Scandinavische steunpilaar
Rasmus Lindgren
Jong Ajax
Een van de steunpilaren van de succesformatie van Jong Ajax is de Zweedse middenvelder Rasmus
Lindgren (19). Het komende seizoen hoopt de jeugdinternational de overstap te maken naar het eerste
elftal. Volgens trainer John van 't Schip ziet Rasmus het spel net wat sneller dan de gemiddelde speler.
Aan het eind van de laatste training voor de bekerfinale oefenen de spelers van Jong Ajax
op strafschoppen. De hesjes tegen de 'hesjeslozen'. Het is een mooi gezicht: Marco van
Basten staat ter hoogte van de penaltystip met een scheidsrechtersfluitje tussen de lip
pen, John van 't Schip heeft zich opgesteld naast het doel van keeper Stekelenburg. Uit
eindelijk trekken de hesjes aan het langste eind. Ook de 19-jarige Zweed Rasmus Lindgren
schiet zijn penalty onberispelijk binnen.
Drie dagen later beslist Ajax de wedstrijd om de Amstel Cup voor Beloftenteams al in de
reguliere speeltijd. Jong Feyenoord komt dankzij Anthony Lurling in de zevende minuut
nog wel op voorsprong, maar voor de rust tekent Robin Muller van Moppes al voor de
gelijkmaker. Via goals van Michael Krohn-Dehli en A-junior Stanley Aboraa neemt Ajax in
de tweede helft een 3-1 voorsprong. De penalty van Feyenoord (3-2) vlak voor tijd telt
alleen nog voor de statistieken. De dubbel is binnen.
Voor het interview met Ajax Magazine meldt de okselfrisse Rasmus
Lindgren zich vlak na de training in het vergaderzaaltje 'de Meer'.
Omringd door zwartwitfoto's uit de rijke Ajax-historie zoekt de blonde
Scandinaviër naar een verklaring voor het succes van Jong Ajax.
Lindgren: 'We hebben goede spelers, maar vooral de tweede helft van
het seizoen hebben we ook als een echt team gespeeld. De invloed
van de trainers is groot. Twee van die geweldige oud-spelers kun
nen ons veel bijbrengen. Ze willen niet alleen dat we goed voet
bal laten zien, ze leren ons ook om met de juiste instelling aan
een wedstrijd te beginnen. En om een voorsprong professio
neel te verdedigen als de wedstrijd daarom vraagt.'
Bob Dylan
Rasmus Lindgren werd geboren op 29 november 1984, als
jongste in een gezin met drie kinderen. Zijn wieg stond in de
havenstad Landskrona, die gedomineerd wordt door een
prachtige zestiende-eeuwse citadel. Vanaf de vestingmuren
heb je een mooi uitzicht op het eiland Ven, dat 2500 jaar
voor Christus al bewoond werd en gebruikt werd als uitvals- j
basis voor de vikingen. Lindgren: 'Ik heb in Landskrona een p»
prima jeugd gehad. Het is een echte zomerstad, je hebt er
heerlijke stranden.'
Toen Lindgren vijf was, schreef zijn vader hem in bij Landskrona BolS, dat in Zweden
in de hoogste afdeling speelt. Hoewel de middenvelder nooit in het eerste team
speelde ('Ik zat één keer op de bank') gaat zijn hart open als hij
het over zijn favoriete club heeft. Wat de plaatselijk -
SC hier is voor Heerenveen, is Lanskrona BolS voor het
Zweedse havenstadje. 'Voetbal is heel belangrijk voor
Lanskrona. Er wonen maar 35.000 mensen, dus de voetbalclub zet Landskrona op de
kaart. De club heeft een heel goede jeugdopleiding, ledereen leeft voor het voetbal, elke
week komen er wel tienduizend mensen naar het stadion. Er spelen nog steeds vrienden
van mij, dus als ik terug ben, ga ik altijd even kijken.'
Tijdens zijn vakanties in Zweden maakt de talentvolle middenvelder ook tijd voor zijn
tweede grote passie: muziek. Hij houdt vooral van Zweedse indie-popbands, zoals Hakan
Hellström. Als het even kan, pakt hij thuis wat concerten mee. Helaas was hij zowel in
Zweden als in Nederland te laat om nog kaartjes te bemachtigen voor de laatste tournee
van zijn favoriete zanger Bob Dylan. 'Een geweldige singer-songwriter. Je kunt nog
steeds aan heel veel bands van nu horen hoe groot zijn invloed is geweest op de
popmuziek.'
Doorzettingsvermogen
Vanaf het begin wist Rasmus Lindgren dat hij een voetballer was met een bovengemid
deld talent. 'Ik was altijd een van de besten en speelde meestal hoger dan mijn eigen
leeftijdscategorie, dus meestal samen met oudere spelers. De
bevestiging van mijn talent kwam
j,tÊÊÊi& met de invitatie voor het Zweedse
elftal onder negentien jaar. Toen
wist ik dat ik goed genoeg was voor
een hoger niveau en vanaf dat
moment heb ik me helemaal op het voetbal
gericht. Het laatste jaar van mijn gymnasiumopleiding heb ik in
Amsterdam gevolgd via internet.'
Lindgren was tamelijk verrast toen Ajax hem in januari 2003 een con
tract aanbood voor anderhalfjaar. 'Ik was twee jaar eerder al in
Amsterdam geweest voor een korte stage, maar op dat moment was
ik nog veel te jong voor een overstap. Toen Beenhakker begin vorig
jaar tegen me zei dat ik mocht komen, kon ik het bijna niet geloven.
Ik was erg onder de indruk van de trainingen en professionaliteit van
Ajax en zag het als een grote kans om mezelf als speler te verbete
ren. Fantastisch om te mogen spelen bij een club die je alleen kent
van de televisie en van de Champions League.'
Zijn eerste halve seizoen bij de A-junioren verliep nogal moeizaam.
'Ik moest erg wennen aan het snelle circulatievoetbal van Ajax
en kreeg last van blessures aan mijn hamstring en mijn enkel.
Hoewel ik in een leuk gastgezin in Castricum woon, had ik
ook heimwee naar mijn familie en vrienden. Maar omdat ik
me daar mentaal goed op had voorbereid, wist ik dat ik
me daar gewoon doorheen moest slaan.
Verder voel ik me trouwens erg thuis in Nederland:
JUNI 2004
55
