--f
Pak je tas goed in. Zorg dat je niets vergeet. Want dit is een speciale dag.
En je pakt je tas goed in en je zorgt ervoor dat je niets vergeet. Het luistert nauw, weet je. De
keuze van je voetbaltenue is van het grootste belang. Het gebruikelijke tenue draag je name
lijk niet op zo'n dag. Geen groen shirt, rode broek en zwarte kousen met de groene band.
Toch verdwijnt er wel een groen tricot in de tas. Geen vergissing, je bent veel te veel met
deze dag bezig om je te kunnen vergissen. Trots op je eigen club speelt een rol en het groen
dient te refereren aan de oorsprong. Daarbij een wit broekje en witte, groen ombiesde kou
sen. Dat staat helder en fris, heb je voor jezelf uitgemaakt.
De schoenen. De voetbalschoenen. Ze mogen allesbehalve nagelnieuw zijn. Nagelnieuwe
schoenen op zo'n dag zijn een zwaktebod, de kicksen die je draagt moeten duidelijk werkma
teriaal zijn. Ingelopen. Gevormd naar je voet, met hier en daar een slijtplek. Maar ze zijn wel
bijzonder zorgvuldig verzorgd. De ijzeren noppen zijn ervan afgedraaid, je hebt de schroef-
schachtjes met vaseline ingesmeerd en de noppen er weer stevig in vastgedraaid. Handdoek,
trainingsjack, onderbroek.
Tramlijn 1 slurpt je naar binnen en de reis naar je toekomst begint. Is het wel een reis naar je
toekomst? Misschien. Je staat eigenlijk niet stil bij wat het resultaat van het net begonnen
avontuur kan zijn. Wat ben je met je toekomst bezig als je net twee maanden veertien bent?
Niks! De dag telt, de uitdaging telt, je verholen eerzucht telt. Niemand die van je tocht naar
de instuif weet. Je papa en mama niet, je broertje niet en zelfs je beste vrienden weten niet
datje deze middag in Amsterdam Oost gaat proefvoetballen.
Met de tas tussen je voeten tuur je naar buiten, je telt de haltes. Niemand van de medereizi
gers heeft enig idee van de spanning die in je kaken zichtbaar is. Zwijgend over de bloemen
markt, de tas achteloos over je schouder geslingerd. Zo ga je om met je mooiste bezit, achte
loos maar feitelijk dierbaar. Deel van je wezen. Die tas over je schouder, die tas aan je arm,
die tas voorop je stuur, die tas tussen je voeten. Tas vol kostbaarheden.
Een forse 9 siert het voorhoofd van de volgende tram. Drukte op het Muntplein. Als altijd. Je
tuurt verder en neemt de betonnen dinosaurussen van Artis niet waar en je neemt het
Tropenmuseum niet waar en je voelt alleen dat je hartslag wat forser tikt wanneer de tram
over de kruising bij het opleidingscentrum voor blindegeleidehonden davert. Er zitten nog
een paar jongetjes met voetbaltassen in de tram. Stiekum taxeer je ze. Je zoekt de vorming
van hun benen onder de C&A-pantalons. Je monstert de kwaliteit van de tassen, zoekt naar
twijfel in hun terugkijken en slaatje eigen ogen neer wanneer je een zelfbewust oogant-
woord ontmoet.
Contactloos stap je in een groepje het terrein van de grote voetbalclub op. Op het brede
gazon voor de stadiongevel zijn kleine veldjes uitgezet. Maar je moet naar de schaduwkant,
een wankel bruggetje over en daar stap je het Voorlandterrein op.
62
AJAX MAGAZINE
