The Comeback Kid
Hatem Trabeisi
Als er met iemand geen onwerkbare arbeidsrelatie is, dan met Hatem Trabeisi. The Comeback Kid dendert langs de
lijn alsof Ajax zijn lust en zijn leven is. Zo was het niet altijd. Door een slepende juridische kwestie stond Trabeisi
meer dan een half jaar op non-actief. Nadat de arbitragecommissie van de KNVB Trabeisi cum suis in het ongelijk
gesteld had, begroeven beide partijen ten langen leste de strijdbijl en besloot de Tunesiër het spelen als rechtsachter
van Ajax niet als een taakstraf op te vatten. Gelukkig.
tekst Raymond Bouwman
fotografie Tessa Posthuma de Boer
Ervan uitgaande dat er achter
de stellingname van Ajax'
directie altijd een doorwrochte
strategische visie zit, kunnen
we stellen dat het lichten der
eenzijdige opties een meesterzet is
geweest. Anders had de Tunesische
vedette allang bij een andere Europese
topclub (Arsenal) gespeeld. En nu heb
ben we hem nog. Of weer. Een uitkomst
met alleen maar winnaars, want ook
Trabeisi zelf maakt alles behalve een
ongelukkige indruk. En dat terwijl het
stroeve spel van de geachte collega's toch
niet altijd zijn feestje zal zijn geweest. In
een seizoen vol rampoefeningen is
Trabeisi een opvallende en aangename
uitzondering.
Trabeisi: 'Ik doe altijd mijn best. Ik train
hard en speel de wedstrijden geconcen
treerd. Honderd procent zet ik me in. Zo
denken alle spelers. Maar bij de een lukt
het en bij de ander niet. Dat het bij mij
redelijk goed ging en gaat, heeft voor een
deel toch ook te maken met de... laten
we zeggen "kleine uitdaging" van mijn
terugkeer. Ik wilde aan iedereen laten
zien dat ik het nog kon en dat ik juist
wel een goede prof ben. In de periode
dat ik weg was, kreeg ik veel keiharde
kritiek van de journalisten in Nederland
en die in Tunesië. Ze kenden mijn men
taliteit heus wel in Tunesië. Maar jour
nalisten hebben daar ook internet. Ze
lezen dingen vanuit Nederland over mijn
situatie en konden kennelijk de verlei
ding niet weerstaan dezelfde dingen te
schrijven. Men ging ervan uit dat ik als
mens niet deugde en dat het mij alleen
om het geld te doen was. Ik kon me er
niet tegen verdedigen, maar zo lag het
natuurlijk niet. Daarom was het mij
helemaal niet te doen. Zo zit ik niet in
elkaar. Ik moet altijd eerst gewoon hard
werken. Hard werken, presteren en
serieus met mijn vak bezig zijn.
'En zo leefde ik ook naar mijn rentree
toe. Toen Ajax en ik overeen waren
gekomen dat ik weer zou gaan spelen,
wilde ik wel heel graag bewijzen wie ik
werkelijk ben. Dat is gelukkig redelijk
gelukt. We verloren de eerste twee wed
strijden die ik meedeed, maar ik speelde
niet slecht. Ik was heel erg gemotiveerd.
De moeilijke periode die ik had doorge
maakt, had mij sterker gemaakt. Dat is
de story of my life. Moeilijkheden over
win ik. Ik heb het in de nationale ploeg
ook meegemaakt. Vier jaar heb ik in de
selectie gezeten, terwijl ik nooit speelde.
Ik zat op de bank, of zelfs op de tribune.
Mij hoorde je er niet over. Met geen
woord sprak ik erover. Niet tegen jour
nalisten, niet tegen collega's. Alleen
familie en vrienden wisten hoe ik erover
dacht. Dat was genoeg. Ik wist dat ik
ooit het ongelijk zou gaan bewijzen. En
zo is het ook gegaan. Als je als voetballer
in een moeilijke situatie zit, moet je niet
hard praten maar hard werken. Ook
daarom geef ik niet veel interviews. Ik
vind dat ik alleen op het veld kan laten
zien dat ik goed ben. Zo heb ik me ook
proberen op te stellen tijdens het conflict
met Ajax. Ik had geen twijfels over mijn
niveau. Natuurlijk niet. Ik ben toch voet
baller?! Dat ben je ook als je tijdelijk niet
speelt. Ik was er zeven, acht maanden
uit, maar ik ben nooit gaan twijfelen
mijn kwaliteiten.'
aan
Als je zo van hard werken houdt, moet je het
spelen zelf toch heel erg hebben gemist?
Trabeisi: 'Dat is voor iedere voetballer
moeilijk. Maar ik kon er niets aan veran
deren. Het was nu eenmaal zo gegaan.
Elke speler komt problemen tegen op
zijn pad. Ik had het geluk dat ik met de
nationale ploeg de Africa Cup kon win
nen. Dat was natuurlijk fantastisch.
Tunesië wint het Afrikaanse kampioen
schap, dat was bijna te mooi om waar te
zijn. Helemaal omdat het in ons eigen
land was. Het was net zo verrassend als
Griekenland dat Europees kampioen
werd. Achteraf bleek het ook mijn abso
luut enige positieve ervaring in 2004. De
rest was alleen maar negatief. Ik kwam
terug en even later trainde ik alleen maar
voor mezelf. Dat was wel een anticli
max. Veel spelers deden hun voordeel
met het winnen van de titel. Ik niet. Ik
kwam in de moeilijkste periode van mijn
carrière terecht. Ik trainde in het
Olympisch Stadion. Alleen. Fysieke trai
ning. In de gym, en op de atletiekbaan.'
Miste je de bal niet vreselijk?
Trabeisi: 'Ja, natuurlijk miste ik de bal.
De bal, de jongens, de wedstrijden, de
punten. Maar wat kon ik doen? Het was
beter dan niets. En ik werd er echt niet
triest van, om zo in mijn eentje bezig te
zijn. Ik wist dat het goed zou komen.
Vroeger of later. En toch, als ik van tevo
ren had geweten dat het zo lang ging
duren, had ik me waarschijnlijk niet zo
19
