Voetballettrie
vloeien en dat zijn Sampdoriaanse vriend Karembeu zich over hem ontfermt. Stil maar
Clarence, het komt allemaal wel weer goed. Wanneer weten we niet, maar het komt alle
maal goed, crois-moi.
Ik ben al vroeg op het veld om de sfeer te proeven, ik zwaai naar de eigen aanhang en
word toegezongen. Waardering is een groot goed. Ik lach en begin mijn spieren los te
gooien. De belangrijkste wedstrijd van het jaar. Voor de derde keer ben ik erbij. Maldini
speelde er al vijf, Di Stefano won er zelfs vijf in vijf achtereenvolgende jaren en scoorde
in elk van die vijf finales. Maar ik, die op mijn negentiende al driemaal landskampioen was
geworden, als ik vanavond win, schrijf ik meer geschiedenis.
Hiddink, waarom grijp je niet in? Aanvoerder Frank de Boer durft de strafschop niet te
nemen en vaste nemer Wim Jonk heeft geen zin. Waarom stel je dit soort schijtzakken
op? Kijk eens wie hem nu gaat nemen: Seedorf, of all people. Dat mag je toch niet goed
vinden, Guus! Pak een stengun en maai dat blufgozertje neer. Het is 2 april 1997, het is
Bursa, het is een WK-kwalificatiewedstrijd en het is 1-0 voor Turkije, doe verdomme iets!
Maar de bondscoach laat het gaan, Seedorf trapt de bal in de Bosporus en heel Turkije
viert feest tot de nieuwe ochtend komt. Net zoals Juventus zes jaar later feest viert.
Want opnieuw mist Seedorf een strafschop, net als ploegmaat Kaladze trouwens. Juven
tus gaat de Champions League winnen, dat staat vast, doelman Buffon is in grootse vorm.
Maar collega Dida houdt ook een aardig balletje tegen. Hij geeft Trezeguet, Zalayeta en
Montero vanaf elf meter geen kans en AC Milan wint zowaar de Champions League. AC
Milan met Maldini, met Nesta, met Inzaghi, met Shevchenko, met Pirlo, met Rui Costa,
met al die hele grote voetballers. En met Clarence Seedorf, van 1 april 1976.
Het verhaal van Clarence Seedorf is duidelijk maar warrig, zeker maar vol twijfels,
respectvol maar zonder achting, bewonderenswaardig, maar zonder eerbied. Clarence
Seedorf wordt in ons land altijd geketend aan air en arrogantie. We zien hem als iemand
die zich op jonge leeftijd al uitte als een oude wijze man. We beoordelen hem op drie
gemiste strafschoppen in plaats van op drie gewonnen Champions Leagues. Vier gemiste
strafschoppen zelfs, want in december 2003 miste hij in Yokohama tijdens de strijd om de
wereldbeker tegen Boca Juniors wéér. Het wordt tijd dat we de oogkleppen afdoen. Volg
Seedorf een wedstrijd lang, ook als de bal niet in zijn buurt is, en zie hem het veld bestrij
ken en de lijnen uitzetten. Tel de kilometers die hij aflegt. Geniet van zijn schitterende
loop, die het midden houdt tussen de sprint van Carl Lewis en de deining van Jennifer
Lopez. Let op zijn traptechniek, hoe perfect zijn standbeen is gepositioneerd en hoe het
trappende been nog even doorzwaait als de bal de wreef verlaten heeft. Zie hoe hij altijd
omhoogkijkt, het hele veld overziet en weet wat er waar ook gebeurt. Sta perplex van
zijn dribbelen, zijn drijven. Zucht van bewondering als je hem alles op techniek en op
snelheid ziet doen. Kijk hoe hij collega's op de goede plaats zet en het verlengstuk van de
trainer is. Over trainers gesproken: Ajax, Sampdoria, Real Madrid, Internazionale, AC
Milan, Oranje, hij zal er toch wel iets van kunnen? Of zijn al die trainers debiel? Trouwens,
een coach die Clarence Seedorf rechtsbuiten laat spelen snapt er niets van. Clarence
moet op 10 en altijd worden opgesteld, een trainer of bondscoach die dat niet doet moet
terstond worden ontslagen. Wat zegt u, in Oranje moet Kluivert op 10, of Van der Vaart? U
bent niet in orde. Er is er maar één die de nummer-10-positie in het Nederlands elftal
mag claimen en dat is Clarence Seedorf. Maak hem de belangrijkste man, laat iedere
andere speler zich aan hem ondergeschikt maken. Zeker weten dat we elke wedstrijd
winnen en Europees en wereldkampioen worden.
Clarence Seedorf, wat moeten we hem op onze blote knieën excuses aanbieden voor wat
we over hem hebben gezegd, geschreven en gedacht. Clarence Seedorf, de enige voetbal
ler in de wereld die in zijn spel Braziliaanse schoonheid paart aan Duitse effectiviteit.
Clarence Seedorf, het hoge woord moet er nu toch maar eens uit. Clarence Seedorf, de
journalisten om me heen willen me wurgen, ze kunnen niet tegen hun verlies, ze kunnen
er niet tegen dat een collega hun ondeskundigheid blootlegt. Clarence Seedorf, mijn vin
gers gaan automatisch naar de toetsen van mijn tekstverwerker en tikken met nooit
meer te deleten zekerheid: misschien is Clarence Seedorf wel de grootste voetballer die
Nederland ooit heeft voortgebracht.
Chris Willemsen
'Clarence de grootste' van
Chris Willemsen staat in
zijn onlangs bij uitgeverij
L.J. Veen verschenen
boek Verkeerde been. Van
de 26 hierin opgenomen
voetbalverhalen is een
aantal eerder in Ajax
Magazine gepubliceerd en
aangepast, zoals 'De
hoogste noot van Henk
Groot', 'De stinkasem van
Johnny Dusbaba', 'Bloed
verwanten in Belgrado' en
'Het mooiste niet-ge-
scoorde doelpunt van
Frank Rijkaard'.
FEBRUARI 2004 87
