'Nederland won de finale van Rusland, onder andere door dat prachtige doelpunt van Van Basten. Vanaf de volgende dag heb ik alleen maar aan voet bal gedacht' je alweer aan het volgende goede en mooie moment. Het gaat allemaal te snel om stil te blijven staan bij iets dat al geweest is. Nu ben ik bij Ajax. Ook met mijn hoofd. Maar ik zal het natuurlijk nooit vergeten. Zoiets komt maar één keer voor in het leven, normaal gespro ken. Veel grote spelers hebben deze titel nooit gewonnen.' Tot de grote spelers wordt Charisteas bij Ajax niet, of nog niet, gerekend. Misschien komt dat door zijn stijl, die minder sierlijk is dan van de opgehemel- den in de selectie. Soms lijkt het bij Ajax belangrijker op de rondo te excelleren dan een wedstrijd te winnen. Voor res pect voor een Europees kampioen zijn de meesten te druk met zichzelf. Want om een nieuwe collega voor de camera uit te roepen tot een Mr. Bean, is waarschijn lijk olijk bedoeld, maar heeft niet de toon van ontzag die gepaster zou zijn. Charisteas heeft een palmares waarvan de spelers in kwestie alleen kunnen dromen. Charisteas: 'Ik weet wel dat ze me Harry noemen. Maar dat is niet bij Ajax uitge vonden. Daarmee is men in Duitsland al begonnen. Daar ben ik voor het eerst zo genoemd. Iedereen heeft dat overgeno men. Ik vind het prima. En ik hoorde op televisie dat Van der Vaart en Sneijder mij ook af en toe Mr. Bean zouden noe men, maar daarvan heb ik zelf nog nooit iets gemerkt. Nog nooit gehoord. Maar misschien komt dat doordat we nog maar weinig contact hebben gehad. Met sommige spelers heb ik al een band opge bouwd. Ik heb wat meer contact met Trabelsi, Maxwell, Rosales. En natuur lijk met Yannis. Met hen ben ik uit eten geweest, en heb ik wat gedronken. Met de anderen is dat nog niet gebeurd. Het zijn ook allemaal van die jonge jongens. In Bremen hadden ze allemaal mijn leef tijd. Dat is anders. Niet beter of slechter, maar anders. 'Het begin is moeilijk als je zo bij een nieuwe club begint. Hoewel, nieuw zijn in een groep is alleen moeilijk in die zin dat je de anderen nog niet kent. En je zit zelf in een hotel, in een kamer. Dat valt niet mee. Het zijn moeilijke omstandig heden. Maar daar moet je je als speler direct overheen zetten. Het kan, het mag en het zal nooit als excuus dienen. Mensen op de tribune hebben niets te maken met mijn leven in het Holiday Inn en dat dat niet helemaal fantastisch is. Ik ben hun spits en zij mogen van mij verwachten dat ik doe wat ik doen moet: scoren.' Aan de hand van een concurrent Charisteas trekt zich op aan Yannis Anastasiou. Op het eerste gezicht lijkt het raar dat de vorige verlosser zijn nieuw aangetrokken concurrent op sleeptouw neemt, maar in Charisteas' ogen is dat in het geheel niet vreemd. 'In mijn hele carrière kan ik het altijd het beste vinden met aanvallers,' zegt Charisteas. 'Vraag me niet waarom, het is gewoon zo. Yannis is ook aanvaller, en Griek, en daarom klikt het heel goed. Ik ben er helemaal niet moeilijk in dat wij dezelfde positie hebben. Ik ben eerlijk en open. Ik gun hem het allerbeste. Echt. En niet alleen op de momenten dat hij me helpt en wegwijs maakt in en om Amsterdam, en bij Ajax. Het is mijn gewoonte om alles altijd rechtstreeks tegen iemand te zeggen. Dat is misschien niet altijd even gemakkelijk in dit vak, of wijs, maar het is de enige manier die ik ken. Als je negatief over een andere colle ga bent, of over een concurrent, dan is dat zonde van de energie.' Ben je er bij Ajax veel tegengekomen met dezelfde instelling? 'Ik ken daarvoor de groep nog niet genoeg. Yannis zit in ieder geval ook zo in elkaar. Gelukkig maar, want natuur lijk is hij heel belangrijk voor mij. Yannis heeft heel veel voor mij gedaan in de eer ste twee maanden. Hij helpt mij om zo snel mogelijk in de groep te passen. Hij helpt me met alles. Zo dadelijk ga ik naar een zaak die Yannis mij heeft aange wezen. Het is net buiten Amstelveen en je kunt er alles kopen wat je nodig hebt voor je huis. Borden, messen, lampen enzovoort. Ik heb namelijk eindelijk een huis gevonden. Het is in Badhoevedorp. Het viel niet mee om iets te vinden. Ik denk dat ik wel vijftien of twintig huizen heb bekeken. Die waren het niet. Dit huis is goed. Het moment is ook goed. Ik hield het niet langer vol in het hotel. Nu heb ik mijn eigen plek, eigen bed, eigen televisie. Niet alleen kan ik eindelijk aan een normaal leven beginnen met mijn verloofde, maar ook de hond komt binnenkort over uit Griekenland. Het is een West Highland White Terrier. Zo'n kleine. Ze heet Lara. Voor mijn vrien din/vrouw is het ook belangrijk dat we een eigen huis hebben. Nu komt het normale leven, met de normale mogelijkheden.' Charisteas glimt van oor tot oor bij de vaststelling dat hij nu dorpsgenoot is van zijn beroemde voorbeeld Marco van Basten. Alsof hij hem iedere dag zal gaan tegenkomen voor de kassa van de plaat selijke Albert Heijn, waar Van Basten de meest wonderlijke boodschappen van zijn karretje op de loopband zet. Charisteas: 'Hij is altijd mijn voorbeeld geweest. De allereerste voetbalwedstrijd die ik op televisie zag was op het EK '88. Toen was ik acht en Nederland won de finale van Rusland, onder andere door dat prachtige doelpunt van Van Basten. Vanaf de volgende dag heb ik alleen maar aan voetbal gedacht. Koeman zat ook in dat elftal...' Toen Charisteas acht was, zag de wereld er heel anders uit. Zijn wereld al hele maal. Er waren hoegenaamd geen voor tekenen van het heldenepos waarin de kleine Angelos een hoofdrol zou gaan vervullen. Wie toen had voorspeld dat hij de winnende treffer zou maken in een EK-finale zou zijn onderworpen aan de niet altijd even fijngevoelige en subtiele Griekse psychiatrie. 'Ik ben geboren in Seres, een kleine stad op zeventig kilometer van Thessaloniki. Ik heb er zestien jaar gewoond. Ik kom uit een typisch Grieks gezin. Een broer april 2005 23

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2005 | | pagina 23