Sjaak Swart schiet Ajax eindelijk voorbij Carl Zeiss Jena (4-1). Maar ach, ik was nou eenmaal zo. Als iedereen juichte, juichtte ik niet. Als iedereen in een sportwagen rijdt, wil ik een Volkswagentje. Als iedereen de wave doet, blijf ik zitten. Ik sta vrij nuchter in het leven, wist ook dat er betere voetbal lers dan ik bij Ajax rondliepen. Maar ook slechtere, want ik heb het er wel zes jaar volgehouden. Dat moet toch ook iets over mijn talent zeggen.' In de kraag In de kwartfinale ontmoette Ajax het Oost-Duitse Carl Zeiss Jena. In Nederland ging de voetbalaandacht meer uit naar een andere club uit de DDR, Vorwarts Berlin, tegenstander van Feyenoord in de kwartfinale van de Europa Cup 1. Dat Ajax een treetje lager moest spelen, werd manmoedig gedragen in de Meer, al kon men zijn frustraties lang niet altijd verbergen. In het clubblad werd Carl Zeiss Jena omschreven als 'een bijzonder sterk team, volgens insiders momenteel hoger aan te slaan dan Vorwarts uit Berlijn'. Zo, die zat. 'Het weer wordt steeds beter; veld pri ma,' luidde de tekst op een telegram dat Ajax op 2 maart, voorafgaande aan de reis naar Oost-Duitsland, uit Jena ont ving. Goedgemutst (dat wel, het vroor ook in Nederland) stapten de Ajacieden daarop in het vliegtuig dat hen naar de vlieghaven van Leipzig zou brengen. Helaas, toen men eenmaal in de lucht was, bleek het vliegveld gesloten wegens dichte mist. De Fellowship week uit naar Dresden, waar na een pauze van twee uur toch weer gevlogen kon wor den op Leipzig. De veertig kilometer lan ge busrit van daar naar Jena liep door wegens sneeuw en ijs afgezette wegen op tot honderd kilometer. Geen 'beter' weer dus, en ook het veld bleek niet 'prima'. Het was glad, er lag wat sneeuw en de onderlaag was kei hard. Toch flitsten in de eerste helft de Oost-Duitsers de Ajacieden vele malen voorbij. En waar Johan Cruijff als hij afremde nog een paar meter doorgleed, wendden en draaiden met name Peter Ducke, Harald Irmscher en Dieter Scheit- ler als de besten. Binnen een half uur leidde Jena met 3-0. Ajax acteerde zwak; volgens de overlevering mompel de een van de aanwezige Oost-Duitsers dat Ajax 'het zwakste elftal' was dat hij 'ooit gezien' had. Vlak na rust kwam de waarheid boven tafel. Aan een charge van Ducke op Suurbier hield de Ajacied een tien centi meter lange snee op zijn been over. Een aantal Ajax-spelers reageerde furieus en rende achter de dader aan. Ducke stoof het veld af, maar Rinus Michels greep hem in de kraag. De buiten zinnen zijn de Ajacieden eisten een directe inspectie van alle 22 Oost-Duitse schoenen. Daarbij bleek bovengenoemd drietal met afgevijlde noppen, in feite een soort spikes, te spelen. Levensgevaarlijk en verboden. De Italiaanse scheidsrechter Francesco Francescon gelastte de Oost- Duitsers alsnog mensvriendelijker schoeisel aan te trekken. Hierna waren de verhoudingen in het veld meer in evenwicht en scoorde Vasovic nog tegen: 3-1. Ajax-voorzitter Jaap van Praag, die verklaarde nog even met Michels over legd te hebben over stoppen, diende na afloop een protest in bij de UEFA, maar dat haalde qua uitslag niets uit. Wel zorgde de noppenaffaire van Jena ervoor dat voortaan bij alle Europa- Cupwedstrijden vooraf het schoeisel gecontroleerd zou worden. Niet dat dat een waterdicht systeem is; boosdoener Ducke was in Jena ook vooraf door de scheidsrechter gecheckt (Francescon inspecteerde van ieder team twee spelers), maar had daarna in de kleed kamer gewoon andere schoenen aange trokken. Een meer dan getergd Ajax nam een week later (anders dan in de Europa Cup 1 werd iedere ronde van de Jaarbeursstedenbeker binnen acht dagen afgewerkt) op een grandioze manier revanche. De ontvangst van de gasten was buiten het veld vriendelijk (in hotel Belfort op het Surinameplein kregen de tegenstanders een aantal cadeaus waar onder vijf ansichtkaarten van Amster dam, met postzegels), maar op het veld was er geen houden aan. Na een 1-0 februari 2005 53

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2005 | | pagina 53