Houten schepen,
mannen van staal
Johnny Heitinga
Vroeger was alles beter. Toen hadden we Indië nog. En voetbal werd nog niet gespeeld door jonge juffertjes.
Het was mannenwerk. Tegenwoordig wordt het voetbal in de weg gezeten door witte kicksen, die niet bevuild
lijken te mogen worden. Maar sporadisch zie je gelukkig nog ergens een klassiek voetbalplaatje het veld opstap
pen. Johnny Heitinga is er zo een. Met hem win je de oorlog. Hij is uit het goede hout gesneden. Alleen uit vorm.
tekst Raymond Bouwman
fotografie Tessa Posthuma de Boer
Het is altijd fijner om een vraag
gesprek te plannen op het mo
ment dat de bomen tot in de
hemel groeien. Nu, in het ge
val van Heitinga, wortelen de
bomen in de hel. Wij, van de scorebord-
journalistiek, hebben in alle objectiviteit
vastgesteld dat het ook bij Ajax' laatste
man niet meer loopt. Een juich verhaal
kan dit nooit worden.
Heitinga: 'Ik vind dit helemaal geen ver
velend moment om geïnterviewd te wor
den. Ik bekijk het allemaal vanuit mijn
eigen perspectief. In een voetbalcarrière
heb je allemaal je ups en downs. Op dit
moment ben ik geblesseerd. Er zit weer
vocht in de knie. Het is onduidelijk waar
het vandaan komt. Er zit een prikkeling
in het kapsel. De enige methode is om het
te laten rusten. Aangepast trainen; geen
wedstrijden.'
Je hebt al zoveel ernstige knieblessures moeten
oven/vinnen. Word je niet gek van die knieën?
Heitinga: 'Jawel, maar ik kijk naar wat
ik het afgelopen seizoen heb gespeeld,
met het EK, met de competitie, de
Champions League erbij. Terugkomend
vanuit het niets, van een blessure, heb ik
alles gespeeld. Dit seizoen heb ik ook al
les gespeeld. Wel steeds met klachten.
Lichte pijntjes, vocht. Steeds de vraag:
wel spelen of niet? Uiteindelijk moet je
toch een keer pas op de plaats maken.
Voor mij is het het allerbelangrijkst om
pijnvrij te kunnen spelen en zonder man
kementen uit een wedstrijd te komen. Dit
seizoen is me dat geen enkele wedstrijd
overkomen. Vanaf het begin heb ik af
wisselend last van mijn lies en van mijn
knie gehad. Steeds weer speelde dat op.
Ik heb al zoveel ervaring met blessures
dat ik er mijn lichaam goed door heb le
ren kennen. Een voetbalcarrière duurt
lang, maar is ook weer zo voorbij.
Je moet eruit halen wat erin zit. Dat be
tekent dat je heel zorgvuldig moet zijn in
het nemen van risico's. Zonder risico's
kan je niet, maar het moet wel verant
woord blijven. Je moet balanceren op het
uiterste dat je zonder schade aan te rich
ten kunt opbrengen. En je moet niet zo in
je spel beperkt worden dat je je eigen ni
veau niet kunt halen. Als je uitkomt op
tachtig procent is dat niet voldoende.
Je wilt heel graag voelen dat het net wel
gaat. Soms laat je je dan te veel leiden
door de wil om te spelen, door het plezier
dat je erin hebt en de drang om te preste
ren. Maar als je vervolgens merkt dat je
in de wedstrijd net dat kleine beetje
scherpte mist, weet je dat er een moment
komt dat je moet toegeven dat je beter
niet kunt spelen. Ik verloor af en toe een
sprintduel, terwijl ik normaal gesproken
daarvoor te veel snelheid heb. Of je dekt
een tegenstander niet kort genoeg,
waardoor hij ruimte krijgt om je uit te
kappen. Soms merk je dus al in de wed
strijd dat er iets aan ontbreekt, maar het
kwam ook voor dat ik het pas later
terugzag op televisie.'
Een winnaar verliest
Vorig jaar was Heitinga zo plotseling
volgroeid, dat hij behalve met zijn eigen
spel vooral met het spel van anderen be
zig was. Dat kon toen. Dit seizoen niet:
kwam hij niet verder dan zijn eigen spel.
Hij vocht tegen zichzelf. Een directe
tegenstander met zijn eigen naam
achterop het shirt.
Heitinga: 'Vorig jaar speelde ik iedere
wedstrijd een voldoende. Dit jaar niet.
De ene wedstrijd is een zeven. De andere
een vijf. Dat kan niet. Je moet, zeker op
mijn positie, in het hart van de verdedi
ging, een zekerheid zijn. Constant spelen,
op een goed niveau. Daar kan de rest van
het elftal op bouwen. Als men eerst maar
moet afwachten of Heitinga zijn dag
heeft, is er al heel wat verloren. Daarvan
ben ik me erg bewust. Slecht spelen kan
ik van mezelf niet accepteren.'
Ben je ten opzichte van de trainer altijd eerlijk
geweest over je fitheid?
'Volgens mij wel,' zegt Heitinga. 'Ik heb
kort voor twee wedstrijden nog overlegd
met Koeman of ik zou spelen of niet.
Uiteindelijk speelde ik dan toch.
Misschien was dat niet altijd de goede
keuze. Maar ik wilde graag. En daarbij
kwam dan ook vaak het verlangen naar
een revanche voor een vorige wedstrijd
waarin ik minder presteerde. Maar voor
je het weet hol je achter de feiten aan.'
Aan de instelling van Heitinga twijfelt
niemand. Ook Koeman weet dat als het
met iemand goed zal komen, dan met
hem. Heitinga stamt af van een KNIL-
soldaat. Plichtsgetrouw verdedigt hij zijn
kleuren. Hij loopt nimmer met de neus in
de lucht te genieten van de eigen genia
liteit. Een winnaar is het, die verlies dus
niet kan verdragen. Dat bleek nog maar
eens in een van de sportieve drama's
waarin Ajax dit seizoen het slachtoffer
speelde. In de wedstrijd thuis tegen
januari 2005 19
