Ronald Koeman blikt terug op
'Ik sta nu positiever in het
leven dan drie maanden geleden'
Winterstop
Echt rustig is het bij Ajax zelden en dat zal het waarschijnlijk nooit helemaal worden. Maar het
eerste halfjaar van het voetbalseizoen 2004-2005 spande in de loopbaan van Ronald Koeman de
kroon. Naast de mindere resultaten leidden de diverse verwikkelingen behoorlijk af. Maar aan
het begin van de tweede seizoenshelft staat Koeman positief in het leven.
'Het is duidelijk dat we een hectische peri
ode hebben gehad,' beaamt Ronald
Koeman op de laatste dag van het trai
ningskamp in Zuid-Afrika. 'Vanaf het
moment dat ik naar Amsterdam kwam,
ruim drie jaar geleden toen Ajax in een
moeilijke periode zat, ging het meteen cre
scendo. In het eerste jaar wonnen we de
dubbel. In het tweede jaar haalden we op
nationaal niveau toch nog de tweede plek,
die recht gaf op voorronde Champions
League. Bovendien was er de goede cam
pagne in de Champions League, waarin
we de kwartfinale bereikten. Het derde
jaar scoorden we op Europees niveau te
weinig en gingen we ook niet verder in de
UEFA Cup door die wedstrijd uit tegen
Brugge. Uiteindelijk werden we wel kam
pioen. Dat is een van de doelstellingen,
dus ook dat was toch een geslaagd sei
zoen. En natuurlijk was de afgelopen eer
ste seizoenshelft de minst succesvolle peri
ode voor mij als coach bij Ajax. Door al
die eerdere resultaten waren de verwach
tingen hooggespannen. Wij werden voor
het seizoen al door iedereen tot de grote
kampioen uitgeroepen, maar het bleek
anders te lopen. Daar hadden we moeite
mee. We hebben niet goed gespeeld, er
waren aanvaringen in de groep en ook ik
had problemen met een aantal spelers.'
Het slechte spel leidde tot een achterstand
op de koplopers. 'Puur naar het punten-
aantal kijkend, valt het nog wel mee,'
vindt de trainer. 'Wat de competitie betreft
hebben we alles nog in eigen hand.'
Na het echec in Tel Aviv, waar tegen
Maccabi een plaats in de volgende ronde
van de Champions League werd ver
speeld, nam Koeman een verregaande
maatregel.
In de uitwedstrijd tegen Willem II wijzigde je het
elftal op liefst acht posities.
'We zaten in een moeilijke fase vlak voor
die uitwedstrijd tegen Maccabi. De neder
laag daar was de druppel. Toen hebben
we een aantal dingen drastisch veranderd.
Dat heeft zich in positieve zin uitbetaald.
Ik was me ervan bewust dat ik een enorm
risico nam, maar ik zag geen andere uit
weg om de boel echt wakker te schudden
dan door duidelijk andere keuzes te ma
ken. Ik koos voor meer pure verdedigers;
dan maar iets minder voetbal van achter
uit. En ik zette een keeper op doel met de
meeste ervaring binnen deze groep. Dat
heeft rust gebracht, maar het hield dus wel
risico's in. Want wanneer je zo drastisch
wijzigingen doorvoert en de resultaten
vallen tegen, is er eigenlijk geen weg terug
meer voor een trainer.'
Viel het mee om dat aan de groep mee te delen?
'Nee. Het was moeilijk om dat tegen die
jonge jongens te zeggen. Het zijn ook
internationals en voor de buitenwereld de
bepalende spelers in het elftal. Ik denk dat
ik ze in die fase ervoor genoeg vertrouwen
en tijd had gegeven, want ik heb ze na
tuurlijk een lange periode achter elkaar la
ten staan. Ook toen ze in verdedigend op
zicht tekortschoten. Ik vind niet dat je
kunt zeggen dat ik hun vertrouwen heb
beschaamd. Het is wél zo dat de ene spe
ler het gemakkelijker accepteert als hij
buiten de basis valt dan de andere jongen.
Vooral de buitenlandse spelers kunnen het
beter verwerken wanneer zij niet spelen.'
Waardoor komt dat, denk je?
'Het feit dat de Nederlanders het niet goed
accepteren komt, denk ik, deels door de
opvoeding die wij in dit land krijgen. In
het buitenland heerst meer de gedachte
dat de trainer beslist: "Hij bepaalt het en
dat moet ik accepteren." Maar ik denk
dat ze dit inmiddels wel accepteren. Dat
bleek uit de gesprekken die we in Zuid-
Afrika hebben gevoerd. Achteraf toonden
ze allemaal begrip voor mijn handelwijze,
maar op het moment dat ze naast de basis
vielen was het voor hen pijnlijk. Iedereen
viel over ze heen. Dit soort klappen moet
je in een carrière leren opvangen.
Uiteindelijk zijn het spelers met extra
kwaliteiten die weer boven zullen komen
drijven. Ik zie inmiddels dat de teamgeest
is verbeterd. Natuurlijk helpen de resulta
ten daaraan mee, maar ik merk ook dat
men gemakkelijker kritiek van elkaar ac
cepteert. En een speler accepteert het ook
als hij niet in de basis staat.'
De groep stond niet bekend om de kritische hou
ding naar elkaar toe. Is dat nu dus anders?
'Dat ze niet veel kritiek op elkaar hadden,
komt ook omdat het een jonge groep is.
Die is zich zo aan het ontwikkelen dat spe
lers alle tijd en energie voor zichzelf nodig
hebben en soms te weinig met elkaar
bezig zijn. Daar hebben we vaak op
februari 2005 65
