Ook Heitinga in de prijzen
Ooms
De aftrap
Column
Werd Maxwell tot twee maal toe geëerd als Speler van het jaar en ontving Wesley Sneijder de Johan
Cruijff Award (zie elders in dit Ajax Magazine), Johnny Heitinga viel ook in de prijzen. Op het
VVCS-gala kreeg de verdediger de trofee voor Talent van het Jaar.
Heitinga bleef in zijn categorie clubgenoot Nigel de Jong en Aruna Koné van Roda JC voor.
De verdediger ontving zijn prijs uit handen van voormalig Ajax-aanvoerder Danny Blind.
'Deze prijs is zeer verdiend na zo'n indrukwekkende come-back,' aldus Blind. 'We hebben in
het verleden veel samengewerkt. Vroeger moest je jou weieens stimuleren om niet te snel
tevreden te zijn. In de jeugd was je nog weieens tevreden met een zesje, maar zoals je vorig
seizoen gespeeld hebt, was het een dikke acht waard.'
'Ik ben hier heel blij mee en ik bedank al de spelers die op me gestemd hebben,' reageerde
Heitinga. 'Ook bedank ik mijn familie, de technische staf en de spelers van Ajax. In het bij
zonder wil ik Rob Ouderland, Edwin Goedhart en Ricardo de Sanders bedanken voor hun
steun tijdens mijn revalidatieperiode. Zonder hen had ik het niet gered.'
Een nieuw elftal is eigenlijk als een pleegkind.
De trainer is dan ook niets anders dan een pleegvader.
Kijk, als Wesley z'n middelvinger opsteekt tegen zijn vader, dan
moet hij straf krijgen. Dat is duidelijk. En dan moet Wes zich
schamen en zich verbeteren. En nooit meer die middelvinger laten
zien. Als Raf te veel friet zit te eten en te lang bij de meisjes op het
schoolplein blijft hangen, dan moet Papa Koeman ook ingrijpen.
'Vermageren, Raf!'
'Ja, papsie.'
In niets verschilt een elftal met een trainer met een groot gezin.
Alleen, de kinderen hebben allemaal talent, en dat bemoeilijkt de
zaak weieens.
Talentvolle kinderen zeuren.
Het zijn niet voor niets godenzonen.
Godenzonen zeuren over de pers, ze zeuren over spreekkoren, ze
zeuren over begeleiding, ze zeuren over geld, ze zeuren eigenlijk
over alles. Dat is goed, maar vervelend.
Tot zover niets aan de hand. Ik wil het hebben over de 'ooms' van
de familie. Wie zijn de 'ooms'? Dat zijn volgens mij de 'zaakwaar
nemers'. Ooms hebben altijd het beste met de kinderen voor, maar
ze willen er wel beter van worden. En ze weten ook wat goed is
voor de kinderen. Vaak zorgen zij voor het meeste gezeur van de
zonen.
De oom van Zlatan wist opeens dat Zlatan weg moest.
En dat vertelt oom dat niet aan papa, nee, oom laat dat zoonlief
zelf zeggen.
Ik vraag me weieens af of die ooms niet te veel macht hebben. Net
als ik een speler leuk vind, gaat hij alweer weg. De 'zaakwaarne
mer' heeft namelijk een goed contract kunnen afsluiten.
Als journalist heb ik weieens in een ver verleden een zaakwaarne
mer geïnterviewd. Dat was verschrikkelijk want oom wilde niks
zeggen, wel werd hij af en toe gebeld door een zoon. En dan hoorde
je dit.
we zeggen niks... jij ook niet, begrijp je dat... je zegt niks...'
Oom hangt op, even later gaat de telefoon. Het is blijkbaar een club
die interesse toont.
'Nee... ik heb hem nog niet gesproken... maar ik denk... er zijn vele
kapers op de kust hè... dus...(pauze) ja, ja, ik wil natuurlijk ook
liever dat hij blijft, en heus, geloof me nou, ik doe er alles aan. Echt!
Kijk, het is wel niet in mijn belang, maar ik doe er alles aan!'
Oom hangt telefoon op, en belt zelf meteen terug naar zoon.
'Ja... ik heb ze gesproken... ze zijn bijna panklaar.... ja ze willen je
houden, hoor.... nee, dat gaat de goede kant op... maar
niks zeggen, hè.'
Ik zou gek worden van zulke ooms, vooral omdat ik weet dat het
alleen maar om geld gaat.
Nu is dat een moeilijk onderwerp: geld en voetbal, maar toch... ook
als godenzoon heb je daar toch wel genuanceerde ideeën over. Dat
je miljonair wil worden lijkt me logisch en ook goed. Maar de
manier waarop je dat wil worden - daar gaat het toch om? Je kan,
volgens mij, beter zeven seizoenen bij Ajax voetballen - daar haal
je die miljoenen heus wel op - dan in het Ijskoude Schotland, of de
Oplichtersstaat Italië, of in Diareeland Spanje, of in het Armoedige
Engeland. Waar kan je nou beter spelen, en leuker spelen dan hier,
in Amsterdam?
Hoeveel spelers zijn er nu echt beter af als ze weg zijn bij Ajax?
Ik schrijft dit nadat ik Ajax heb zien verliezen van Juventus. Dat was
vervelend, maar ik zag Zlatan... en die speelde als een krant.
Logisch. Hij was weg uit Amsterdam. En hij besefte dat hij een
domme keus had gemaakt. Hij was al rijk, en is nu vast rijker.
Maar voorlopig kan hij niet echt iets met zijn geld doen.
Allemaal de schuld van oom.
Godenzonen moeten beter naar hun vader luisteren.
Theodor Holman
oktober 2004 15
