'Raf zorgde ervoor dat ik ook aan de tafel kon aanschuiven om mee te kaarten'
Wesley Sneijder
We zullen het nog moeilijk genoeg krijgen op het EK. Eerst maar eens zorgen dat ik gese
lecteerd word.
'En voor die tijd wil ik graag met Ajax kampioen geworden zijn. Ook niet eenvoudig
ondanks de voorsprong die we hebben opgebouwd. Het is de enige prijs die we kunnen
winnen. En we staan er goed voor. Als je het lang volhoudt om je voorsprong vast te hou
den, sta je met één been op het Leidseplein. Of het Museumplein.'
Of hier op parkeerplaats PZ.
Sneijder: 'Ja, nou desnoods. Ook best hoor.'
Willy en René
Ook op een willekeurig podium zullen de twee smaakmakers als Siamese tweeling opere
ren. En waarschijnlijk staan de vaders dan ook aan eikaars zijde. Want al vanaf de Toe
komst zie je Ramon van der Vaart en Berry Sneijder altijd samen. Die twee-eenheid stelt
dan ook zichzelf op.
Sneijder: 'Onze vaders zijn inderdaad ook dag en nacht samen. Slapies bijna. Als je de een
ziet, zie je de ander. Raf en ik zijn alleen met voetbal samen. Daarbuiten niet. Bewust,
maar we hebben er ook te weinig tijd voor. En daarbij doen we met het voetbal al zoveel
Raymond Bouwman
samen dat het misschien wel verstandig is om elkaar privé niet ook nog eens op de lip te
zitten. Maar rond het voetbal is het heel erg tussen ons. We voelen elkaar heel goed aan.
We hebben dezelfde mening over bijna alles. Ook bij het Nederlands elftal is dat inmiddels
duidelijk. Als iemand gewoon iets aan de groep vraagt, geven we tegelijkertijd hetzelfde
antwoord. Iedereen begint te lachen. Van Hooijdonk ligt dan helemaal dubbel. "Daar zit
ten Willy en René weer, hoor." En zo zal het inderdaad wel een beetje lijken. We hebben
heel veel steun aan elkaar. Ik heb heel veel aan Raf gehad. Toen ik net bij Ajax erbij
kwam, hielp hij me door de eerste fase heen, en bij het Nederlands elftal weer. Hij heeft
me veel geleerd. Bij Oranje kom je echt als klein mannetje binnen. Dan zit je tussen alle
grote sterren. Hij kon me zeggen hoe ik me moest opstellen. Hij zorgde ervoor dat ik ook
aan de tafel kon aanschuiven om mee te kaarten. Dat is belangrijk.
'Inmiddels voelt het al wat vertrouwder. Daar heeft die wedstrijd tegen Schotland natuur
lijk ook een rol bij gespeeld. Na die wedstrijd merkte ik wel dat er iets was veranderd. Er
wordt wat meer met je gesproken. Nu ben ik echt volwaardig lid van de groep. En zo voel
ik me ook. Niemand hoeft mij meer naar de kaarttafel te helpen.'
APRIL 2004
15
