'Als je als voetballer in een moeilijke
situatie zit, moet je niet hard praten
maar hard werken'
Kolen uit het vuur
Mijn voeten, Zijn handen
goed, ontspannen en zelfverzekerd
gevoeld. Maar ik heb altijd zeker gewe
ten dat ik binnen afzienbare tijd bij een
club aan spelen zou toekomen. Er zaten
genoeg clubs te wachten op mijn
beschikbaarheid. Ajax was niet mijn eer
ste optie, maar gelukkig vonden Ajax en
ik tenslotte een oplossing en keerde ik
terug. En dat was maar het beste ook.
Stel je voor dat ik bij een andere
Nederlandse club was terechtgekomen.
Want dat was op een gegeven moment,
na het sluiten van de transfermarkt, het
enige alternatief. Of ik had tot januari
moeten wachten. Maar dat wilde ik niet.
Het was beter het Ajax-shirt weer aan
te trekken.'
En dat terwijl jouw zaakwaarnemer met grote
stelligheid had beweerd dat je nooit meer voor
Ajax zou spelen.
Trabelsi: 'Ja, maar dat is gezegd in een
tijd dat Ajax en ik echt grote problemen
met elkaar hadden. Toen zijn er van bei
de kanten dingen gezegd die je niet hele
maal serieus moet nemen. Het hoorde er
ook een beetje bij. Uiteindelijk ga je dan
een keer met elkaar om de tafel zitten en
dan ga je het erover hebben. En dan
blijkt dat je er toch allebei het gelukkigst
van wordt om weer aan de slag te gaan.
Dan moet je van twee kanten ook niet
meer zeuren over nare dingen die we
hebben geroepen. Ik was heel blij met
het gesprek dat ik toen als eerste met
Ronald Koeman heb gehad. Dat was een
goed gesprek. Uiteindelijk is de conclusie
dat je moet kunnen vergeten. Ik moest
vergeten en Ajax moest vergeten. Daarin
zijn we gelukkig geslaagd. Nu is het ver
leden tijd. Nu speel ik voor Ajax. Tot
mijn contract eindigt.'
Volgens het evangelie van Van Os zal de
arbeidsrelatie toch wel een jaar voor de
afloop worden afgekocht door een geïn
teresseerde. Ajax een transfervergoeding,
Trabelsi een aanvaardbaar salaris en een
mooie club. Iedereen gelukkig, behalve
de Ajax-fan. Maar dat het goed komt
met de carrière van Trabelsi staat niet
alleen voor hem vast. Hij geldt als een
der besten op zijn positie.
Trabelsi: 'Ik weet niet wat er gaat gebeu
ren. Ik ben professional. Dat maakt dat
je altijd de top wilt halen, dat je met de
beste spelers wilt spelen en dat je alle
mogelijke prijzen wilt winnen. Ik weet
niet of ik bij Ajax blijf of niet. Daarover
moeten we nog overleg hebben. Maar ik
zal hoe dan ook nooit vergeten hoe
belangrijk Ajax voor mij is, of is ge
weest. Ik heb alles aan Ajax te danken.
Ze hebben me alles gegeven. Het kampi
oenschap, de beker, de kwartfinale
Champions League. Dat men mij nu
kent in Europa komt door Ajax. Maar ik
heb ook alles aan Ajax gegeven. Dat is
de andere helft van de waarheid. In ons
conflict leek het er ten onrechte om te
gaan wie wie dankbaar moest zijn. Ajax
is een fantastische club. Maar het is
geen kwestie van dankbaarheid. Ajax
heeft spelers nodig, en spelers hebben
Ajax nodig. Je bent min of meer het
zelfde. Je bent een. De ene hand wast
de andere. Daarbij past niet zoiets
als dankbaarheid.'
Ondanks het grote vergeten, blijft het
spijtig dat het zo moest ontaarden.
Trabelsi's zaak was een testcase. Als hij
in het gelijk was gesteld, was dat niet
alleen voor Ajax een ramp geweest. Het
zogenaamde optiebeding is een van de
antwoorden die zijn gevonden op het
Bosmanarrest en waarvan veel clubs zich
bedienen. Als de arbitragecommissie
Ajax in het ongelijk had gesteld, zou de
club eenzelfde probleem met andere spe
lers hebben gekregen. Niet voor niets
waren degenen met wie Trabelsi in die
periode nog contact onderhield net de
spelers die in een soortgelijke positie
zaten: Maxwell, Pienaar, Yakubu.
Trabelsi had de pech de kolen uit het
vuur te moeten halen voor de anderen.
Hij verloor de feitelijk collectieve strijd.
Na heel veel ellende.
Trabelsi: 'Spijt heb ik niet. Als ik iets
doe, sta ik er altijd voor honderd pro
cent achter. Anders doe ik het niet. En
dan kan je dus geen spijt hebben. Ook
niet als iets anders loopt dan je had
gehoopt of verwacht. Je bent er met je
volle verstand bij geweest. Ik hou niet
van spijt. Als je weet dat je gelijk hebt, is
spijt geen optie. En ik wist honderd pro
cent zeker dat ik gelijk had. Het is ook
niet zo dat ik over één nacht ijs ga. Ik
overleg dit soort keuzes altijd met mijn
omgeving. Advocaat, zaakwaarnemer,
vrouw, vrienden worden allemaal
gevraagd naar hun mening. En dan bel
ik ook nog vaak met mijn moeder, of
mijn vader. Niet omdat ik onzeker ben,
of mijn mannetje niet sta. Want hoewel
ik veel mensen naar hun mening vraag,
heb ik eigenlijk genoeg aan mijn eigen
inzicht. Ik heb niemand nodig om een
standpunt te bepalen. Maar je bent gek
als je dat standpunt niet toetst aan de
mensen die je na staan en die je kunt ver
trouwen. In dit geval was iedereen het
met me eens.'
Daarmee suggereert Trabelsi het tegen
deel van de algemene aanname die luidt
dat hij zich door verkeerde en incapabele
mensen heeft laten influisteren, opjutten
en gekmaken. En hoewel hij meende vol
ledig in zijn recht te staan, was het voet-
baljuridische oordeel uiteindelijk anders.
Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn
sowieso niet hetzelfde.
In zijn min of meer zelfgekozen isole
ment hield hij zijn rug recht. Trabelsi
werkte gewoon door. Als de ontslagen
man die het voor zijn vrouw niet wil
weten, en voor de buurt. Die nog iedere
dag om half negen met een broodtrom
meltje onder zijn snelbinders op de fiets
stapt, en om half zes thuiskomt voor een
kopje thee met een kaakje en de aardap
pelen met jus.
Trabelsi: 'Als ik in mijn eentje getraind
had, kwam ik thuis en was er niets aan
20 Ajax Magazine
