'Nederland won
de finale van
Rusland, onder
andere door
dat prachtige
doelpunt van
Van Basten.
Vanaf de
volgende dag
heb ik alleen
maar aan voet
bal gedacht'
je alweer aan het volgende goede en
mooie moment. Het gaat allemaal te snel
om stil te blijven staan bij iets dat al
geweest is. Nu ben ik bij Ajax. Ook met
mijn hoofd. Maar ik zal het natuurlijk
nooit vergeten. Zoiets komt maar één
keer voor in het leven, normaal gespro
ken. Veel grote spelers hebben deze titel
nooit gewonnen.'
Tot de grote spelers wordt Charisteas bij
Ajax niet, of nog niet, gerekend.
Misschien komt dat door zijn stijl, die
minder sierlijk is dan van de opgehemel-
den in de selectie. Soms lijkt het bij Ajax
belangrijker op de rondo te excelleren
dan een wedstrijd te winnen. Voor res
pect voor een Europees kampioen zijn de
meesten te druk met zichzelf. Want om
een nieuwe collega voor de camera uit te
roepen tot een Mr. Bean, is waarschijn
lijk olijk bedoeld, maar heeft niet de
toon van ontzag die gepaster zou zijn.
Charisteas heeft een palmares waarvan
de spelers in kwestie alleen kunnen
dromen.
Charisteas: 'Ik weet wel dat ze me Harry
noemen. Maar dat is niet bij Ajax uitge
vonden. Daarmee is men in Duitsland al
begonnen. Daar ben ik voor het eerst zo
genoemd. Iedereen heeft dat overgeno
men. Ik vind het prima. En ik hoorde op
televisie dat Van der Vaart en Sneijder
mij ook af en toe Mr. Bean zouden noe
men, maar daarvan heb ik zelf nog nooit
iets gemerkt. Nog nooit gehoord. Maar
misschien komt dat doordat we nog
maar weinig contact hebben gehad. Met
sommige spelers heb ik al een band opge
bouwd. Ik heb wat meer contact met
Trabelsi, Maxwell, Rosales. En natuur
lijk met Yannis. Met hen ben ik uit eten
geweest, en heb ik wat gedronken. Met
de anderen is dat nog niet gebeurd. Het
zijn ook allemaal van die jonge jongens.
In Bremen hadden ze allemaal mijn leef
tijd. Dat is anders. Niet beter of slechter,
maar anders.
'Het begin is moeilijk als je zo bij een
nieuwe club begint. Hoewel, nieuw zijn
in een groep is alleen moeilijk in die zin
dat je de anderen nog niet kent. En je zit
zelf in een hotel, in een kamer. Dat valt
niet mee. Het zijn moeilijke omstandig
heden. Maar daar moet je je als speler
direct overheen zetten. Het kan, het mag
en het zal nooit als excuus dienen.
Mensen op de tribune hebben niets te
maken met mijn leven in het Holiday Inn
en dat dat niet helemaal fantastisch is.
Ik ben hun spits en zij mogen van
mij verwachten dat ik doe wat ik doen
moet: scoren.'
Aan de hand van een concurrent
Charisteas trekt zich op aan Yannis
Anastasiou. Op het eerste gezicht lijkt
het raar dat de vorige verlosser zijn
nieuw aangetrokken concurrent op
sleeptouw neemt, maar in Charisteas'
ogen is dat in het geheel niet vreemd.
'In mijn hele carrière kan ik het altijd het
beste vinden met aanvallers,' zegt
Charisteas. 'Vraag me niet waarom, het
is gewoon zo. Yannis is ook aanvaller, en
Griek, en daarom klikt het heel goed. Ik
ben er helemaal niet moeilijk in dat wij
dezelfde positie hebben. Ik ben eerlijk en
open. Ik gun hem het allerbeste. Echt. En
niet alleen op de momenten dat hij me
helpt en wegwijs maakt in en om
Amsterdam, en bij Ajax. Het is mijn
gewoonte om alles altijd rechtstreeks
tegen iemand te zeggen. Dat is misschien
niet altijd even gemakkelijk in dit vak, of
wijs, maar het is de enige manier die ik
ken. Als je negatief over een andere colle
ga bent, of over een concurrent, dan is
dat zonde van de energie.'
Ben je er bij Ajax veel tegengekomen met
dezelfde instelling?
'Ik ken daarvoor de groep nog niet
genoeg. Yannis zit in ieder geval ook zo
in elkaar. Gelukkig maar, want natuur
lijk is hij heel belangrijk voor mij. Yannis
heeft heel veel voor mij gedaan in de eer
ste twee maanden. Hij helpt mij om zo
snel mogelijk in de groep te passen. Hij
helpt me met alles. Zo dadelijk ga ik
naar een zaak die Yannis mij heeft aange
wezen. Het is net buiten Amstelveen en
je kunt er alles kopen wat je nodig hebt
voor je huis. Borden, messen, lampen
enzovoort. Ik heb namelijk eindelijk een
huis gevonden. Het is in Badhoevedorp.
Het viel niet mee om iets te vinden. Ik
denk dat ik wel vijftien of twintig huizen
heb bekeken. Die waren het niet. Dit
huis is goed. Het moment is ook goed. Ik
hield het niet langer vol in het hotel. Nu
heb ik mijn eigen plek, eigen bed, eigen
televisie. Niet alleen kan ik eindelijk aan
een normaal leven beginnen met mijn
verloofde, maar ook de hond komt
binnenkort over uit Griekenland. Het is
een West Highland White Terrier. Zo'n
kleine. Ze heet Lara. Voor mijn vrien
din/vrouw is het ook belangrijk dat
we een eigen huis hebben. Nu komt
het normale leven, met de normale
mogelijkheden.'
Charisteas glimt van oor tot oor bij de
vaststelling dat hij nu dorpsgenoot is van
zijn beroemde voorbeeld Marco van
Basten. Alsof hij hem iedere dag zal gaan
tegenkomen voor de kassa van de plaat
selijke Albert Heijn, waar Van Basten de
meest wonderlijke boodschappen van
zijn karretje op de loopband zet.
Charisteas: 'Hij is altijd mijn voorbeeld
geweest. De allereerste voetbalwedstrijd
die ik op televisie zag was op het EK '88.
Toen was ik acht en Nederland won de
finale van Rusland, onder andere door
dat prachtige doelpunt van Van Basten.
Vanaf de volgende dag heb ik alleen
maar aan voetbal gedacht. Koeman zat
ook in dat elftal...'
Toen Charisteas acht was, zag de wereld
er heel anders uit. Zijn wereld al hele
maal. Er waren hoegenaamd geen voor
tekenen van het heldenepos waarin de
kleine Angelos een hoofdrol zou gaan
vervullen. Wie toen had voorspeld dat hij
de winnende treffer zou maken in een
EK-finale zou zijn onderworpen aan de
niet altijd even fijngevoelige en subtiele
Griekse psychiatrie.
'Ik ben geboren in Seres, een kleine stad
op zeventig kilometer van Thessaloniki.
Ik heb er zestien jaar gewoond. Ik kom
uit een typisch Grieks gezin. Een broer
april 2005 23