanvallers Sonny Anderson (ook
Braziliaan) en Sidney Govou was
Olympique een geduchte tegenstander,
waarvan Ajax overigens wel de wed
strijd in de Aren A gewonnnen had (2-1).
Stade de Gerland is uitverkocht (40.000)
als op 30 oktober 2002 beide teams er
hun vijfde groepswedstrijd afwerken.
Ajax staat derde in de poule, op twee
punten van koploper Olympique Lyon
en met evenveel punten als Internazio-
nale. Verliezen is uit den boze, een ge
lijkspel is een goed resultaat, maar winst
zou een flinke opstap naar de tweede
ronde zijn. Aan een zege wordt echter
niet gedacht, zeker niet na de teleurstel
lende 1-1 waar Ajax vier dagen eerder
thuis tegen RKC genoegen mee moest
nemen. En in Gerland had Olympique in
de eerste twee poule wedstrijden reeds
acht keer gescoord!
boven: In het lege stadion werkte
Ajax zoals gebruikelijk een dag voor
de wedstrijd tegen Olympique een
training af.
onder: Gerland biedt plaats aan
40.000 toeschouwers.
mei 2005 35
