'Geweldig om zoveel oude ploegmaten terug te zien. Vooral de Johan Cruijff-wedstrijd was net een reünie'
Oude
3 mei 1994: Stefan Pettersson neemt afscheid van de Meer.
'De allerlaatste wedstrijd speelde ik ook met een leuk, maar vreemd gevoel. Tegen Wil
lem II besef je dat die dag werkelijk iets wordt afgesloten. Dat jouw laatste wedstrijd als
Ajacied na afloop echt een feit is.'
Terugkeer
Enkele weken na de laatste thuis- en uitwedstrijd vertrok het gezin Pettersson naar Zwe
den. De flat in Diemen ('Ik kon de Meer bijna zien en ging soms zelfs op de fiets naar het
stadion') werd een huis in zijn vaderland. De Amsterdamse voetbalgrond werd die van
Göteborg. De vertrouwde Meer werd het Nya Ullevi stadion. En, evenmin onbelangrijk:
Ajax-trainer Van Gaal werd IFK tranare Roger Gustafsson. Een van de spaarzame, maar
niet onbelangrijke overeenkomsten was dat ook in Zweden de voetbalgoden Pettersson
al snel goedgezind bleken. 'Ik ben in 1994 twee keer landskampioen geworden,' stelt de
30-voudige Zweedse international trots. 'Omdat het Zweedse voetbalseizoen loopt van
april tot en met oktober, kwam ik halverwege het seizoen bij de selectie van IFK. Met
Ajax was ik eerder kampioen van Nederland geworden. In oktober volgde de titel met
IFK. Al met al heb ik ook in Göteborg nog heel mooie voetbaljaren gekend.'
Hoe mooi de jaren en hoe goedgezind hem de voetbalgoden ook waren, Petterssons eer
ste maanden terug in Zweden verliepen moeizaam. Soms zelfs uiterst moeizaam. De
gelouterde ex-Ajacied, geheel vertrouwd geraakt met de Amsterdamse branie en mondig
heid, moest aanvankelijk nogal wennen aan de dagelijkse omgang met zijn landgenoten.
'Ik was inmiddels Ajacied geworden en dacht in het begin nog te veel in de Ajax-filosofie.'
Zaken die in Amsterdam heel normaal waren, bleken dat niet in zijn thuisland. 'Het groot
ste verschil was misschien wel dat bij Ajax altijd scherp wordt getraind en er achter elke
training een idee zit. Bij IFK bleek dat niet altijd het geval. Ik heb de eerste maanden
daarom best veel moeite gehad met die overschakeling. Het heeft zo'n vier, vijf maanden
geduurd voordat ik me lekker begon te voelen. Ook omdat ik toen besefte dat de club
zich onmogelijk helemaal aan mij kon aanpassen. IFK heeft in het verleden best wat
leuke prijzen gewonnen (waaronder twee UEFA Cups, RJ). Ook de Zweedse mentaliteit
werkt dus wel degelijk, maar op zijn eigen manier.'
Waar Pettersson ook tegen aanliep, was de manier waarop de spelers van IFK Göteborg
elkaar benaderden. Als onder de Ajacieden sprake was van een harde professionaliteit,
was in Zweden sprake van een meer amicale benadering. 'Aanvankelijk vond ik de
Zweedse spelers veel te lief voor elkaar. Maar dat is in de afgelopen jaren al stukken
beter en professioneler geworden. Maar wat ik duidelijk merkte, was hoeveel mondiger ik
in Amsterdam was geworden. Als ik voelde dat er iets niet goed zat, stapte ik gewoon op
de trainer af. Ook dat doen Zweden niet zo snel.'
Hoewel het hem dit keer tijdens zijn bezoek aan Amsterdam aan de tijd ontbreekt om
Ajax aan het werk te zien, is hij al een paar keer terug geweest bij zijn oude club. In de
Meer is Pettersson nooit meer geweest. 'Mijn allereerste keer terug bij Ajax, in de ArenA,
was daarom niet écht een thuiskomst. Aan de ontvangst lag het niet, maar de sfeer was
gewoon anders.' In de erewedstrijd voor Johan Cruijff (of officieel: de 'Ajax en Johan
Cruijff: dertig jaar finales'-wedstrijd) en als tegenstander van het Oranje van de Eeuw,
hulde Pettersson zich in het 'nieuwe' stadion zelfs twee maal in het vertrouwde Ajax-
shirt. De oud-Ajacied genoot met volle teugen van het weerzien met zoveel oude vrien
den en bekenden. De toejuichingen van het publiek voelden als een warm bad. 'Geweldig
om zoveel oude ploegmaten terug te zien. Vooral de Johan Cruijff-wedstrijd was net een
reünie. Echt schitterend. Dat soort wedstrijden doen ze toch goed in Nederland. In Zwe
den gebeurt zoiets bijna nooit.'
Terugkeren in Amsterdam is voor Pettersson ook een beetje terugkeren naar het verle
den. Al past al te veel sentimentaliteit de rossige Zweed niet. Nuchter: 'Ik ben vandaag
bezig met het heden. Ik kijk vooruit. Terugkijken komt later wel.' Hoewel..., het klinkt
allemaal gemakkelijker dan het is, moet Pettersson al snel toe geven. 'Bij mijn afscheid
van Ajax kreeg ik een videoband met daarop mijn mooiste goals. Mijn zoontje vindt het
soms leuk om die beelden weer eens te bekijken. Als hij kijkt, ga ik er weieens even bij
zitten. Een paar minuutjes maar.'
De twee Amsterdamse paaltjes die hij overhield aan zijn Nederlandse jaren, zullen een
mooi plaatsje krijgen nabij zijn nieuwe huis, belooft Pettersson. Ajax en Amsterdam zul
len écht nooit meer uit zijn leven verdwijnen.
Ronald Jonges
MEI 2004
49
