'Wij hebben
de mensen in
Argentinië het
kampioen
schap kunnen
schenken.
Dat was een
pleister op
de wonde'
moeder af en toe naar Rosario om naar
een wedstrijd te kijken. Als ik er nu over
nadenk, was dat toen eigenlijk vrij ge
makkelijk; nu woon ik nog veel verder
weg. Zodra ik in het eerste van Newell's
speelde, kon ik het me veroorloven
een auto te kopen om op en neer te
rijden naar mijn familie. Dat was
helemaal gemakkelijk.'
Puber
Het leven van een tiener op de voetbal-
school was heel anders dan het leven van
een 'normale' tiener. Tijd om te 'pube
ren' hadden de jonge voetballers niet.
'Alleen wanneer ik thuis was in Villa
Maria ging ik weieens uit met vrienden.
Niet in Rosario, die stad was veel groter,
die kenden we minder goed en daar
werden we natuurlijk goed in de gaten
gehouden. Ik heb inderdaad niet kunnen
genieten van dingen doen en uitgaan met
mijn vrienden zoals de meeste jongens
van mijn leeftijd. Ik weet niet of ik dat
mis, ergens wel, het hoort bij opgroeien.
Natuurlijk heb ik wel plezier gehad en
ging ik soms uit, maar niet zoals mijn
vrienden in Villa Maria dat deden.
Misschien ging ik één keer per maand
iets leuks doen, terwijl de meesten dat
elke week deden.'
Rosales doorliep de jeugdopleiding van
Newell's zonder problemen. 'Mijn wens
kwam uit toen ik achttien was: spelen in
het eerste van Newell's. Newell's heeft
veel weg van Ajax, qua speltype en or
ganisatie. Ze leiden jonge spelers op,
sommige van hen zijn in de hele wereld
bekend, zoals Batistuta, Balbo en
Sensini. Boca Juniors en River Plate zijn
de bekendste clubs in Argentinië, de eco
nomische situatie en het prestige van die
clubs zijn enorm. Zoals je in Nederland
de drie grote clubs hebt, zijn dat er twee
in Argentinië. Maar Newell's heeft ook
wel successen gehad. En als je als club
op bezoek gaat bij Newell's heb je het
nooit gemakkelijk. Newell's wint
meestal of sleept er een gelijkspel uit,
ook tegen Boca of River. Niemand wint
gemakkelijk in Rosario.'
Het eerste jaar bij de A-selectie van de
club uit Rosario had Rosales nodig om
zich aan te passen. Aan het niveau, de
media-aandacht, het tempo. In het
tweede jaar brak hij door en werd hij
een vaste waarde. Hij werd geliefd bij
het publiek.
'In Rosario zijn slechts twee voetbal
clubs: Newell's en Rosario Central. De
ene helft van de stad was voor de ene
club, de andere voor de andere. Ik werd
gezien als de verpersoonlijking van
Newell's. Als ik op straat liep, werd ik
altijd toegeroepen door mensen, ze wil
den foto's, handtekeningen. Ik ging dus
weinig naar buiten, maar bleef thuis om
uit te rusten. Als ik wegging, was het
naar een rustige plek waar niet veel men
sen waren, om te eten of iets dergelijks.
Ik heb nooit problemen gehad met de
aandacht die fans vroegen. Ik ging altijd
op de foto en iedereen kreeg een handte
kening, nu nog, maar ik voelde me niet
op mijn gemak op drukke plaatsen zoals
in discotheken.'
Het goede spel van Rosales kreeg gevol
gen. Hij mocht zijn land vertegenwoor
digen in jeugdteams en later ook in de A-
selectie van het Argentijnse elftal.
Bovendien wilden clubs als Boca, River
en Independiente hem contracteren.
Newell's wilde echter dat hij bleef en de
directeur wist hem te behouden.
Vervolgens groeide Rosales uit tot een
van de belangrijkste mensen van de stad,
al is hijzelf de laatste om dat zo te zeg
gen, want de populaire Leproso (de
bijnaam van een speler of aanhanger
van Newell's) is oprecht bescheiden.
'Mensen identificeerden mij met
Newell's. Ik heb er hard voor gewerkt
om me te onderscheiden, om de beste te
worden. Maar er zijn veel voetballers in
Argentinië die goed zijn en erboven uit
steken. Zij werken daar ook allemaal
hard voor en stoppen daar al hun ener
gie in, ook in hun collega's, want voetbal
is een teamsport. In een team moet je al
lemaal goed zijn, niet slechts één. Dus de
andere goede voetballers en ik doen ons
best voor het team, daar worden we zelf
ook completere voetballers van. Het
gaat niet zozeer om het individu, vind ik.
Maar ik geniet er wel van dat mensen me
op dit moment een goede voetballer vin
den, dat maakt me gelukkig. De mensen
houden van me om mijn spel en mijn
persoonlijkheid. En ik vind het belang
rijk om goed met mensen om te gaan.
Dat is de goede kant van een bekende
voetballer zijn. De andere kant is dat ik
me dus niet veel in het openbaar ver
toon. Een voorbeeldje: als ik naar de
supermarkt ga, kan ik niet rustig mijn
boodschappen doen. Ik word altijd be
keken, heb geen privacy.'
Een voorbeeld van de enorme popula
riteit van Rosales is het filial dat zijn
naam draagt. Een filial is een groep fans
uit dezelfde plaats die zich organiseert
als vertegenwoordiging van die stad. Ze
gaan samen eten, praten over voetbal en
gaan gezamenlijk naar de wedstrijden.
Veel filiates worden genoemd naar een
favoriete voetballer van hun club. Maar
meestal betreft het een speler die zijn
sporen al lang en breed verdiend heeft.
'Dat er een filial naar mij is vernoemd,
hoewel ik pas 23 ben, is daarom heel
speciaal. Ik was bij de officiële opening
en ben toen met alle fans op de foto ge
gaan en heb met ze gesproken en hand
tekeningen uitgedeeld. Vanaf nu zullen
ze me vaker uitnodigen om ze te bezoe
ken. En als ik kan, zal ik dat doen.'
Crisis
Terwijl Rosales doorbrak en steeds po
pulairder werd, raakte zijn land in een
enorme crisis. De regering moest drasti
sche maatregelen nemen om de crisis te
bezweren, lonen werden lager, belastin
gen stegen en overal werd bezuinigd. De
bevolking van het Zuid-Amerikaanse
land werd hard geraakt en werd steeds
armer. De middenklasse, waar ook de
familie van Rosales toe behoorde, werd
grotendeels weggevaagd en verviel in ar
moede. 'Gelukkig heeft mijn familie in
vergelijking met anderen minder last ge
had van de economische crisis. Dat
kwam omdat ik in een goede positie zat,
ik kon mijn familie helpen. Maar veel
mensen hebben het heel zwaar gehad.
Veel mensen moesten twee keer zoveel
werken dan normaal om het hoofd bo
ven water te kunnen houden, en met die
dubbele banen konden ze zich minder
leuke dingen permitteren; minder
vakantie, minder uitgaan, alles minder.'
Tijdens de crisis werd het WK voor
jeugdteams gespeeld. De kaartjes voor
de wedstrijden werden door de voetbal
bond laag gehouden, zodat families en
mensen toch nog naar het stadion kon
den om naar de nationale selectie te
gaan kijken. Rosales zat in die jeugdse-
lectie en werd wereldkampioen. 'Wij
hebben de mensen het kampioenschap
kunnen schenken, dat was fantastisch.
Het was een pleister op de wonde.
De situatie is nu gelukkig iets verbeterd,
de mensen krabbelen weer een beetje
overeind.'
Tijdens de Copa America, in juli van dit
jaar, vernam Rosales dat Ajax interesse
in hem had. Ook clubs uit Rusland en
Italië hadden belangstelling. Vanuit
Nederland werd contact opgenomen
met een bevriende advocaat van de
Argentijn. 'Pas toen de transfer bijna
rond was, heb ik in Athene met Louis
van Gaal gesproken over wat zijn plan
nen met mij waren, wat ze nodig hadden
in het team en hoe zij dachten dat ik dat
kon invullen. Ik had toen een dag vrij
met de olympische selectie. Van tevoren
had ik in mijn hoofd dat ik misschien
wel in Spanje wilde voetballen omdat
dat qua taal natuurlijk gemakkelijk was.
Maar buiten Spanje zijn natuurlijk ook
goede clubs. En toen Ajax zich meldde,
heb ik geen seconde getwijfeld. Ajax is
zo'n belangrijke club in Europa dat ik
niet na hoefde te denken of ik daar wel
naartoe wilde. Palermo wilde me ook
hebben en Newell's heeft met beide
clubs contact gehad. Maar ik wist me
teen waar ik naar toe wilde. Ik wil een
belangrijke speler voor Ajax worden
november 2004 21
